¹Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

¹¶ Na i korero tonu ano a Hopa i tana pepeha; i mea,

²"Så sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:

²E ora ana te Atua, nana nei i whakakahore toku tika; te Kaha Rawa, nana nei i whakakawa toku wairua;

³Så længe jeg drager Ånde og har Guds Ånde i Næsen,

³Kei te toitu tonu hoki toku ora i roto i ahau, a kei roto i oku pongaponga te wairua o te Atua;

⁴skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!

⁴He pono, e kore oku ngutu e korero kino, e kore te hianga e puaki i toku arero.

⁵Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udånder, opgiver jeg ikke min Uskyld.

⁵Aue kia whakatikaia ta koutou e ahau! E kore e whakarerea e ahau toku ngakau tapatahi, a mate noa.

⁶Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.

⁶Ka mau taku pupuri ki toku tika, e kore e tukua atu e ahau: e kore toku ngakau e whakahe ki ahau i ahau ano e ora nei.

⁷Som den gudløse gå det min Fjende, min Modstander som den lovløse!

⁷¶ Ko toku hoariri, kia rite ia ki te tangata kino; ko te tangata e whakatika mai ana ki ahau, kia rite ia ki te tangata hara.

⁸Thi hvad er den vanhelliges Håb, når Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?

⁸He aha oti ta te whakaponokore e tumanako ai, ahakoa whiwhi ia i te rawa, ki te mea ka tangohia atu tona wairua e te Atua?

⁹Hører mon Gud hans Skrig, når Angst kommer over ham?

⁹E rongo ranei te Atua ki tana tangi ina pa te he ki a ia?

¹⁰Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, når han påkalder ham?

¹⁰E ahuareka ranei ia ki te Kaha Rawa, e karanga ranei ki te Atua i nga wa katoa?

¹¹Jeg vil lære jer om Guds Hånd, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;

¹¹¶ Ka whakaakona koutou e ahau ki te ringa o te Atua; e kore e huna e ahau nga mea e takoto mai nei i te Kaha Rawa.

¹²se, selv har I alle set det, hvi har I så tomme Tanker?

¹²Nana, kua kite koutou katoa; a na te aha koutou i wairangi rawa ai?

¹³Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd får fra den Almægtige:

¹³Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te mea e whakarerea iho ma nga kaitukino, ko ta te Kaha Rawa e riro i a ratou.

¹⁴Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;

¹⁴Ki te mea ka tokomaha ana tamariki, hei mea ma te hoari; e kore ano hoki ona uri e makona i te taro.

¹⁵de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.

¹⁵Ko ona morehu ka tanumia ki te mate; e kore ano hoki ana pouaru e tangi.

¹⁶Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler

¹⁶Ahakoa amene ia i te hiriwa ano he puehu, a pae tonu te kakahu mona ano he paru;

¹⁷han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;

¹⁷E pae ano i a ia, otiia ka kakahuria e te tangata tika, ka wehewehea hoki te hiriwa e te harakore.

¹⁸han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;

¹⁸Ka rite tana hanga i tona whare ki ta te purehurehu; tona rite kei te whare tihokahoka e hanga ana e te kaitiaki.

¹⁹han lægger sig rig, men for sidste ang, han slår Øjnene op, og er det ej mer;

¹⁹Ka takoto ia, he tangata taonga, otiia e kore e kohia ki te urupa; ko te tirohanga ake a ona kanohi, na kua kahore noa iho ia.

²⁰Rædsler når ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;

²⁰Rite tonu ki te wai nga whakawehi e mau ai ia; tahaetia ana ia e te paroro i te po.

²¹løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.

²¹Ka kahakina atu ia e te marangai, a riro ana ia; ka aia atu ano ia i tona wahi.

²²Skånselsløst skyder han på ham, i Hast må han fly fra hans Hånd;

²²Ka aki mai hoki te Atua ki a ia, e kore ano ia e tohungia; mea noa ia kia rere mai i roto i tona ringa.

²³man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!

²³Ka papaki te tangata i o ratou ringa ki a ia, a ka whakahi, ka a atu i a ia i tona wahi.