1Unya mitubag si Job ug miingon:
1Then Job answered,
2Hangtud anus-a ang inyong pagsamok sa akong kalag, Ug sa pagdugmok kanako sa mga pulong?
2“How long will you torment me, and crush me with words?
3Ikapulo na kining pagpakaulaw ninyo kanako: Kamo walay kaulaw sa inyong dautan nga pakigharong kanako.
3You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me.
4Ug bisan pa gayud nga kono ako nasayup, Ang kasayup ko magapabilin ra sa akong kaugalingon.
4If it is true that I have erred, my error remains with myself.
5Kong kamo magapaburot gayud sa inyong kaugalingon batok kanako, Ug maoy inyong ipasikad batok kanako ang akong pagkasalawayon;
5If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach;
6Hibaloi ninyo karon nga ang Dios nagpiit kanako, Ug naglukob kanako sa iyang pukot.
6know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.
7Ania karon, ako nagatu-aw tungod sa pagtampalas, apan ako wala tagda: Ako nagtawag ug pakitabang, apan walay justicia.
7“Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.
8Iyang giparilan ang akong dalan aron ako walay kaagian, Ug ang akong pagalaktan iyang gihimong kangitngitan.
8He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths.
9Gihuboan ako niya sa akong himaya, Ug gikuha ang purongpurong gikan sa akong ulo.
9He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10Iya akong gilumpag sa luyo ug luyo, ug ako tiwas na; Ug ang akong kalauman ingon sa usa ka kahoy nga iyang giluka.
10He has broken me down on every side, and I am gone. My hope he has plucked up like a tree.
11Iya usab nga gipasiga ang iyang kapungot batok kanako, Ug sa iyang atubangan siya nag-isip kanako nga usa iyang mga kabatok.
11He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.
12Ang iyang kasundalohan nanagtigum, Ug ilang gitukod ang ilang agianan batok kanako, Ug ilang gilukban ang akong balong-balong.
12His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.
13Iyang gibutang ang akong mga kaigsoonan sa halayo kanako, Ug ang akong mga kaila gipabulag niya kanako.
13“He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.
14Ang akong mga kabanayan nanaglikay, Ug ang mga higala ko nga sandurot nahakalimot kanako.
14My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.
15Ang tanan nga nagapuyo sa akong balay, ug ang akong sulogoong babaye, nag-isip kanako nga dumuloong: Dumuloong ako sa ilang mga mata.
15Those who dwell in my house, and my maids, count me for a stranger. I am an alien in their sight.
16Motawag ako sa akong sulogoon, ug siya dili motubag kanako, Bisan ako mopakilooy sa akong kaugalingong baba.
16I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.
17Ang akong asawa mahibulong sa akong gininhawa, Ug sa akong paghangyo sa mga anak sa akong kaugalingong inahan.
17My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.
18Bisan ang mga gagmayng kabataan managyubit kanako; Kong ako motindog, sila magsulti batok kanako.
18Even young children despise me. If I arise, they speak against me.
19Ang tanan ko nga mga higala nga sandurot ginaluud kanako, Ug kadtong tanan nga akong gihigugma nanagbatok kanako.
19All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.
20Ang akong bukog nanagtaput sa akong panit ug sa akong unod, Ug naluwas lamang ako tungod sa mga panit sa akong mga ngipon.
20My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.
21Kaloy-i ako ninyo, kaloy-i ako ninyo, Oh kamo mga higala ko; Kay ang kamot sa Dios nagtapion kanako.
21“Have pity on me, have pity on me, you my friends; for the hand of God has touched me.
22Ngano man nga naglutos kamo kanako ingon sa Dios, Ug wala manghimuot sa akong unod?
22Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23Oh nga gisulat unta karon ang akong mga pulong? Oh nga nahamutang unta sila sa usa ka basahon!
23“Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!
24Nga sa tinalinsan nga puthaw ug tingga Magapatik kanila sa ibabaw sa usa ka bato nga walay katapusan!
24That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!
25Apan alang kanako nasayud ako nga ang akong Manluluwas buhi man, Ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:
25But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.
26Ug sa tapus ang akong panit, kining lawas ko gayud malaglag, Unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios;
26After my skin is destroyed, then in my flesh shall I see God,
27Kang kinsa ako, ako gayud, motan-aw dinhi sa akong kilid, Ug ang akong mga mata makasud-ong, nga dili ingon sa dumuloong. Naut-ut ang akong kasingkasing sa sulod kanako.
27Whom I, even I, shall see on my side. My eyes shall see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.
28Kong kamo magaingon: Ngano nga pagalutoson nato siya! Sanglit ang gamut sa maong butang igakita sa sulod kanako;
28If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me,
29Kahadloki ninyo ang espada: Kay ang kaligutgut magadala sa mga silot sa espada, Aron nga kamo mahibalo nga adunay paghukom.
29be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”