¹HERREN så til Sara, som han havde lovet, og HERREN gjorde ved Sara, som han havde sagt,

¹En de HEERE bezocht Sara, gelijk als Hij gezegd had; en de HEERE deed aan Sara gelijk als Hij gesproken had.

²og hun undfangede og fødte Abraham en Søn i hans Alderdom, til den Tid Gud havde sagt ham.

²En Sara werd bevrucht, en baarde Abraham een zoon in zijn ouderdom, ter gezetter tijd, dien hem God gezegd had.

³Abraham kaldte den Søn, han fik med Sara, Isak;

³En Abraham noemde den naam zijns zoons, dien hem geboren was, dien hem Sara gebaard had, Izak.

⁴og Abraham omskar sin Søn Isak, da han var otte Dage gammel, således som Gud havde pålagt ham.

⁴En Abraham besneed zijn zoon Izak, zijnde acht dagen oud, gelijk als hem God geboden had.

⁵Abraham var 100 År gammel, da hans Søn Isak fødtes ham.

⁵En Abraham was honderd jaren oud, als hem Izak zijn zoon geboren werd.

⁶Da sagde Sara: "Gud ham beredt mig Latter; enhver, der hører det, vil le ad mig."

⁶En Sara zeide: God heeft mij een lachen gemaakt; al die het hoort, zal met mij lachen.

⁷Og hun sagde: "Hvem skulde have sagt Abraham, at Sara ammer Børn! Sandelig, jeg har født ham en Søn i hans Alderdom!"

⁷Voorts zeide zij: Wie zou Abraham gezegd hebben: Sara heeft zonen gezoogd? want ik heb een zoon gebaard in zijn ouderdom.

⁸Drengen voksede til og blev vænnet fra, og Abraham gjorde et stort Gæstebud, den dag Isak blev vænnet fra.

⁸En het kind werd groot, en werd gespeend; toen maakte Abraham een groten maaltijd op den dag, als Izak gespeend werd.

⁹Men da Sara så Ægypterinden Hagars Søn, som hun havde født Abraham, lege med hendes Søn Isak,

⁹En Sara zag den zoon van Hagar, de Egyptische, dien zij Abraham gebaard had, spottende.

¹⁰sagde hun til Abraham: "Jag den Trælkvinde og hendes Søn bort, thi ikke skal denne Trælkvindes Søn arve sammen med min Søn, med Isak!"

¹⁰En zij zeide tot Abraham: Drijf deze dienstmaagd en haar zoon uit; want de zoon dezer dienstmaagd zal met mijn zoon, met Izak, niet erven.

¹¹Derover blev Abraham såre ilde til Mode for sin Søns Skyld;

¹¹En dit woord was zeer kwaad in Abrahams ogen, ter oorzake van zijn zoon.

¹²men Gud sagde til Abraham: "Vær ikke ilde til Mode over Drengen og din Trælkvinde, men adlyd Sara i alt, hvad hun siger dig, thi efter Isak skal dit Afkom nævnes;

¹²Maar God zeide tot Abraham: Laat het niet kwaad zijn in uw ogen, over den jongen, en over uw dienstmaagd; al wat Sara tot u zal zeggen, hoor naar haar stem; want in Izak zal uw zaad genoemd worden.

¹³men også Trælkvindens Søn vil jeg gøre til et stort Folk; han er jo dit Afkom!"

¹³Doch Ik zal ook den zoon dezer dienstmaagd tot een volk stellen, omdat hij uw zaad is.

¹⁴Tidligt næste Morgen tog da Abraham Brød og en Sæk Vand og gav Hagar det, og Drengen satte han på hendes Skulder, hvorpå han sendte hende bort. Som hun nu vandrede af Sted, for hun vild i Be'ersjebas Ørken,

¹⁴Toen stond Abraham des morgens vroeg op, en nam brood, en een fles water, en gaf ze aan Hagar, die leggende op haar schouder; ook gaf hij haar het kind, en zond haar weg. En zij ging voort, en dwaalde in de woestijn Ber-seba.

¹⁵og Vandet slap op i hendes Sæk; da lagde hun Drengen hen under en af Buskene

¹⁵Als nu het water van de fles uit was, zo wierp zij het kind onder een van de struiken.

¹⁶og gik hen og satte sig i omtrent et Pileskuds Afstand derfra, idet hun sagde ved sig selv: "Jeg kan ikke udholde at se Drengen dø!" Og således sad hun, medens Drengen græd højt.

¹⁶En zij ging en zette zich tegenover, afgaande zo verre, als die met de boog schieten; want zij zeide: Dat ik het kind niet zie sterven; en zij zat tegenover, en hief haar stem op, en weende.

