¹Přednímu zpěváku na al mutlabben, žalm Davidův.

¹Unë do të të kremtoj, o Zot, me gjithë zemër, do të tregoj tërë mrekullitë e tua.

²Oslavovati tě budu, Hospodine, celým srdcem svým, vypravovati budu všecky divné skutky tvé.

²Unë do të gëzohem dhe do të kënaqem me ty; do t'i këndoj lëvdime në emrin tënd, o Shumë i Larti.

³Radovati a veseliti se budu v tobě, žalmy zpívati budu jménu tvému, ó Nejvyšší,

³Sepse armiqtë e mi tërhiqen, bien dhe vdesin para teje.

⁴Proto že nepřátelé moji jsou nazpět obráceni, že klesli, a zahynuli od tváři tvé.

⁴Ti në fakt ke përkrahur ndershmërinë time dhe çështjen time; je ulur mbi fronin si një gjyqtar i drejtë.

⁵Nebo jsi vyvedl soud můj a při mou, posadils se na stolici soudce spravedlivý.

⁵Ke qortuar kombet, ke shkatërruar të pabesin, ke fshirë emrat e tyre për gjithnjë.

⁶Ohromil jsi národy, zatratils bezbožníka, jméno jejich vyhladil jsi na věčné věky.

⁶Armiku është zhdukur, i kapur nga një pikëllim i përjetshëm! Dhe qyteteve që ti ke shkatërruar i është zhdukur edhe kujtimi.

⁷Ó nepříteli, již-li jsou dokonány zhouby tvé na věky? Již-li jsi města podvrátil? Zahynula památka jejich s nimi.

⁷Por Zoti mbetet përjetë; ai ka vendosur fronin e tij për të gjykuar.

⁸Ale Hospodin na věky kraluje, připravil k soudu trůn svůj.

⁸Ai do ta gjykojë botën me drejtësi, do t'i gjykojë popujt me paanësi.

⁹Onť soudí sám okršlek v spravedlnosti, a výpověd činí národům v pravosti.

⁹Zoti do të jetë strehim i papushtueshëm për të shtypurin, një strehim i papushtueshëm në kohë ngushtice.

¹⁰Hospodin zajisté jest útočiště chudého, útočiště v čas ssoužení.

¹⁰Dhe ata që e njohin emrin tënd do të kenë besim te ti, sepse ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë.

¹¹I budou v tebe doufati, kteříž znají jméno tvé; nebo neopouštíš hledajících tě, Hospodine.

¹¹Këndojini lavde Zotit që banon në Sion; u njoftoni popujve veprat e tij.

¹²Žalmy zpívejte Hospodinu, přebývajícímu na Sionu, zvěstujte mezi národy skutky jeho.

¹²Sepse ai që kërkon arësyen e gjakut i mban mënd ata; ai nuk e harron britmën e të pikëlluarve.

¹³Nebo on vyhledává krve, rozpomíná se na ni, aniž se zapomíná na křik utištěných.

¹³Ki mëshirë për mua, o Zot, ti që më ke rilartuar nga portat e vdekjes, shiko pikëllimin që më shkaktojnë ata që më urrejnë,

¹⁴Smiluj se nade mnou, Hospodine, viz ssoužení mé od těch, kteříž mne nenávidí, ty, kterýž mne vyzdvihuješ z bran smrti,

¹⁴me qëllim që unë të kem mundësi të tregoj të gjitha lavdet e tua dhe në portat e bijës së Sionit të mund të kremtoj për çlirimin tënd.

¹⁵Abych vypravoval všecky chvály tvé v branách dcery Sionské, a veselil se v spasení tvém.

¹⁵Kombet janë zhytur në gropën që kishin hapur; këmba e tyre është kapur në rrjetën që kishin fshehur.

¹⁶Pohříženiť jsou národové v jámě, kterouž udělali; v osídle, kteréž polékli, uvázla noha jejich.

¹⁶Zoti u bë i njohur me anë të gjykimit që ka dhënë; i pabesi u kap në lakun e veprës së duarve të tij. (Interlud. Sela)

¹⁷Přišelť jest v známost Hospodin, pomstu učiniv; v díle rukou svých zapletl se bezbožník. Higgaion Sélah.

¹⁷Të pabesët do të zbresin në Sheol; po, të gjitha kombet që harrojnë Perëndinë.

¹⁸Obráceni buďte bezbožníci do pekla, všickni národové, kteříž se zapomínají nad Bohem.

¹⁸Sepse nevojtari nuk do të harrohet përjetë; shpresa e të shtypurve nuk do të zhduket përjetë.

¹⁹Neboť nebude dán chudý u věčné zapomenutí; očekávání ssoužených nezahyneť na věky.

¹⁹Çohu, o Zot, mos lejo që vdekatari të ketë epërsi; kombet të gjykohen para teje.

²⁰Povstaniž, Hospodine, ať se nesilí člověk; národové buďte souzeni před tebou. [ (Psalms 9:21) Pusť na ně strach, ó Hospodine, ať tomu porozumějí národové, že smrtelní jsou. Sélah. ]

²⁰O Zot, kallu frikën; bëj që kombet të pranojnë se janë vetëm vdekatarë. (Sela)