1 1 I Ddafydd.0 Arnat ti, ARGLWYDD, y gwaeddaf; fy nghraig, paid � thewi tuag ataf � rhag, os byddi'n ddistaw, imi fod fel y rhai sy'n disgyn i'r pwll.
1Av David. Till dig, HERRE, ropar jag; min klippa, var icke stum mot mig. Ja, var icke tyst mot mig, så att jag bliver lik dem som fara ned i graven.
2 Gwrando ar lef fy ngweddi pan waeddaf arnat am gymorth, pan godaf fy nwylo tua'th gysegr sanctaidd.
2Hör mina böners ljud, när jag ropar till dig, när jag upplyfter mina händer mot det allraheligaste i din helgedom.
3 Paid �'m cipio ymaith gyda'r drygionus a chyda gwneuthurwyr drygioni, rhai sy'n siarad yn deg �'u cymdogion ond sydd � chynnen yn eu calon.
3Tag mig icke bort med de ogudaktiga och med ogärningsmännen, som tala vänligt med sin nästa men hava ondska i sina hjärtan.
4 T�l iddynt am eu gweithredoedd ac am ddrygioni eu gwaith; t�l iddynt am yr hyn a wnaeth eu dwylo, rho eu haeddiant iddynt.
4Giv dem efter deras gärningar och efter deras onda väsende, giv dem efter deras händers verk, vedergäll dem vad de hava gjort.
5 Am nad ydynt yn ystyried gweithredoedd yr ARGLWYDD na gwaith ei ddwylo ef, bydded iddo'u dinistrio a pheidio �'u hailadeiladu.
5Ty de akta icke på HERRENS gärningar, icke på hans händer verk; därför skall han slå dem ned och ej mer bygga upp dem.
6 Bendigedig fyddo'r ARGLWYDD am iddo wrando ar lef fy ngweddi.
6Lovad vare HERREN, ty han har hört mina böners ljud!
7 Yr ARGLWYDD yw fy nerth a'm tarian; ynddo yr ymddiried fy nghalon; yn sicr caf gymorth, a llawenycha fy nghalon, a rhof foliant iddo ar g�n.
7HERREN är min starkhet och min sköld; på honom förtröstade mitt hjärta. Och jag vart hulpen, därför fröjdar sig mitt hjärta, och med min sång vill jag tacka honom.
8 Y mae'r ARGLWYDD yn nerth i'w bobl ac yn gaer gwaredigaeth i'w eneiniog.
8HERREN är sitt folks starkhet, och ett frälsningens värn är han för sin smorde.
9 Gwareda dy bobl, a bendithia dy etifeddiaeth; bugeilia hwy a'u cario am byth.
9Fräls ditt folk och välsigna din arvedel, och var deras herde och bär dem till evig tid.