¹Ang mga pulong sa Magwawali, ang anak nga lalake ni David, hari sa Jerusalem.

¹The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem:

²Kakawangan sa mga kakawangan, nagaingon ang Magwawali; kakawangan sa mga kakawangan, ang tanan kakawangan man.

²“Vanity of vanities,” says the Preacher; “Vanity of vanities, all is vanity.”

³Unsay makuha sa tawo gikan sa tanan niyang bulohaton, diin nagabuhat siya ilalum sa adlaw?

³What does man gain from all his labor in which he labors under the sun?

⁴Usa ka kaliwatan moagi, ug ang lain nga kaliwatan moabut; apan ang yuta mopabilin sa walay katapusan.

⁴One generation goes, and another generation comes; but the earth remains forever.

⁵Ang adlaw usab mosilang, ug ang adlaw mosalop, ug magadali ngadto sa iyang dapit diin siya mosilang.

⁵The sun also rises, and the sun goes down, and hurries to its place where it rises.

⁶Ang hangin mopadulong sa habagatan, ug mobalik paingon sa amihanan; kini nagatuyok sa kanunay sa iyang alagianan, ug ang hangin mobalik pag-usab sa iyang mga libutanan.

⁶The wind goes toward the south, and turns around to the north. It turns around continually as it goes, and the wind returns again to its courses.

⁷Ang tanan nga mga suba nagabaha paingon sa dagat, apan ang dagat wala mapuno; sa dapit diin ang mga suba nagapadulong, didto mobalik sila pag-usab.

⁷All the rivers run into the sea, yet the sea is not full. To the place where the rivers flow, there they flow again.

⁸Ang tanang mga butang nangapuno sa kalaay; ang tawo dili makapamulong niini ; ang mata dili matagbaw sa pagtan-aw, ni mapuno ang igdulungog sa pagpamati.

⁸All things are full of weariness beyond uttering. The eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.

⁹Ang namao kaniadto mamao ugma ; ug ang nahimo kaniadto pagahimoon man ugma ; ug walay butang nga bag-o ilalum sa adlaw.

⁹That which has been is that which shall be; and that which has been done is that which shall be done: and there is no new thing under the sun.

¹⁰Aduna bay usa ka butang nga arang mo ikaingon: Tan-awa, kini bag-o man? namao kini sa kanhing panahon, sa mga katuigan nga nanghiuna kanato.

¹⁰Is there a thing of which it may be said, “Behold, this is new?” It has been long ago, in the ages which were before us.

¹¹Walay handumanan sa unang mga kaliwatan ; ni may handumanan sa ulahing mga kaliwatan nga umalabut, sa taliwala niadtong mga mosunod unya.

¹¹There is no memory of the former; neither shall there be any memory of the latter that are to come, among those that shall come after.

¹²Ako nga Magwawali, nahari sa Israel didto sa Jerusalem.

¹²I, the Preacher, was king over Israel in Jerusalem.

¹³Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pagpangita ug ang pagsusi pinaagi sa kaalam, mahatungod sa tanang nahimo ilalum sa langit: malisud kaayo nga bulohatona ang gihatag sa Dios sa mga anak nga lalake sa mga tawo aron managhago tungod niini.

¹³I applied my heart to seek and to search out by wisdom concerning all that is done under the sky. It is a heavy burden that God The Hebrew word rendered “God” is “Elohim.” has given to the sons of men to be afflicted with.

¹⁴Nakita ko ang tanang mga buhat nga nangahimo ilalum sa adlaw; ug, ania karon, ang tanan lonlon kakawangan ug mao ang paghakop ug hangin.

¹⁴I have seen all the works that are done under the sun; and behold, all is vanity and a chasing after wind.

¹⁵Kadtong baliko dili na matul-id; ug kadtong nakulangan dili na maisip.

¹⁵That which is crooked can’t be made straight; and that which is lacking can’t be counted.

¹⁶Ako nakigsulti sa akong kaugalingong kasingkasing, nga nagaingon: Ania karon, nakabaton ako ug dakung kaalam labaw niadtong tanan nga nanghiuna kanako sa Jerusalem; oo, ang akong kasingkasing may dakung kasinatian sa kaalam ug kahibalo.

¹⁶I said to myself, “Behold, I have obtained for myself great wisdom above all who were before me in Jerusalem. Yes, my heart has had great experience of wisdom and knowledge.”

¹⁷Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pag-ila sa kaalam, ug ang pag-ila sa kabuangan ug tinonto: ako nakasabut nga kini usab mao ang paghakop ug hangin.

¹⁷I applied my heart to know wisdom, and to know madness and folly. I perceived that this also was a chasing after wind.

¹⁸Kay diha sa hilabihan nga kaalam anaa ang hilabihang kasakit; ug kadtong nagapadugang sa kahibalo nagapadugang sa kasubo.

¹⁸For in much wisdom is much grief; and he who increases knowledge increases sorrow.