Welsh

Young`s Literal Translation

Job

30

1 "Ond yn awr y maent yn chwerthin am fy mhen, ie, rhai sy'n iau na mi, rhai na buaswn yn ystyried eu tadau i'w gosod gyda'm cu373?n defaid.
1And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
2 Pa werth yw cryfder eu dwylo i mi, gan fod eu hegni wedi diflannu?
2Also — the power of their hands, why [is it] to me? On them hath old age perished.
3 Yn amser angen a newyn y maent yn ddifywyd, yn crafu yn y tir sych a diffaith.
3With want and with famine gloomy, Those fleeing to a dry place, Formerly a desolation and waste,
4 Casglant yr hocys a dail y prysglwyn a gwraidd y banadl i'w cadw eu hunain yn gynnes.
4Those cropping mallows near a shrub, And broom-roots [is] their food.
5 Erlidir hwy o blith pobl, a chodir llais yn eu herbyn fel yn erbyn lleidr.
5From the midst they are cast out, (They shout against them as a thief),
6 Gwneir iddynt drigo yn agennau'r nentydd, ac mewn tyllau yn y ddaear a'r creigiau.
6In a frightful place of valleys to dwell, Holes of earth and clefts.
7 Y maent yn nadu o ganol y perthi; closiant at ei gilydd o dan y llwyni.
7Among shrubs they do groan, Under nettles they are gathered together.
8 Pobl ynfyd a dienw ydynt; fe'u gyrrwyd allan o'r tir.
8Sons of folly — even sons without name, They have been smitten from the land.
9 "Ond yn awr myfi yw testun eu gwatwargerdd; yr wyf yn destun gwawd iddynt.
9And now, their song I have been, And I am to them for a byword.
10 Ffieiddiant fi a chadw draw oddi wrthyf, ac nid yw'n ddim ganddynt boeri yn fy wyneb.
10They have abominated me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
11 Pan ryddha ef raff a'm cystuddio, taflant hwythau'r enfa yn fy ngu373?ydd.
11Because His cord He loosed and afflicteth me, And the bridle from before me, They have cast away.
12 Cyfyd y dihirod yn f'erbyn ar y dde; gorfodant fi i gerdded ymlaen, ac yna codant rwystrau imi ar y ffyrdd.
12On the right hand doth a brood arise, My feet they have cast away, And they raise up against me, Their paths of calamity.
13 Maluriant fy llwybrau, ychwanegant at f'anffawd, ac nid oes neb yn eu rhwystro.
13They have broken down my path, By my calamity they profit, `He hath no helper.`
14 D�nt arnaf fel trwy fwlch llydan; rhuthrant trwy ganol y dinistr.
14As a wide breach they come, Under the desolation have rolled themselves.
15 Daeth dychryniadau arnaf; gwasgerir fy urddas fel gan wynt; diflannodd fy llwyddiant fel cwmwl.
15He hath turned against me terrors, It pursueth as the wind mine abundance, And as a thick cloud, Hath my safety passed away.
16 "Yn awr llewygodd fy ysbryd, cydiodd dyddiau cystudd ynof.
16And now, in me my soul poureth itself out, Seize me do days of affliction.
17 Dirboenir f'esgyrn drwy'r nos, ac ni lonydda fy nghnofeydd.
17At night my bone hath been pierced in me, And mine eyelids do not lie down.
18 Cydiant yn nerthol yn fy nillad, a gafael ynof wrth goler fy mantell.
18By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it doth gird me.
19 Taflwyd fi i'r llaid, ac ystyrir fi fel llwch a lludw.
19Casting me into mire, And I am become like dust and ashes.
20 Gwaeddaf arnat am gymorth, ond nid wyt yn f'ateb; safaf o'th flaen, ond ni chymeri sylw ohonof.
20I cry unto Thee, And Thou dost not answer me, I have stood, and Thou dost consider me.
21 Yr wyt wedi troi'n greulon tuag ataf, ac yr wyt yn ymosod arnaf �'th holl nerth.
21Thou art turned to be fierce to me, With the strength of Thy hand, Thou oppresest me.
22 Fe'm codi i fyny i farchogaeth y gwynt, a'm bwrw yma ac acw i ddannedd y storm.
22Thou dost lift me up, On the wind Thou dost cause me to ride, And Thou meltest — Thou levellest me.
23 Gwn yn sicr mai i farwolaeth y'm dygi, i'r lle a dynghedwyd i bob un byw.
23For I have known To death Thou dost bring me back, And [to] the house appointed for all living.
24 "Onid yw un dan adfeilion yn estyn allan ei law ac yn gweiddi am ymwared yn ei ddinistr?
24Surely not against the heap Doth He send forth the hand, Though in its ruin they have safety.
25 Oni wylais dros yr un yr oedd yn galed arno, a gofidio dros y tlawd?
25Did not I weep for him whose day is hard? Grieved hath my soul for the needy.
26 Eto pan obeithiais i am ddaioni, daeth drwg; pan ddisgwyliais am oleuni, dyna dywyllwch.
26When good I expected, then cometh evil, And I wait for light, and darkness cometh.
27 Y mae cyffro o'm mewn; ni chaf lonydd, daeth dyddiau gofid arnaf.
27My bowels have boiled, and have not ceased, Gone before me have days of affliction.
28 Af o gwmpas yn groenddu, ond nid gan wres haul; codaf i fyny yn y gynulleidfa i ymbil am gymorth.
28Mourning I have gone without the sun, I have risen, in an assembly I cry.
29 Yr wyf yn frawd i'r siacal, ac yn gyfaill i'r estrys.
29A brother I have been to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
30 Duodd fy nghroen, a llosgodd f'esgyrn gan wres.
30My skin hath been black upon me, And my bone hath burned from heat,
31 Aeth fy nhelyn i'r cywair lleddf, a'm ffliwt i seinio galar.
31And my harp doth become mourning, And my organ the sound of weeping.