1 Y mae tymor i bob peth, ac amser i bob gorchwyl dan y nef:
1Sve ima svoje doba i svaki posao pod nebom svoje vrijeme.
2 amser i eni, ac amser i farw, amser i blannu, ac amser i ddiwreiddio'r hyn a blannwyd;
2Vrijeme rađanja i vrijeme umiranja; vrijeme sađenja i vrijeme čupanja posađenog.
3 amser i ladd, ac amser i iach�u, amser i dynnu i lawr, ac amser i adeiladu;
3Vrijeme ubijanja i vrijeme liječenja; vrijeme rušenja i vrijeme građenja.
4 amser i wylo, ac amser i chwerthin, amser i alaru, ac amser i ddawnsio;
4Vrijeme plača i vrijeme smijeha; vrijeme tugovanja i vrijeme plesanja.
5 amser i daflu cerrig, ac amser i'w casglu, amser i gofleidio, ac amser i ymatal;
5Vrijeme bacanja kamenja i vrijeme sabiranja kamenja; vrijeme grljenja i vrijeme kad se ostavlja grljenje.
6 amser i geisio, ac amser i golli, amser i gadw, ac amser i daflu ymaith;
6Vrijeme traženja i vrijeme gubljenja; vrijeme čuvanja i vrijeme odbacivanja.
7 amser i rwygo, ac amser i drwsio, amser i dewi, ac amser i siarad;
7Vrijeme deranja i vrijeme š§ijenja; vrijeme šutnje i vrijeme govorenja.
8 amser i garu, ac amser i gas�u, amser i ryfel, ac amser i heddwch.
8Vrijeme ljubljenja i vrijeme mržnje; vrijeme rata i vrijeme mira.
9 Pa elw a gaiff y gweithiwr wrth lafurio?
9Koja je posleniku korist od njegovih napora?
10 Gwelais y dasg a roddodd Duw i bobl i'w chyflawni.
10Razmišljam o mučnoj zadaći što je Bog zadade sinovima ljudskim.
11 Gwnaeth bopeth yn hyfryd yn ei amser, a hefyd rhoddodd dragwyddoldeb yng nghalonnau pobl; eto ni all neb ddirnad yr hyn a wnaeth Duw o'r dechrau i'r diwedd.
11Sve što on čini prikladno je u svoje vrijeme; ali iako je dopustio čovjeku uvid u vjekove, čovjek ne može dokučiti djela koja Boga čini od početka do kraja.
12 Yr wyf yn gwybod nad oes dim yn well i bobl mewn bywyd na bod yn llawen a gwneud da,
12Znam da nije druge sreće čovjeku osim da se veseli i čini dobro za svojega života.
13 a gwn mai rhodd Duw yw fod pob un yn bwyta ac yn yfed ac yn cael mwynhad o'i holl lafur.
13I kad čovjek jede i pije i uživa u svojem radu, i to je Božji dar.
14 Yr wyf yn gwybod hefyd fod y cyfan a wna Duw yn aros byth; ni ellir ychwanegu ato na thynnu oddi wrtho. Gweithreda Duw fel hyn er mwyn i bobl ei barchu.
14I znam da sve što Bog čini, čini za stalno. Tome se ništa dodati ne može niti mu se može oduzeti; a Bog čini tako da ga se boje.
15 Y mae'r hyn sy'n bod wedi bod eisoes, a'r hyn sydd i ddod hefyd wedi bod eisoes, ac y mae Duw yn chwilio am yr hyn a ddiflannodd.
15Što biva, već bijaše, i što će biti, već je bilo; a Bog obnavlja što je prohujalo.
16 Hefyd gwelais dan yr haul fod drygioni wedi cymryd lle barn a chyfiawnder.
16Još vidim kako pod suncem umjesto pravice vlada nepravda i umjesto pravednika zločinac.
17 Ond dywedais wrthyf fy hun, "Bydd Duw yn barnu'r cyfiawn a'r drygionus, oherwydd y mae wedi trefnu amser i bob gorchwyl a gwaith."
17Zato rekoh u sebi: "Bog će suditi i pravedniku i zločincu, jer ovdje ima vrijeme za svaku namjeru i čin."
18 Dywedais wrthyf fy hun, "Y mae Duw yn profi pobl er mwyn iddynt weld eu bod fel yr anifeiliaid."
18Još rekoh u sebi: "Ljudi se ponašaju tako da Bog može pokazati kakvi su uistinu, da su jedni drugima poput zvijeri."
19 Oherwydd yr un peth a ddigwydd i bobl ac anifeiliaid, yr un yw eu tynged; y mae'r naill fel y llall yn marw. Yr un anadl sydd ynddynt i gyd; nid oes gan neb dynol fantais dros anifail. Y mae hyn i gyd yn wagedd.
19Jer zaista, kob ljudi i zvijeri jedna je te ista. Kako ginu oni, tako ginu i one; i dišu jednakim dahom, i čovjek ničim ne nadmašuje zvijer, jer sve je ispraznost.
20 Y maent i gyd yn mynd i'r un lle; daethant i gyd o'r llwch, ac i'r llwch y maent yn dychwelyd.
20I jedni i drugi odlaze na isto mjesto; svi su postali od praha i u prah se vraćaju.
21 Pwy sy'n gwybod a yw ysbryd dynol yn mynd i fyny ac ysbryd anifail yn mynd i lawr i'r ddaear?
21Tko zna da li dah ljudski uzlazi gore, a dah zvijeri silazi dolje k zemlji?
22 Yna gwelais nad oes dim yn well i rywun na'i fwynhau ei hun yn ei waith, oherwydd dyna yw ei dynged. Pwy all wneud iddo weld beth fydd ar ei �l?
22Uviđam da čovjeku druge sreće nema osim radosti u svome djelu, jer to je ljudska sudbina. A tko će ga dovesti do toga da dozna što će biti poslije njega?