¹David sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Hånd.

¹Kaj David eldiris antaux la Eternulo la vortojn de la sekvanta kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de cxiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul.

²Han sang: "HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier,

²Li diris: La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikajxo, kaj mia Savanto.

³min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn, min Tilflugt, min Frelser, som frelser mig fra Vold!

³Dion, mian Rokon, mi fidas; Mia sxildo, kaj la korno de mia savo, mia fortigo, kaj mia rifugxejo; Mia Savanto, kiu helpas min kontraux maljusteco.

⁴Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.

⁴Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi savigxas de miaj malamikoj.

⁵Dødens Brændinger omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,

⁵CXar cxirkauxis min la ondoj de la morto, Torentoj pereigaj min teruris;

⁶Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;

⁶La sxnuroj de SXeol min cxirkauxis; La retoj de la morto min atingis.

⁷i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!

⁷En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi vokis; Kaj el Sia templo Li auxdis mian vocxon, Kaj mia krio atingis Liajn orelojn.

⁸Da rystede Jorden og skjalv, Himlens Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.

⁸Ektremis kaj ekskuigxis la tero, La fundamentoj de la cxielo ekmovigxis Kaj eksxanceligxis, cxar Li koleris.

⁹Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.

⁹Levigxis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia busxo; Karboj ekflamis de gxi.

¹⁰Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;

¹⁰Li klinis la cxielon kaj iris malsupren, Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.

¹¹båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;

¹¹Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portigxis sur la flugiloj de la vento.

¹²han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.

¹²Li cxirkauxigis Sin per mallumo kiel per tendo, Per densaj nuboj, plenaj de akvo.

¹³Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder ud.

¹³De la brilo antaux Li Ekbrulis karboj per fajro.

¹⁴HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst;

¹⁴El la cxielo ektondris la Eternulo, Kaj la Plejaltulo auxdigis Sian vocxon.

¹⁵han udslynged Pile, adsplittede dem, lod Lynene funkle og skræmmede dem.

¹⁵Li jxetis sagojn, kaj dispelis ilin; fulmon, kaj konfuzis ilin.

¹⁶Havets Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved HERRENs Trusel, for hans Vredes Pust.

¹⁶Kaj malkovrigxis la kusxujoj de la maro, Nudigxis la fundamentoj de la universo, De la minaca vocxo de la Eternulo, De la kolera spirado de Lia nazo.

¹⁷Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,

¹⁷Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;

¹⁸frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.

¹⁸Li savas min de mia potenca malamiko, De miaj malamantoj, cxar ili estas pli fortaj ol mi.

¹⁹På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig et Værn.

¹⁹Ili atingis min en la tago de mia malfelicxo; Sed la Eternulo farigxis mia subteno.

²⁰Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.

²⁰Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, cxar Li estas favora al mi.

²¹HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;

²¹La Eternulo rekompencas min laux mia justeco; Laux la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.

²²thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;

²²CXar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaux mia Dio.

²³hans Bud stod mig alle for Øje, jeg veg ikke fra hans Love.

²³CXar cxiuj Liaj legxoj estis antaux mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.

²⁴Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.

²⁴Mi estis senkulpa antaux Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.

²⁵HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som var ham for Øje!

²⁵Kaj la Eternulo rekompencis min laux mia justeco, Laux mia pureco antaux Liaj okuloj.

²⁶Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,

²⁶Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia;

²⁷du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.

²⁷Kun purulo Vi agas laux lia pureco, Kaj kun maliculo laux lia maliceco.

²⁸De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!

²⁸Popolon humilan Vi helpas; Kaj per Viaj okuloj Vi malaltigas la fierulojn.

²⁹Ja, du er min Lampe, HERRE! HERREN opklarer mit Mørke.

²⁹CXar Vi estas mia lumilo, ho Eternulo; La Eternulo lumigas mian mallumon.

³⁰Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.

³⁰CXar kun Vi mi forkurigas militistaron; Kun mia Dio mi transsaltas muron.

³¹Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.

³¹La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas sxildo por cxiuj, kiuj Lin fidas.

³²Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,

³²CXar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?

³³den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,

³³Dio fortikigas min per forto; Kaj Li perfektigas mian vojon.

³⁴gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højne,

³⁴Li similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altajxoj.

³⁵oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen?

³⁵Li instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn strecxi kupran pafarkon.

³⁶Du gav mig din Frelses Skjold, din Nedladelse gjorde mig stor;

³⁶Vi donis al mi la sxildon de Via savo; Kaj Via favoro min grandigas.

³⁷du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.

³⁷Vi largxigas mian pasxon sub mi, Por ke ne sxanceligxu miaj piedoj.

³⁸Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,

³⁸Mi persekutas miajn malamikojn, kaj ekstermas ilin; Kaj mi ne revenas, gxis mi ilin pereigas.

³⁹slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.

³⁹Mi pereigas kaj frakasas ilin, ke ili ne povas plu levigxi; Ili falas sub miajn piedojn.

⁴⁰Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;

⁴⁰Vi cxirkauxzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi jxetas sub min.

⁴¹du slog mine Fjender på Flugt mine Avindsmænd ryddede jeg af Vejen.

⁴¹Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.

⁴²De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.

⁴²Ili rigardas cxirkauxen, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.

⁴³Jeg knuste dem som Jordens Støv, som Gadeskarn tramped jeg på dem.

⁴³Mi disfrotas ilin simile al polvo de la tero; Kiel stratan koton mi ilin disbatas kaj dispremas.

⁴⁴Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;

⁴⁴Vi savas min de la ribeloj de mia popolo; Vi gardas min, ke mi estu cxefo super la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.

⁴⁵Udlandets Sønner kryber for mig; blot de hører om mig, lyder de mig:

⁴⁵Aligentuloj respektegas min; Ili obeas min per atentaj oreloj.

⁴⁶Udlandets Sønner vansmægter, kommer skælvende frem af deres Skjul.

⁴⁶Aligentuloj senfortigxas, Kaj kuras terurite el siaj fortikajxoj.

⁴⁷HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,

⁴⁷Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Alte glorata estu mia Dio, la Roko de mia savo:

⁴⁸den Gud, som giver mig Hævn, lægger Folkeslag under min Fod

⁴⁸Tiu Dio, kiu donas al mi vengxon Kaj submetas al mi popolojn;

⁴⁹og frier mig fra mine Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.

⁴⁹Kiu forkondukas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.

⁵⁰HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,

⁵⁰Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.

⁵¹du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed. David og hans Æt evindelig.

⁵¹Li donas grandan helpon al Sia regxo, Kaj faras favorajxon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.