¹Nije l' vojska život čovjekov na zemlji? Ne provodi l' dane poput najamnika?

¹‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

²Kao što trudan rob za hladom žudi, poput nadničara štono plaću čeka,

²Gölgeyi özleyen köle,Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

³mjeseci jada tako me zapadoše i noći su mučne meni dosuđene.

³Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.

⁴Liježuć' mislim svagda: 'Kada ću ustati?' A dižuć se: 'Kada večer dočekati!' I tako se kinjim sve dok se ne smrkne.

⁴Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.

⁵PÓut moju crvi i blato odjenuše, koža na meni puca i raščinja se.

⁵Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.

⁶Dani moji brže od čunka prođoše, promakoše hitro bez ikakve nade.

⁶‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,Umutsuz tükenmekte.

⁷Spomeni se: život moj je samo lahor i oči mi neće više vidjet' sreće!

⁷Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

⁸Prijateljsko oko neće me gledati; pogled svoj u mene upro si te sahnem.

⁸Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,Senin gözlerin üzerimde olacak,Ama ben yok olacağım.

⁹Kao što se oblak gubi i raspline, tko u Šeol siđe, više ne izlazi.

⁹Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

¹⁰Domu svome natrag ne vraća se nikad, njegovo ga mjesto više ne poznaje.

¹⁰Bir daha evine dönmez,Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

¹¹Ustima ja svojim stoga branit' neću, u tjeskobi duha govorit ću sada, u gorčini duše ja ću zajecati.

¹¹‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak,İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;Canımın acısıyla yakınacağım.

¹²Zar sam more ili neman morska, pa si stražu nada mnom stavio?

¹²Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,Başıma bekçi koydun?

¹³Kažem li: 'Na logu ću se smirit', ležaj će mi olakšati muke',

¹³Yatağım beni rahatlatır,Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

¹⁴snovima me prestravljuješ tada, prepadaš me viđenjima mučnim.

¹⁴Beni düşlerle korkutuyor,Görümlerle yıldırıyorsun.

¹⁵Kamo sreće da mi se zadavit'! Smrt mi je od patnja mojih draža.

¹⁵Öyle ki, boğulmayı,Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

¹⁶Ja ginem i vječno živjet neću; pusti me, tek dah su dani moji!

¹⁶Yaşamımdan tiksiniyor,Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

¹⁷Što je čovjek da ga toliko ti cijeniš, da je srcu tvojem tako prirastao

¹⁷‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin,Üzerinde kafa yorasın,

¹⁸i svakoga jutra da njega pohodiš i svakoga trena da ga iskušavaš?

¹⁸Her sabah onu yoklayasın,Her an onu sınayasın?

¹⁹Kada ćeš svoj pogled skinuti sa mene i dati mi barem pljuvačku progutat'?

¹⁹Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

²⁰Ako sam zgriješio, što učinih tebi, o ti koji pomno nadzireš čovjeka? Zašto si k'o metu mene ti uzeo, zbog čega sam tebi na teret postao?

²⁰Günah işledimse, ne yaptım sana,Ey insan gözcüsü?Niçin beni kendine hedef seçtin?Sana yük mü oldum?

²¹Zar prijestupa moga ne možeš podnijeti i ne možeš prijeći preko krivnje moje? Jer, malo će proći i u prah ću leći, ti ćeš me tražiti, al' me biti neće."

²¹Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››