¹Nu derimod ler de ad mig, Folk, der er yngre end jeg, hvis Fædre jeg fandt for ringe at sætte iblandt mine Hyrdehunde.

¹¶ Inaianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.

²Og hvad skulde jeg med deres Hænders Kraft? Deres Ungdomskraft har de mistet,

²Ae ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.

³tørrede hen af Trang og Sult. De afgnaver Ørk og Ødemark

³Tupuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.

⁴og plukker Melde ved Krattet, Gyvelrødder er deres Brød.

⁴E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.

⁵Fra Samfundet drives de bort, som ad Tyve råbes der efter dem.

⁵He mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.

⁶De bor i Kløfter, fulde af Rædsler, i Jordens og Klippernes Huler.

⁶Me noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.

⁷De brøler imellem Buske, i Tornekrat kommer de sammen,

⁷Tangi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.

⁸en dum og navnløs Æt, de joges med Hug af Lande.

⁸He tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.

⁹Men nu er jeg Hånsang for dem, jeg er dem et Samtaleemne;

⁹Inaianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.

¹⁰de afskyr mig, holder sig fra mig, nægter sig ikke af spytte ad mig.

¹⁰E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.

¹¹Thi han løste min Buestreng, ydmyged mig, og foran mig kasted de Tøjlerne af.

¹¹Kua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.

¹²Til højre rejser sig Ynglen, Fødderne slår de fra mig, bygger sig Ulykkesveje imod mig

¹²I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.

¹³min Sti har de opbrudt, de hjælper med til mit Fald, og ingen hindrer dem i det;

¹³E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.

¹⁴de kommer som gennem et gabende Murbrud, vælter sig frem under Ruiner,

¹⁴Rite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:

¹⁵Rædsler har vendt sig imod mig; min Værdighed joges bort som af Storm, min Lykke svandt som en Sky.

¹⁵¶ Kua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.

¹⁶Min Sjæl opløser sig i mig; Elendigheds Dage har ramt mig:

¹⁶Na inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.

¹⁷Natten borer i mine Knogler, aldrig blunder de nagende Smerter.

¹⁷I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.

¹⁸Med vældig Kraft vanskabes mit Kød, det hænger om mig, som var det min Kjortel.

¹⁸He kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.

¹⁹Han kasted mig ud i Dynd, jeg er blevet som Støv og Aske.

¹⁹Kua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.

²⁰Jeg skriger til dig, du svarer mig ikke, du står der og ænser mig ikke;

²⁰E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.

²¹grum er du blevet imod mig, forfølger mig med din vældige Hånd.

²¹Kua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.

²²Du løfter og vejrer mig hen i Stormen, og dens Brusen gennemryster mig;

²²Kua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.

²³thi jeg ved, du fører mig hjem til Døden, til det Hus, hvor alt levende samles.

²³E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.

²⁴Dog, mon den druknende ej rækker Hånden ud og råber om Hjælp, når han går under?

²⁴E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.

²⁵Mon ikke jeg græder over den, som havde det hårdt, sørgede ikke min Sjæl for den fattiges Skyld?

²⁵Kihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?

²⁶Jeg biede på Lykke, men Ulykke kom, jeg håbed på Lys, men Mørke kom;

²⁶I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.

²⁷ustandseligt koger det i mig, Elendigheds Dage traf mig;

²⁷Ko oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.

²⁸trøstesløs går jeg i Sorg, i Forsamlingen rejser jeg mig og råber;

²⁸E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.

²⁹Sjakalernes Broder blev jeg, Strudsenes Fælle.

²⁹Hei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.

³⁰Min Hud er sort, falder af, mine Knogler brænder af Hede;

³⁰Ko toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.

³¹min Citer er blevet til Sorg, min Fløjte til hulkende Gråd!

³¹No reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.