1 1 I'r Cyfarwyddwr: I Ddafydd, gwas yr ARGLWYDD, a lefarodd eiriau'r gerdd hon wrth yr ARGLWYDD y diwrnod y gwaredodd yr ARGLWYDD ef o law ei elynion ac o law Saul. A dywedodd:0 Caraf di, O ARGLWYDD, fy nghryfder.
1För sångmästaren; av HERRENS tjänare David, som talade till HERREN denna sångs ord, när HERREN hade räddat honom från alla hans fienders hand och ur Sauls våld.
2 Yr ARGLWYDD yw fy nghraig, fy nghadernid a'm gwaredydd; fy Nuw yw fy nghraig lle llochesaf, fy nharian, fy amddiffynfa gadarn a'm caer.
2Han sade: Hjärtligen kär har jag dig, HERRE, min starkhet,
3 Gwaeddaf ar yr ARGLWYDD sy'n haeddu mawl, ac fe'm gwaredir rhag fy ngelynion.
3HERRE, mitt bergfäste, min borg och min räddare, min Gud, min klippa, till vilken jag tager min tillflykt, min sköld och min frälsnings horn, mitt värn.
4 Pan oedd clymau angau'n tynhau amdanaf a llifeiriant distryw yn fy nal,
4HERREN, den högtlovade, åkallar jag, och från mina fiender bliver jag frälst.
5 pan oedd clymau Sheol yn f'amgylchu a maglau angau o'm blaen,
5Dödens band omvärvde mig, och fördärvets strömmar förskräckte mig.
6 gwaeddais ar yr ARGLWYDD yn fy nghyfyngder, ac ar fy Nuw iddo fy nghynorthwyo; clywodd fy llef o'i deml, a daeth fy ngwaedd i'w glustiau.
6Dödsrikets band omslöto mig, dödens snaror föllo över mig.
7 Crynodd y ddaear a gwegian, ysgydwodd sylfeini'r mynyddoedd, a siglo oherwydd ei ddicter ef.
7Men jag åkallade HERREN i min nöd och ropade till min Gud. Han hörde från sin himmelska boning min röst, och mitt rop inför honom kom till hans öron.
8 Cododd mwg o'i ffroenau, yr oedd t�n yn ysu o'i enau, a marwor yn cynnau o'i gwmpas.
8Då skalv jorden och bävade, och bergens grundvalar darrade; de skakades, ty hans vrede var upptänd.
9 Fe agorodd y ffurfafen a disgyn, ac yr oedd tywyllwch o dan ei draed.
9Rök steg upp från hans näsa och förtärande eld från hans mun; eldsglöd ljungade från honom.
10 Marchogodd ar gerwb a hedfan, gwibiodd ar adenydd y gwynt.
10Och han sänkte himmelen och for ned, och töcken var under hans fötter.
11 Gosododd o'i amgylch dywyllwch yn guddfan, a chymylau duon yn orchudd.
11Han for på keruben och flög, han svävade på vindens vingar.
12 o'r disgleirdeb o'i flaen daeth allan gymylau, a chenllysg a cherrig t�n.
12Han gjorde mörker till sitt täckelse, till en hydda som omslöt honom; mörka vatten, tjocka moln.
13 Taranodd yr ARGLWYDD o'r nefoedd, a llefarodd llais y Goruchaf.
13Av glansen framför honom veko molnen undan; hagel föll, och eldsglöd for ned.
14 Bwriodd allan ei saethau yma ac acw, saethodd fellt a gwneud iddynt atsain.
14Och HERREN dundrade i himmelen, den Högste lät höra sin röst; hagel föll, och eldsglöd for ned.
15 Daeth gwaelodion y m�r i'r golwg, a dinoethwyd sylfeini'r byd, oherwydd dy gerydd di, O ARGLWYDD, a chwythiad anadl dy ffroenau.
15Han sköt sina pilar och förskingrade dem, ljungeldar i mängd och förvirrade dem.
