1Poďte, zpívejme Hospodinu, prokřikujme skále spasení našeho.
1Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni gxoje kriu al la rifugxejo de nia helpo.
2Předejděme oblíčej jeho s díkčiněním, žalmy prozpěvujme jemu.
2Ni venu antaux Lian vizagxon kun glorado, Per psalmoj ni gxoje kriu al Li.
3Nebo Hospodin jest Bůh veliký, a král veliký nade všecky bohy,
3CXar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Regxo super cxiuj dioj,
4V jehož rukou základové země, a vrchové hor jeho jsou.
4Kiu havas en Sia mano la profundajxojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altajxoj de la montoj;
5Jehož jest i moře, nebo on je učinil, i země, kterouž ruce jeho sformovaly.
5Al kiu apartenas la maro, kaj Li gxin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.
6Poďte, sklánějme se, a padněme před ním, klekejme před Hospodinem stvořitelem naším.
6Venu, ni klinigxu, ni jxetu nin teren, Ni genuu antaux la Eternulo, nia Kreinto.
7Onť jest zajisté Bůh náš, a my jsme lid pastvy jeho, a stádo rukou jeho. Dnes uslyšíte-li hlas jeho,
7CXar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia pasxtejo kaj la sxafoj de Lia mano. Hodiaux, se vi auxskultas Lian vocxon,
8Nezatvrzujte srdce svého, jako při popuzení, a v den pokušení na poušti,
8Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,
9Kdežto pokoušeli mne otcové vaši, zkusiliť jsou mne, a viděli skutky mé.
9Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.
10Za čtyřidceti let měl jsem nesnáz s národem tím, a řekl jsem: Lid tento bloudí srdcem, a nepoznali cest mých.
10Kvardek jarojn Mi indignis kontraux tiu generacio, Kaj Mi diris:Ili estas popolo kun koro malgxusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;
11Jimž jsem přisáhl v hněvě svém, že nevejdou v odpočinutí mé.
11Tial Mi jxuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.