¹Přednímu zpěváku z synů Chóre, vyučující.

¹O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

²Bože, ušima svýma slýchali jsme, a otcové naši vypravovali nám o skutcích, kteréž jsi činíval za dnů jejich, za dnů starodávních.

²Për t'i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t'u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

³Tys sám rukou svou vyhnal pohany, a vštípil jsi je; potřel jsi lidi, a je jsi rozplodil.

³ës sate, sepse të pëlqenin.

⁴Neboť jsou neopanovali země mečem svým, aniž jim rámě jejich spomohlo, ale pravice tvá a rámě tvé, a světlost oblíčeje tvého, proto že jsi je zamiloval.

⁴Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

⁵Ty jsi sám král můj, ó Bože, udílejž hojného spasení Jákobova.

⁵Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

⁶V toběť jsme protivníky naše potírali, a ve jménu tvém pošlapávali jsme povstávající proti nám.

⁶Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

⁷Neboť jsem v lučišti svém naděje neskládal, aniž mne kdy obránil meč můj.

⁷Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

⁸Ale ty jsi nás vysvobozoval od nepřátel našich, a kteříž nás nenávidí, ty jsi zahanboval.

⁸Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

⁹A protož chválíme tě Boha na každý den, a jméno tvé ustavičně oslavujeme. Sélah.

⁹Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

¹⁰Ale nyní jsi nás zahnal i zahanbil, a nevycházíš s vojsky našimi.

¹⁰Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

¹¹Obrátil jsi nás nazpět, a ti, kteříž nás nenávidí, rozchvátali mezi sebou jmění naše.

¹¹Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

¹²Oddal jsi nás, jako ovce k snědení, i mezi pohany rozptýlil jsi nás.

¹²Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

¹³Prodal jsi lid svůj bez peněz, a nenadsadils mzdy jejich.

¹³Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

¹⁴Vydal jsi nás k utrhání sousedům našim, ku posměchu a ku potupě těm, kteříž jsou vůkol nás.

¹⁴Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

¹⁵Uvedl jsi nás v přísloví mezi národy, a mezi lidmi, aby nad námi hlavou zmítáno bylo.

¹⁵Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

¹⁶Na každý den styděti se musím, a hanba tváři mé přikrývá mne,

¹⁶për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

¹⁷A to z příčiny řeči utrhajícího a hanějícího, z příčiny nepřítele a vymstívajícího se.

¹⁷Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

¹⁸Všecko to přišlo na nás, a však jsme se nezapomenuli na tě, aniž jsme zrušili smlouvy tvé.

¹⁸Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

¹⁹Neobrátilo se nazpět srdce naše, aniž se uchýlil krok náš od stezky tvé,

¹⁹por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

²⁰Ačkoli jsi nás byl potřel na místě draků, a přikryl jsi nás stínem smrti.

²⁰Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t'i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

²¹Kdybychom se byli zapomenuli na jméno Boha svého, a pozdvihli rukou svých k bohu cizímu,

²¹a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

²²Zdaliž by toho Bůh byl nevyhledával? Nebo on zná skrytosti srdce.

²²Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

²³Anobrž pro tebe mordováni býváme každého dne, jmíni jsme jako ovce k zabití oddané.

²³Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

²⁴Procitiž, proč spíš, ó Pane? Probudiž se, a nezaháněj nás na věky.

²⁴Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

²⁵I pročež tvář svou skrýváš, a zapomínáš se na trápení a ssoužení naše?

²⁵Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

²⁶Nebotě se již sklonila až k prachu duše naše, přilnul k zemi život náš. [ (Psalms 44:27) Povstaniž k našemu spomožení, a vykup nás pro své milosrdenství. ]

²⁶Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.