¹Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.

¹Remember, Yahweh, what has come on us: Look, and see our reproach.

²Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.

²Our inheritance is turned to strangers, Our houses to aliens.

³Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.

³We are orphans and fatherless; Our mothers are as widows.

⁴Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.

⁴We have drunken our water for money; Our wood is sold to us.

⁵Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.

⁵Our pursuers are on our necks: We are weary, and have no rest.

⁶Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.

⁶We have given the hand to the Egyptians, To the Assyrians, to be satisfied with bread.

⁷Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.

⁷Our fathers sinned, and are no more; We have borne their iniquities.

⁸Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.

⁸Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.

⁹Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.

⁹We get our bread at the peril of our lives, Because of the sword of the wilderness.

¹⁰Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.

¹⁰Our skin is black like an oven, Because of the burning heat of famine.

¹¹Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.

¹¹They ravished the women in Zion, The virgins in the cities of Judah.

¹²Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.

¹²Princes were hanged up by their hand: The faces of elders were not honored.

¹³Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.

¹³The young men bare the mill; The children stumbled under the wood.

¹⁴Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.

¹⁴The elders have ceased from the gate, The young men from their music.

¹⁵Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.

¹⁵The joy of our heart is ceased; Our dance is turned into mourning.

¹⁶Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!

¹⁶The crown is fallen from our head: Woe to us! for we have sinned.

¹⁷Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.

¹⁷For this our heart is faint; For these things our eyes are dim;

¹⁸Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.

¹⁸For the mountain of Zion, which is desolate: The foxes walk on it.

¹⁹Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.

¹⁹You, Yahweh, remain forever; Your throne is from generation to generation.

²⁰Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?

²⁰Why do you forget us forever, And forsake us so long time?

²¹Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.

²¹Turn us to yourself, Yahweh, and we shall be turned. Renew our days as of old.

²²Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.

²²But you have utterly rejected us; You are very angry against us.