¹I všel opět do školy, a byl tu člověk, maje ruku uschlou.

¹En Hij ging wederom in de synagoge; en aldaar was een mens, hebbende een verdorde hand.

²I šetřili ho, uzdraví-li jej v sobotu, aby ho obžalovali.

²En zij namen Hem waar, of Hij op den sabbat hem genezen zou, opdat zij Hem beschuldigen mochten.

³I řekl tomu člověku, kterýž měl uschlou ruku: Vstaň a pojď sem do prostředku.

³En Hij zeide tot den mens, die de verdorde hand had: Sta op in het midden.

⁴I dí jim: Sluší-li v sobotu dobře činiti, čili zle, život zachovati, čili zamordovati? Ale oni mlčeli.

⁴En Hij zeide tot hen: Is het geoorloofd op sabbatdagen goed te doen, of kwaad te doen, een mens te behouden, of te doden? En zij zwegen stil.

⁵A pohleděv na ně vůkol hněvivě, zarmoutiv se nad tvrdostí srdce jejich, řekl člověku: Vztáhni ruku svou. I vztáhl, a učiněna jest ruka jeho zdravá, jako i druhá.

⁵En als Hij hen met toorn rondom aangezien had, meteen bedroefd zijnde over de verharding van hun hart, zeide Hij tot den mens: Strek uw hand uit. En hij strekte ze uit; en zijn hand werd hersteld, gezond gelijk de andere.

⁶A vyšedše farizeové, hned s herodiány radu učinili proti Ježíšovi, kterak by ho zahubili.

⁶En de Farizeen, uitgegaan zijnde, hebben terstond met de Herodianen te zamen raad gehouden tegen Hem, hoe zij Hem zouden doden.

⁷Ježíš pak s učedlníky svými poodšel k moři, a veliké množství od Galilee šlo za ním, i z Judstva,

⁷En Jezus vertrok met Zijn discipelen naar de zee; en Hem volgde een grote menigte van Galilea, en van Judea.

⁸I od Jeruzaléma, i od Idumee, i z Zajordání; i ti, kteříž byli okolo Týru a Sidonu, množství veliké, slyšíce, kteraké věci činí, přišli k němu.

⁸En van Jeruzalem, en van Idumea, en van over de Jordaan; en die van omtrent Tyrus en Sidon, een grote menigte, gehoord hebbende, hoe grote dingen Hij deed, kwamen tot Hem.

⁹I rozkázal učedlníkům svým, aby lodičku ustavičně nahotově měli, pro zástup, aby ho tak netiskli.

⁹En Hij zeide tot Zijn discipelen, dat een scheepje steeds omtrent Hem blijven zou, om der schare wil, opdat zij Hem niet zouden verdringen.

¹⁰Nebo mnohé uzdravoval, takže naň padali, aby se ho dotýkali, kteřížkoli měli jaké neduhy.

¹⁰Want Hij had er velen genezen, alzo dat Hem al degenen, die enige kwalen hadden, overvielen, opdat zij Hem mochten aanraken.

¹¹A duchové nečistí, jakž ho zazřeli, padali před ním a křičeli, řkouce: Ty jsi Syn Boží.

¹¹En de onreine geesten, als zij Hem zagen, vielen voor Hem neder en riepen, zeggende: Gij zijt de Zone Gods.

¹²A on velmi jim přimlouval, aby ho nezjevovali.

¹²En Hij gebood hun scherpelijk dat zij Hem niet zouden openbaar maken.

¹³I vstoupil na horu, a povolal k sobě těch, kterýchž se jemu vidělo; i přišli k němu.

¹³En Hij klom op den berg, en riep tot Zich, die Hij wilde; en zij kwamen tot Hem.

¹⁴I ustanovil jich dvanácte, aby s ním byli, aby je poslal kázati,

¹⁴En Hij stelde er twaalf, opdat zij met Hem zouden zijn, en opdat Hij dezelve zou uitzenden om te prediken;

¹⁵A aby měli moc uzdravovati nemoci a vymítati ďábelství:

¹⁵En om macht te hebben, de ziekten te genezen, en de duivelen uit te werpen.

