1(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) HERRE, du ransager mig og kender mig!
1Al la hxorestro. Psalmo de David. Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.
2Du ved, når jeg står op, du fatter min Tanke i Frastand,
2Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi levigxas; Vi komprenas mian penson de malproksime.
3du har Rede på, hvor jeg går eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.
3Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas cxirkaux mi, Kaj cxiujn miajn vojojn Vi konas.
4Thi før Ordet er til på min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.
4CXar antaux ol trovigxas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi cxion jam scias.
5Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Hånd på mig.
5De malantauxe kaj de antauxe Vi cxirkauxbaris min Kaj metis sur min Vian manon.
6At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!
6Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi gxin ne povas kompreni.
7Hvorhen skal jeg gå for din Ånd, og hvor skal jeg fly for dit Åsyn?
7Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizagxo?
8Farer jeg op til Himlen, da er du der, reder jeg Leje i Dødsriget, så er du der;
8Se mi levigxos al la cxielo, Vi estas tie; Se mi kusxigxos en SXeol, jen Vi tie estas.
9tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,
9CXu mi okupos la flugilojn de la matenrugxo, CXu mi logxigxos sur la rando de la maro:
10da vil din Hånd også lede mig der, din højre holde mig fast!
10Ankaux tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.
11Og siger jeg: "Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!"
11Se mi diros:Mallumo min kovros, Kaj la lumo cxirkaux mi farigxos nokto:
12så er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.
12Ecx mallumo ne mallumas antaux Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo farigxas kiel lumo.
13Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.
13CXar Vi kreis mian internajxon, Formis min en la ventro de mia patrino.
14Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.
14Mi gloras Vin, cxar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitajxoj, Kaj mia animo tion bone konscias.
15Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;
15Ne estis kasxitaj antaux Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kasxiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.
16som Foster så dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.
16Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj cxiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraux ecx unu ne ekzistis.
17Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!
17Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!
18Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vågner - og end er jeg hos dig.
18Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekigxas, mi estas ankoraux kun Vi.
19Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, måtte Blodets Mænd vige fra mig,
19Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj forigxu de mi!
20de, som taler om dig på Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.
20Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj levigxas por trompo.
21Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der står dig imod;
21Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontrauxulojn mi abomenas.
22med fuldt Had bader jeg dem, de er også mine Fjender.
22Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili farigxis por mi malamikoj.
23Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!
23Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.
24Se, om jeg er på Smertens Vej, og led mig på Evigheds Vej!
24Kaj rigardu, cxu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.