¹Job nastavi svoju besjedu i reče:

¹Kaj Ijob dauxrigis siajn sentencojn, kaj diris:

²"Živoga mi Boga što mi pravdu krati i Svesilnog koji dušu mi zagorča:

²Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

³sve dok duha moga bude još u meni, dok mi dah Božji u nosnicama bude,

³Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

⁴usne moje neće izustiti zloću niti će laž kakva doći na moj jezik.

⁴Miaj lipoj ne eldiros malgxustajxon, Kaj mia lango ne diros malverajxon.

⁵Daleko od mene da vam dadem pravo, nedužnost svoju do zadnjeg daha branim.

⁵Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; GXis mia morto mi ne cxesos rigardi min kiel senkulpan.

⁶Pravde svoje ja se držim, ne puštam je; zbog mojih me dana srce korit' neće.

⁶Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos gxin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riprocxon pri tio.

⁷Neka mi dušmana kob opakog snađe, a mog protivnika udes bezbožnikov!

⁷Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontrauxulo kiel malpiulo.

⁸Čemu se nadati može kad vapije i kada uzdiže k Bogu dušu svoju?

⁸CXar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elsxiras lian animon?

⁹Hoće li čuti Bog njegove krikove kada se na njega obori nevolja?

⁹CXu lian kriadon Dio auxskultos, Kiam trafos lin malfelicxo?

¹⁰Zar će se radovat' on u Svesilnome, zar će Boga svakog časa zazivati?

¹⁰CXu li povas havi gxuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en cxiu tempo?

¹¹Ali Božju ruku ja ću vam pokazat' i neću vam sakrit namjere Svesilnog.

¹¹Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kasxos antaux vi tion, kio estas cxe la Plejpotenculo.

¹²Eto, sve ste sami mogli to vidjeti, što se onda u ispraznosti gubite?"

¹²Jen vi cxiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavajxon?

¹³"Ovu sudbu Bog dosuđuje opakom, ovo baštini silnik od Svemogućeg.

¹³Tia estas la sorto de malbona homo cxe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

¹⁴Ima li sinova mnogo, mač ih čeka, a porod mu neće imat' dosta kruha.

¹⁴Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

¹⁵Smrt će sahranit' preživjele njegove i udovice ih oplakivat neće.

¹⁵Tiujn, kiuj restos cxe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

¹⁶Ako i srebra k'o praha nagomila, ako i nakupi haljina k'o blata,

¹⁶Se li kolektos argxenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

¹⁷nek' ih skuplja, odjenut će ih pravednik, ljudi će nedužni podijeliti srebro.

¹⁷Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la argxenton.

¹⁸Od paučine je kuću sagradio, kolibicu kakvu sebi diže čuvar:

¹⁸Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si lauxbon.

¹⁹bogat je legao, al' po posljednji put; kad oči otvori, ničeg više nema.

¹⁹Li kusxigxas ricxa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

²⁰Usred bijela dana strava ga spopada, noću ga oluja zgrabi i odnese.

²⁰Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

²¹Istočni ga vjetar digne i odvuče, daleko ga baca od njegova mjesta.

²¹Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

²²Bez milosti njime vitla on posvuda, dok mu ovaj kuša umaći iz ruke.

²²Li tion jxetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

²³Rukama plješću nad njegovom propašću i zvižde na njega kamo god došao.

²³Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.