¹⁷Da hørte Gud Drengens Gråd, og Guds Engel råbte til Hagar fra Himmelen og sagde til hende: "Hvad fattes dig, Hagar? Frygt ikke, thi Gud har hørt Drengens Røst der, hvor,han ligger;

¹⁷En God hoorde de stem van den jongen; en de Engel Gods riep Hagar toe uit den hemel, en zeide tot haar: Wat is u, Hagar? Vrees niet; want God heeft naar des jongens stem gehoord, ter plaatse, waar hij is.

¹⁸rejs dig, hjælp Drengen op og tag ham ved Hånden, thi jeg vil gøre ham til et stort Folk!"

¹⁸Sta op, hef den jongen op, en houd hem vast met uwe hand; want Ik zal hem tot een groot volk stellen.

¹⁹Da åbnede Gud hendes Øjne, så hun fik Øje på en Brønd med Vand; og hun gik hen og fyldte Sækken med Vand og gav Drengen at drikke.

¹⁹En God opende haar ogen, dat zij een waterput zag; en zij ging, en vulde de fles met water, en gaf den jongen te drinken.

²⁰Og Gud var med Drengen, og han voksede til; og han bosatte sig i Ørkenen og blev Bueskytte.

²⁰En God was met den jongen; en hij werd groot, en hij woonde in de woestijn, en werd een boogschutter.

²¹Han boede i Parans Ørken, og hans Moder tog ham en Hustru fra Ægypten.

²¹En hij woonde in de woestijn Paran; en zijn moeder nam hem een vrouw uit Egypteland.

²²Ved den Tid sagde Abimelek og hans Hærfører Pikol til Abraham: "Gud er med dig i alt, hvad du tager dig for;

²²Voorts geschiedde het ter zelfder tijd, dat Abimelech, mitsgaders Pichol, zijn krijgsoverste, tot Abraham sprak, zeggende: God is met u in alles, wat gij doet.

²³tilsværg mig derfor her ved Gud, at du aldrig vil være troløs mod mig eller mine Efterkommere, men at du vil handle lige så venligt mod mig og det Land, du gæster, som jeg har handlet mod dig!"

²³Zo zweer mij nu hier bij God: Zo gij mij, of mijn zoon, of mijn neef liegen zult! naar de weldadigheid, die ik bij u gedaan heb, zult gij doen bij mij, en bij het land, waarin gij als vreemdeling verkeert.

²⁴Da svarede Abraham: "Jeg vil sværge!"

²⁴En Abraham zeide: Ik zal zweren.

²⁵Men Abraham krævede Abimelek til Regnskab for en Brønd, som Abimeleks Folk havde tilranet sig.

²⁵En Abraham berispte Abimelech ter oorzake van een waterput, die Abimelechs knechten met geweld genomen hadden.

²⁶Da svarede Abimelek: "Jeg ved intet om, hvem der har gjort det; hverken har du underrettet mig derom, ej heller har jeg hørt det før i Dag!"

²⁶Toen zeide Abimelech: Ik heb niet geweten, wie dit stuk gedaan heeft; en ook hebt gij het mij niet aangezegd, en ik heb er ook niet van gehoord, dan heden.

²⁷Da tog Abraham Småkvæg og Hornkvæg og gav Abimelek det, og derpå sluttede de Pagt med hinanden.

²⁷En Abraham nam schapen en runderen, en gaf die aan Abimelech; en die beiden maakten een verbond.

²⁸Men Abraham satte syv Lam til Side,

²⁸Doch Abraham stelde zeven ooilammeren der kudde bijzonder.

²⁹og da Abimelek spurgte ham: "Hvad betyder de syv Lam, du der har sat til Side?"

²⁹Zo zeide Abimelech tot Abraham: Wat zullen hier deze zeven ooilammeren, die gij bijzonder gesteld hebt?

³⁰svarede han: "Jo, de syv Lam skal du modtage af min Hånd til Vidnesbyrd om, at jeg har gravet denne Brønd."

³⁰En hij zeide: Dat gij de zeven ooilammeren van mijn hand nemen zult, opdat het mij tot een getuigenis zij, dat ik dezen put gegraven heb.

³¹Derfor kaldte man dette Sted Be'ersjeba, thi der svor de hinanden Eder;

³¹Daarom noemde men die plaats Ber-seba, omdat die beiden daar gezworen hadden.

³²og de sluttede Pagt ved Be'ersjeba. Så brød Abimelek og hans Hærfører Pikol op og vendte tilbage til Filisternes Land.

³²Alzo maakten zij een verbond te Ber-seba. Daarna stond Abimelech op, en Pichol, zijn krijgsoverste, en zij keerden wederom naar het land der Filistijnen.

³³Men Abraham plantede en Tamarisk i Be'ersjeba og påkaldte der HERREN den evige Guds Navn.

³³En hij plantte een bos in Ber-seba, en riep aldaar den Naam des HEEREN, des eeuwigen Gods, aan.

³⁴Og Abraham boede en Tid lang; som fremmed i Filisternes Land.

³⁴En Abraham woonde als vreemdeling vele dagen in het land der Filistijnen.