1(Sang til Festrejserne.) De trængte mig hårdt fra min ungdom - så siger Israel
1Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,
2de trængte mig hårdt fra min Ungdom, men kued mig ikke.
2Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.
3Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;
3Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.
4retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.
4La Eternulo estas justa; Li dishakis la sxnurojn de la malvirtuloj.
5Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,
5Hontigxu kaj turnigxu malantauxen CXiuj malamantoj de Cion.
6blive som Græs på Tage, der visner, førend det skyder Strå,
6Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaux ol oni gxin elsxiris;
7og ikke fylder Høstkarlens Hånd og Opbinderens Favn;
7Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.
8Folk, som går forbi, siger ikke: "HERRENs Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENs Navn!"
8Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.