16 Ymestynnodd o'r uchelder a'm cymryd, tynnodd fi allan o'r dyfroedd cryfion.
16Vattnens bäddar kommo i dagen, och jordens grundvalar blottades, för din näpst, o HERRE, för din vredes stormvind.
17 Gwaredodd fi rhag fy ngelyn nerthol, rhag y rhai sy'n fy nghas�u pan oeddent yn gryfach na mi.
17Han räckte ut sin hand från höjden och fattade mig, han drog mig upp ur de stora vattnen.
18 Daethant i'm herbyn yn nydd fy argyfwng, ond bu'r ARGLWYDD yn gynhaliaeth i mi.
18Han räddade mig från min starke fiende och från mina ovänner, ty de voro mig övermäktiga.
19 Dygodd fi allan i le agored, a'm gwaredu am ei fod yn fy hoffi.
19De överföllo mig på min olyckas dag, men HERREN blev mitt stöd.
20 Gwnaeth yr ARGLWYDD � mi yn �l fy nghyfiawnder, a thalodd i mi yn �l glendid fy nwylo.
20Han förde mig ut på rymlig plats; han räddade mig, ty han hade behag till mig.
21 Oherwydd cedwais ffyrdd yr ARGLWYDD, heb droi oddi wrth fy Nuw at ddrygioni;
21HERREN lönar mig efter min rättfärdighet; efter mina händers renhet vedergäller han mig.
22 yr oedd ei holl gyfreithiau o'm blaen, ac ni fwriais ei ddeddfau o'r neilltu.
22Ty jag höll mig på HERRENS vägar och avföll icke från min Gud i ogudaktighet;
23 Yr oeddwn yn ddi-fai yn ei olwg, a chedwais fy hun rhag troseddu.
23nej, alla hans rätter hade jag för ögonen, och hans stadgar lät jag icke vika ifrån mig.
24 Talodd yr ARGLWYDD i mi yn �l fy nghyfiawnder, ac yn �l glendid fy nwylo yn ei olwg.
24Så var jag ostrafflig inför honom och tog mig till vara för missgärning.
25 Yr wyt yn ffyddlon i'r ffyddlon, yn ddifeius i'r difeius,
25Därför vedergällde mig HERREN efter min rättfärdighet, efter mina händers renhet inför hans ögon.
26 ac yn bur i'r rhai pur; ond i'r cyfeiliornus yr wyt yn wyrgam.
26Mot den fromme bevisar du dig from, mot en ostrafflig man bevisar du dig ostrafflig.
27 Oherwydd yr wyt yn gwaredu'r rhai gostyngedig, ac yn darostwng y beilchion.
27Mot den rene bevisar du dig ren, men mot den vrånge bevisar du dig avog.
28 Ti sy'n goleuo fy llusern, ARGLWYDD; fy Nuw sy'n troi fy nhywyllwch yn ddisglair.
28Ty du frälsar ett betryckt folk, men stolta ögon ödmjukar du.
29 Oherwydd trwot ti y gallaf oresgyn llu; trwy fy Nuw gallaf neidio dros fur.
29Ja, du låter min lampa brinna klart; HERREN, min Gud, gör mitt mörker ljuset.
30 Y Duw hwn, y mae'n berffaith ei ffordd, ac y mae gair yr ARGLWYDD wedi ei brofi'n bur; y mae ef yn darian i bawb sy'n llochesu ynddo.
30Ja, med dig kan jag nedslå härskaror, och med min Gud stormar jag murar.
31 Pwy sydd Dduw ond yr ARGLWYDD? a phwy sydd graig ond ein Duw ni,
31Guds väg är ostrafflig; HERRENS tal är luttrat. En sköld är han för alla som taga sin tillflykt till honom.
32 y Duw sy'n fy ngwregysu � nerth, ac yn gwneud fy ffordd yn ddifeius?
32Ty vem är Gud förutom HERREN, och vem är en klippa utom vår Gud?
