1Jakub, Boží a Pána Jezukrista služebník, dvanácteru pokolení rozptýlenému pozdravení vzkazuje.
1ЯЪҚӮБ, ки бандаи Худо ва Исои Масеҳи Худованд аст, ба дувоздаҳ сибте ки пароканда мебошанд, салом мерасонад.
2Za největší radost mějte, bratří moji, kdyžkoli pokušeními obkličováni býváte rozličnými,
2Эй бародарони ман, вақте ки ба озмоишҳои гуногун дучор мешавед, инро барои худ шодии бузург ҳисоб кунед,
3Vědouce, že zkušení víry vaší působí trpělivost.
3Чун медонед, ки имтиҳони имони шумо сабрро ба вучуд меоварад;
4Trpělivost pak ať má dokonalý skutek, abyste byli dokonalí a celí, v ničemž nemajíce nedostatku.
4Ва сабр бояд амали комил дошта бошад, то ки шумо комил ва солим буда, ҳеҷ камбудие надошта бошед.
5Jestliže pak komu z vás nedostává se moudrosti, žádejž jí od Boha, kterýž všechněm dává ochotně a neomlouvá; i budeť jemu dána.
5Ва агар касе аз шумо аз ҳикмат камӣ дошта бошад, бигзор талаб кунад аз Худое ки ба ҳама бо саховат ва бе сарзаниш ато менамояд, - ва ба вай ато хоҳад шуд.
6Žádejž pak důvěrně, nic nepochybuje. Nebo kdož pochybuje, podoben jest vlnám mořským, kteréž vítr sem i tam žene, a jimi zmítá.
6Валекин бигзор бо имон талаб кунад ва ҳеҷ шакку шубҳа надошта бошад, чунки шаккок ба мавҷи баҳр монанд аст, ки аз шамол баланд шуда, ҷавлон мекунад:
7Nedomnívej se zajisté člověk ten, by co vzíti měl ode Pána,
7Бигзор чунин кас гумон накунад, ки аз Худованд чизе ба даст хоҳад овард.
8Jakožto muž dvojí mysli a neustavičný ve všech cestách svých.
8Шахси дудила дар ҳамаи роҳҳои худ ноустувор аст.
9Chlubiž se pak bratr ponížený v povýšení svém,
9Бигзор бародари залил бо сарбаландии худ фахр намояд,
10A bohatý v ponížení se; nebo jako květ byliny pomine.
10Ва сарватдор - бо залолати худ, чунки ӯ мисли гули алаф даргузар аст:
11Nebo jakož slunce vzešlé s horkostí usušilo bylinu, a květ její spadl, i ušlechtilost postavy jeho zhynula, takť i bohatý v svých cestách usvadne.
11Офтоб бо гармо тулӯъ намуда, алафро мехушконад, ва гули он рехта, зебоии намуди он нест мешавад; сарватдор низ дар роҳҳои худ ҳамин тавр пажмурда хоҳад шуд.
12Ale blahoslavený muž, kterýž snáší pokušení, nebo když bude zkušen, vezme korunu života, kterouž zaslíbil Pán těm, jenž ho milují.
12Хушо касе ки дар озмоиш вафодор мемонад, зеро вақте ки вай имтиҳон медиҳад, тоҷи ҳаетро, ки Худованд ба дӯстдорони Худ ваъда кардааст, ба даст хоҳад овард.
13Žádný, když bývá pokoušín, neříkej, že by od Boha pokoušín byl; neboť Bůh nemůže pokoušín býti ve zlém, aniž on koho pokouší.
13Дар озмоиш бигзор ҳеҷ кас набояд бигӯяд: «Маро Худо меозмояд)); чунки Худо бо бадӣ озмуда намешавад ва Худаш ҳеҷ касро намеозмояд,
14Ale jeden každý pokoušín bývá, od svých vlastních žádostí jsa zachvacován a oklamáván.
14Балки ҳар кас саргарм ва фирефтаи ҳаваси худ гардида, ба озмоиш дучор мешавад;
15Potom žádost když počne, porodí hřích, hřích pak vykonaný zplozuje smrt.
