1Pjesma. Psalam. Asafov.
1Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2Ne šuti, Jahve, ne budi nijem i nemoj mirovati, Bože!
2CXar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3Jer evo: dušmani tvoji buče, i mrzitelji tvoji glave podižu.
3Kontraux Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiligxas kontraux Viaj gardatoj.
4Protiv naroda se tvoga rote i svjetuju se protiv štićenika tvojih.
4Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5Govore: "Dođite, zatrimo ih da ne budu narod, nek' se ime Izrael više ne spominje!"
5CXar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraux Vi:
6Zaista, jednodušno se svjetuju i protiv tebe savez sklopiše:
6La tendoj de Edom kaj la Isxmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7šatori edomski i Jišmaelci, Moapci i Hagrijci,
7Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filisxtoj kun la logxantoj de Tiro;
8Gebal i Amon i Amalek, Filisteja sa stanovnicima Tira.
8Ankaux Asirio aligxis al ili Kaj farigxis helpo al la idoj de Lot. Sela.
9I Asirci se s njima udružiše, pružiše ruke potomcima Lotovim.
9Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin cxe la torento Kisxon,
10Učini njima k'o Midjancima, k'o Siseri i Jabinu na potoku Kišonu:
10Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj farigxis sterko por la tero.
11koji padoše blizu En-Dora i postaše gnojivo njivi.
11Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun cxiuj iliaj estroj kiel kun Zebahx kaj Calmuna,
12K'o Oreb i Zeb neka budu knezovi njihovi, kao Zebah i Salmuna nek' budu sve vođe njihove
12Kiuj diris:Ni ekposedu la logxejon de Dio!
13koji jednodušno vikahu: "Osvojimo krajeve Božje!"
13Ho mia Dio, similigu ilin al turnigxanta polvo, Al pajlrestajxo antaux vento.
14Daj, o Bože, da budu kao kovitlac, kao pljeva koju nosi vjetar.
14Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15Kao što oganj proždire šumu, kao što plamen sažiže bregove,
15Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16tako ih goni olujom svojom, prestravi ih svojom žestinom!
16Plenigu ilian vizagxon per malhonoro, Por ke ili turnigxu al Via nomo, ho Eternulo.
17Pokrij im lice sramotom, da traže tvoje ime, Jahve!
17Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por cxiam, Ili malhonorigxu kaj pereu.
18Neka se stide i plaše navijek, neka se posrame i neka izginu!
18Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
19Nek' znaju: ti si komu je ime Jahve, jedini Višnji nada svom zemljom.