¹⁶A nejprve Šimona, jemuž dal jméno Petr,

¹⁶En Simon gaf Hij den toe naam Petrus;

¹⁷A Jakuba Zebedeova, a Jana bratra Jakubova, (a dal jim jméno Boanerges, to jest synové hromovi,)

¹⁷En Jakobus, den zoon van Zebedeus, en Johannes, den broeder van Jakobus; en gaf hun toe namen, Boanerges, hetwelk is, zonen des donders;

¹⁸A Ondřeje, a Filipa, a Bartoloměje, a Matouše, a Tomáše, a Jakuba Alfeova, a Taddea, a Šimona Kananejského,

¹⁸En Andreas, en Filippus, en Bartholomeus, en Mattheus, en Thomas, en Jakobus, den zoon van Alfeus, en Thaddeus, en Simon Kananites,

¹⁹A Jidáše Iškariotského, kterýž i zradil jej. I šli s ním domů.

¹⁹En Judas Iskariot, die Hem ook verraden heeft.

²⁰A vtom opět sšel se zástup, takže nemohli ani chleba pojísti.

²⁰En zij kwamen in huis; en daar vergaderde wederom en schare, alzo dat zij ook zelfs niet konden brood eten.

²¹A slyšavše o tom příbuzní jeho, přišli, aby jej vzali; nebo pravili, že by se smyslem pominul.

²¹En als degenen, die Hem bestonden, dit hoorden, gingen zij uit, om Hem vast te houden; want zij zeiden: Hij is buiten Zijn zinnen.

²²Zákoníci pak, kteříž byli přišli od Jeruzaléma, pravili, že Belzebuba má a že v knížeti ďábelském vymítá ďábly.

²²En de Schriftgeleerden, die van Jeruzalem afgekomen waren, zeiden: Hij heeft Beelzebul, en door den overste der duivelen werpt Hij de duivelen uit.

²³A povolav jich, mluvil k nim v podobenstvích: Kterak může satan satana vymítati?

²³En hen tot Zich geroepen hebbende, zeide Hij tot hen in gelijkenissen: Hoe kan de satan den satan uitwerpen?

²⁴A jestliže království v sobě se rozdvojí, nemůže státi království to.

²⁴En indien een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat koninkrijk niet bestaan.

²⁵A rozdvojí-li se dům proti sobě, nebude moci dům ten státi.

²⁵En indien een huis tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat huis niet bestaan.

²⁶Tak jestliže jest povstal satan sám proti sobě, a rozdvojen jest, nemůže státi, ale konec béře.

²⁶En indien de satan tegen zichzelven opstaat, en verdeeld is, zo kan hij niet bestaan, maar heeft een einde.

²⁷Nižádný nemůže nádobí silného reka, vejda do domu jeho, rozebrati, leč by prve silného toho svázal; a tehdyť dům jeho zloupí.

²⁷Er kan niemand in het huis eens sterken ingaan en zijn vaten ontroven, indien hij niet eerst den sterke bindt; en alsdan zal hij zijn huis beroven.

²⁸Amen pravím vám, že všickni hříchové odpuštěni budou synům lidským, i rouhání, jímž by se rouhali,

²⁸Voorwaar, Ik zeg u, dat al de zonden den kinderen der mensen zullen vergeven worden, en allerlei lasteringen, waarmede zij zullen gelasterd hebben;

²⁹Ale kdo by se rouhal proti Duchu svatému, nemá odpuštění na věky, ale hoden jest věčného odsouzení.

²⁹Maar zo wie zal gelasterd hebben tegen den Heiligen Geest, die heeft geen vergeving in der eeuwigheid, maar hij is schuldig des eeuwigen oordeels.

³⁰Nebo pravili: Že ducha nečistého má.

³⁰Want zij zeiden: Hij heeft een onreinen geest.

³¹Tedy přišla matka jeho a bratří, a stojíce vně, poslali k němu, aby ho vyvolali.

³¹Zo kwamen dan Zijn broeders en Zijn moeder; en buiten staande, zonden zij tot Hem, en riepen Hem.

³²A seděl okolo něho zástup. I řekli jemu: Aj, matka tvá a bratří tvoji vně hledají tebe.

³²En de schare zat rondom Hem; en zij zeiden tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders daar buiten zoeken U.

³³Ale on odpověděl jim, řka: Kdo jest matka má a bratří moji?

³³En Hij antwoordde hun, zeggende: Wie is Mijn moeder, of Mijn broeders?

³⁴A obezřev učedlníky vůkol sedící, řekl: Aj, matka má a bratří moji.

³⁴En rondom overzien hebbende, die om Hem zaten, zeide Hij: Ziet, Mijn moeder en Mijn broeders.

³⁵Nebo kdož by koli činil vůli Boží, tenť jest bratr můj, i sestra, i matka má.

³⁵Want zo wie den wil van God doet, die is Mijn broeder, en Mijn zuster, en moeder.