15Баъд ҳавас, ҳомила шуда, гуноҳро ба дуньё меоварад, ва гуноҳ, ки ба амал омад, мамотро ба вуҷуд меоварад.
16Nebluďtež, bratří moji milí.
16Эй бародарони маҳбуби ман, фирефта нашавед.
17Všeliké dání dobré a každý dar dokonalý shůry jest sstupující od Otce světel, u něhožto není proměnění, ani jakého pro obrácení se někam jinam zastínění.
17Ҳар як инъоми нек ва ҳар як бахшоиши комил аз боло, аз ҷониби Падари нурҳо нозил мешавад, ки дар Ӯ тағьироте ва ҳеҷ дитаргуние мавҷуд нест.
18On proto, že chtěl, zplodil nás slovem pravdy, k tomu, abychom byli prvotiny nějaké stvoření jeho.
18Ӯ, бар ҳасби хости Худ, моро ба василаи каломи ростй ба дуньб овард, то ки як навъ навбари офаридаҳои Ӯ бошем.
19A tak, bratří moji milí, budiž každý člověk rychlý k slyšení, ale zpozdilý k mluvení, zpozdilý k hněvu.
19Пас, эй бародарони маҳбуби ман, бигзор ҳар кас дар шунидан бошитоб, дар гуфтан оҳиста ва дар хашм оҳиста бошад;
20Nebo hněv muže spravedlnosti Boží nepůsobí.
20Зеро ки хашми одамизод адолати Худоро ба амал намеоварад.
21Protož odvrhouce všelikou nečistotu, a ohyzdnost zlosti, s tichostí přijímejte vsáté slovo, kteréž může spasiti duše vaše.
21Бинобар ин ҳар нопокй ва бақияи бадиро як сӯ гузошта, каломеро, ки дар шумо кошта шудааст, бо фурӯтанй қабул кунед, ки он метавонад ҷонҳои шуморо наҷот диҳад.
22Buďtež pak činitelé slova, a ne posluchači toliko, oklamávajíce sami sebe.
22Пас иҷрокунандагони калом бошед, на фақат шунавандагоне ки худро фиреб медиҳанд,
23Nebo byl-li by kdo posluchač slova, a ne činitel, ten podoben jest muži spatřujícímu obličej přirozený svůj v zrcadle.
23Зеро, касе ки каломро мешунаваду иҷро намекунад, ба шахсе монанд аст, ки тарҳи рӯяшро дар оина мебинад:
24Vzhlédl se zajisté, i odšel, a hned zapomenul, jaký by byl.
24Ба чеҳраи худ нигоҳ карду рафт, ва дарҳол фаромӯш кард, ки он чӣ гуна аст.
25Ale kdož by se vzhlédl v dokonalý zákon svobody a zůstával by v něm, ten nejsa posluchač zapominatelný, ale činitel skutku, ten, pravím, blahoslavený bude v skutku svém.
25Аммо касе ки ба шариати комил, ба шариати озодй диққат мекунад ва дар он устувор мемонад, дар ҳолате ки на шунавандаи фаромӯшхотир, балки иҷрокунандаи кор мебошад, - хушо он кас дар амали худ.
26Zdá-li se pak komu z vás, že jest nábožný, avšak v uzdu nepojímá jazyka svého, ale svodí srdce své, takového marné jest náboženství.
26Агар касе аз шумо гумон кунад, ки диндор аст, ва ҷилави забони худро накашад, балки дили худро фирефта намояд, - диндории вай бефоида аст.
27Náboženství čisté a neposkvrněné před Bohem a Otcem totoť jest: Navštěvovati sirotky a vdovy v souženích jejich a ostříhati sebe neposkvrněného od světa.
27Дини пок ва беайб ба ҳузури Худо ва Падар ин аст, ки ятимон ва бевазанонро дар андӯҳи онҳо парасТорй кунем ва худро аз олам олуда накарда нигоҳ дорем.