33 Gwna fy nhraed fel rhai ewig, a'm gosod yn gadarn ar y mynyddoedd.
33Gud, du som omgjordade mig med kraft och lät min väg vara lyckosam,
34 Y mae'n dysgu i'm dwylo ryfela, i'm breichiau dynnu bwa pres.
34du som gjorde mina fötter såsom hindens och ställde mig på mina höjder,
35 Rhoist imi dy darian i'm gwaredu, a'm cynnal �'th ddeheulaw, a'm gwneud yn fawr trwy dy ofal.
35du som lärde mina händer att strida och mina armar att spänna kopparbågen!
36 Rhoist imi le llydan i'm camau, ac ni lithrodd fy nhraed.
36Du gav mig din frälsnings sköld, och din högra hand stödde mig, och ditt saktmod gjorde mig stor;
37 Yr wyf yn ymlid fy ngelynion ac yn eu dal; ni ddychwelaf nes eu difetha.
37du skaffade rum för mina steg, där jag gick, och mina fötter vacklade icke.
38 Yr wyf yn eu trywanu fel na allant godi, ac y maent yn syrthio o dan fy nhraed.
38Jag förföljde mina fiender och hann upp dem; jag vände icke tillbaka, förrän jag hade gjort ände på dem.
39 Yr wyt wedi fy ngwregysu � nerth i'r frwydr, a darostwng fy ngelynion odanaf.
39Jag slog dem, så att de icke mer kunde resa sig; de föllo under mina fötter.
40 Gosodaist fy nhroed ar eu gwddf, a gwneud imi ddifetha'r rhai sy'n fy nghas�u.
40Du omgjordade mig med kraft till striden, du böjde mina motståndare under mig.
41 Y maent yn gweiddi, ond nid oes gwaredydd, yn galw ar yr ARGLWYDD, ond nid yw'n eu hateb.
41Mina fiender drev du på flykten för mig, och dem som hatade mig förgjorde jag.
42 Fe'u maluriaf cyn faned � llwch o flaen y gwynt, a'u sathru fel llaid ar y strydoedd.
42De ropade, men det fanns ingen som frälste; till HERREN, men han svarade dem icke.
43 Yr wyt yn fy ngwaredu rhag ymrafael pobl, ac yn fy ngwneud yn ben ar y cenhedloedd; pobl nad oeddwn yn eu hadnabod sy'n weision i mi.
43Och jag stötte dem sönder till stoft för vinden, jag kastade ut dem såsom orenlighet på gatan.
44 Pan glywant amdanaf, maent yn ufuddhau i mi, ac estroniaid sy'n ymgreinio o'm blaen.
44Du räddade mig ur folkets strider, du satte mig till ett huvud över hedningar; folkslag som jag ej kände blevo mina tjänare.
45 Y mae estroniaid yn gwangalonni, ac yn dyfod dan grynu o'u lloches.
45Vid blotta ryktet hörsammade de mig; främlingar visade mig underdånighet.
46 Byw yw'r ARGLWYDD, bendigedig yw fy nghraig; dyrchafedig fyddo'r Duw sy'n fy ngwaredu,
46Ja, främlingarnas mod vissnade bort; med bävan övergåvo de sina borgar.
47 y Duw sy'n rhoi imi ddialedd, ac yn darostwng pobloedd odanaf,
47HERREN lever! Lovad vare min klippa, och upphöjd vare min frälsnings Gud!
48 sy'n fy ngwaredu rhag fy ngelynion, yn fy nyrchafu uwchlaw fy ngwrthwynebwyr, ac yn fy arbed rhag y gorthrymwyr.
48Gud, som har givit mig hämnd och tvingat folken under mig;
49 Oherwydd hyn, clodforaf di, O ARGLWYDD, ymysg y cenhedloedd, a chanaf fawl i'th enw.
49du som har befriat mig från mina fiender och upphöjt mig över mina motståndare, räddat mig från våldets man!
50 Y mae'n gwaredu ei frenin yn helaeth, ac yn cadw'n ffyddlon i'w eneiniog, i Ddafydd ac i'w had am byth.
50Fördenskull vill jag tacka dig bland hedningarna, HERRE, och lovsjunga ditt namn.
51Ty du giver din konung stor seger och gör nåd mot din smorde, mot David och hans säd till evig tid.