1Žalm Davidův k připomínání.
1O Zot, mos më shaj në indinjatën tënde dhe mos më dëno në zemërimin tënd.
2Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
2Sepse shigjtat e tua më kanë shpuar dhe dora jote më shtyp.
3Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
3Nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim për shkak të zemërimit tënd; nuk ka qetësi në kockat e mia për shkak të mëkatit tim.
4Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
4Paudhësitë e mia e kalojnë në fakt kohën time, janë si një barrë e madhe, shumë e rëndë për mua.
5Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
5Plagët e mia janë të fëlliqura dhe të qelbëzuara nga marrëzia ime.
6Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
6Jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,
7Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
7sepse ijet e mia janë të pezmatuara dhe nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim.
8Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
8Jam i sfilitur dhe i vrarë; vrumbulloj nga drithma e zemrës sime.
9Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
9O Zot, çdo dëshirë që kam është para teje dhe psherëtimat e mia nuk të janë fshehur.
10Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
10Zemra ime rreh, fuqia po më lë; vetë drita e syve të mi ka ikur.
11Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
11Miqtë e mi dhe shokët e mi rrinë larg plagës sime, dhe fqinjët e mi ndalojnë larg meje.
12Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
12Ata që kërkojnë jetën time më ngrejnë kurthe dhe ata që duan të më bëjnë të keqen flasin për shkatërrimin dhe mendojnë mashtrime tërë ditën.
13Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
13Por unë jam si një i shurdhër që nuk dëgjon dhe një memec që nuk e hap gojën.
14Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
14Po, jam si një njeri që nuk dëgjon dhe që nuk mund të përgjigjet me gojën e tij.
15Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
15Sepse shpresoj te ti, o Zot, ti do të përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.
16Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
16Sepse kam thënë: "U gëzofshin me mua, dhe kur këmba ime pengohet, mos u çofshin kundër meje".
17Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
17Ndërsa jam duke rënë dhe dhembja ime është vazhdimisht para meje,
18Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
18ndërsa rrëfej mëkatin tim dhe jam tepër i shqetësuar për mëkatin,
19A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
19armiqtë e mi janë tërë gjallëri dhe janë të fortë, dhe ata që më urrejnë pa shkak shumohen.
20Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
20Edhe ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqen më përndjekin, sepse unë ndjek rrugën e së mirës.
21A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
21O Zot, mos më braktis; Perëndia im, mos u largo nga unë.
22Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne. [ (Psalms 38:23) Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého. ]
22Nxito të më ndihmosh, o Zot, o shpëtimi im.