¹Zašto Svesilni ne promatra vremena, a dane njegove ne vide mu vjernici?

¹Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?

²Bezbožnici pomiču granice, otimaju stado i pasu ga.

²Oni forsxovas la limojn; Oni rabas la sxafaron kaj pasxtas gxin.

³Sirotama odvode magarca, udovi u zalog vola dižu.

³Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantiajxon la bovon de vidvino.

⁴Siromahe tjeraju sa puta; skrivaju se ubogari zemlje.

⁴Oni forpusxas malricxulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin kasxi.

⁵K'o magarci divlji u pustinji zarana idu da plijen ugrabe: pustinja im hrani mališane.

⁵Jen kiel sovagxaj azenoj ili eliras al sia laboro, por sercxi kaptajxon; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.

⁶Po tuđem polju oni pabirče, paljetkuju vinograd opakog.

⁶Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinbergxardeno de malpiulo ili kolektas berojn.

⁷Goli noće, nemaju haljine, ni pokrivača protiv studeni.

⁷Nudaj ili tradormas la nokton, cxar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.

⁸Oni kisnu na planinskom pljusku; bez skloništa uz hrid se zbijaju.

⁸De la pluvego de la montoj ili malsekigxas, Kaj pro nehavado de rifugxejo ili cxirkauxprenas rokon.

⁹Otkidaju od sise sirotu, ubogom u zalog dijete grabe.

⁹Oni forsxiras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malricxulon.

¹⁰Goli hode, nemaju haljina; izgladnjeli, tuđe snoplje nose.

¹⁰Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;

¹¹Oni mlina za ulje nemaju; ožednjeli, gaze u kacama.

¹¹Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.

¹²Samrtnici hropću iz gradova, ranjenici u pomoć zazivlju. Al' na sve to Bog se oglušuje.

¹²El la urbo auxdigxas gxemoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.

¹³Ima onih koji mrze svjetlost: ne priznaju njezinih putova niti se staza drže njezinih.

¹³Tiuj homoj estas kontrauxuloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.

¹⁴Za mraka se diže ubojica, kolje ubogog i siromaha. U gluhoj se noći lopov skiće [16a] i u tmini provaljuje kuće.

¹⁴Antaux tagigxo levigxas la mortigisto, Mortigas malricxulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel sxtelisto.

¹⁵Sumrak žudi oko preljubnika: 'Nitko me vidjet neće', kaže on i zastire velom svoje lice.

¹⁵La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante:Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian vizagxon.

¹⁶[16b]Za vidjela oni se skrivaju, oni neće da za svjetlost znaju.

¹⁶En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni kasxas sin cxe si, ne konante lumon.

¹⁷Zora im je kao sjena smrtna: kad zarudi, silan strah ih hvata.

¹⁷CXar la mallumo estas mateno por ili cxiuj, CXar ili interkonatigxis kun la teruroj de la mallumo.

¹⁸Prije nego svane, on već hitro bježi kloneći se puta preko vinograda. Njegova su dobra prokleta u zemlji.

¹⁸Tia homo estas malpeza sur la suprajxo de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras laux la vojo de vinbergxardenoj.

¹⁹K'o što vrućina i žega snijeg upija, tako i Podzemlje proždire grešnike.

¹⁹Kiel seka tero kaj varmego englutas negxan akvon, Tiel SXeol englutas la pekulojn.

²⁰Zaboravilo ga krilo što ga rodi, ime se njegovo više ne spominje: poput stabla zgromljena je opačina.

²⁰Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompigxu kiel malbona arbo-

²¹Ženu nerotkinju on je zlostavljao, udovici nije učinio dobra.

²¹Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.

²²Al' Onaj što snažno hvata nasilnike, ustaje, a njima sva se nada gasi.

²²Kiu ecx potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li levigxis.

²³Dade mu sigurnost, i on se pouzda; okom je njegove nadzirao staze.

²³Dio donas al ili sendangxerecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.

²⁴Dignu se za kratko, a onda nestanu, ruše se i kao svi drugi istrunu, posječeni kao glave klasovima."

²⁴Ili levigxis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel cxiuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehakigxas.

²⁵Nije li tako? Tko će me u laž utjerat'? Tko moje riječi poništiti može?"

²⁵CXu ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?