¹Da nu hine tre Mænd ikke mere svarede Job, fordi han var retfærdig i sine egne Øjne,

¹¶ Heoi mutu ake te whakahoki kupu a enei tangata tokotoru ki a Hopa, no te mea he tika ia ki tona nei whakaaro.

²blussede Vreden op i Buziten Elihu, Barak'els Søn, af Rams Slægt. På Job vrededes han, fordi han gjorde sig retfærdigere end Gud,

²Na kua mura te riri o Erihu tama a Parakere Puti, no te whanau i a Rame: mura ana tona riri ki a Hopa, no te mea ki tana tika rawa ia i te Atua.

³og på hans tre Venner, fordi de ikke fandt noget Svar og dog dømte Job skyldig.

³I mura ano tona riri ki ona hoa tokotoru, no te mea kihai i kitea e ratou he kupu hei whakahokinga atu, heoi kei te whakahe ano ratou i a Hopa.

⁴Elihu havde ventet, så længe de talte med Job, fordi de var ældre end han;

⁴Na i tatari a Erihu kia korero ia ki a Hopa, no te mea he kaumatua ake ratou i a ia.

⁵men da han så, at de tre Mænd intet havde at svare, blussede hans Vrede op;

⁵A, no te kitenga o Erihu kahore he kupu i nga mangai o aua tangata tokotoru hei whakahokinga atu, mura ana tona riri.

⁶og Buziten Elihu, Barak'els Søn, tog til Orde og sagde: Ung af Dage er jeg, og I er gamle Mænd, derfor holdt jeg mig tilbage, angst for at meddele eder min Viden;

⁶¶ Na ka oho a Erihu tama a Parakere Puti, ka mea, He taitamariki ahau, ko koutou ia he koroheke rawa; koia ahau i hopohopo ai, i wehi ai ki te whakaatu i toku whakaaro ki a koutou.

⁷jeg tænkte: "Lad Alderen tale og Årenes Mængde kundgøre Visdom!"

⁷I mea ahau, Ma nga ra te korero, ma nga tau kua maha e whakaatu te whakaaro nui.

⁸Dog Ånden, den er i Mennesket, og den Almægtiges Ånde giver dem Indsigt;

⁸Otiia he wairua ano to te tangata, na te manawa ano o te Kaha Rawa ratou i whai mahara ai.

⁹de gamle er ikke altid de kloge, Oldinge ved ej altid, hvad Ret er;

⁹Ko nga tangata nunui, kahore o ratou whakaaro nui, ko nga kaumatua, kahore e matau ki te whakawa.

¹⁰derfor siger jeg: Hør mig, lad også mig komme frem med min Viden!

¹⁰Koia ahau i mea ai, Whakarongo ki ahau; ka whakakite hoki ahau i toku whakaaro.

¹¹Jeg biede på, at I skulde tale, lyttede efter forstandige Ord, at I skulde finde de rette Ord;

¹¹Nana, i tatari ahau ki a koutou kupu; i whai taringa atu ki o koutou whakaaro mohio i a koutou e rapu kupu ana.

¹²jeg agtede nøje på eder; men ingen af eder gendrev Job og gav Svar på hans Ord.

¹²Nana, mahara tonu atu ahau ki a koutou, a kihai tetahi o koutou i whakaatu i te he o Hopa, i whakahoki kupu ranei ki ana korero.

¹³Sig nu ikke: "Vi stødte på Visdom, Gud må fælde ham, ikke et Menneske!"

¹³Kei mea koutou, Kua kitea e matou te mohio, na te Atua ia i turaki, ehara i te tangata.

¹⁴Mod mig har han ikke rettet sin Tale, og med eders Ord vil jeg ikke svare ham.

¹⁴Na kihai ana kupu i anga mai ki ahau; e kore ano tana e utua e ahau ki a koutou kupu.

¹⁵De blev bange, svarer ej mer, for dem slap Ordene op.

¹⁵¶ Porahurahu kau ana ratou, kore ake a ratou kupu whakahoki: mutu ake a ratou korero.

¹⁶Skal jeg tøve, fordi de tier og står der uden at svare et Ord?

¹⁶Kia tatari ahau, no te mea kahore ratou e korero, no te mea e tu kau ana ratou, kahore e whakahoki atu?

¹⁷Også jeg vil svare min Del, også jeg vil frem med min Viden!

¹⁷Me korero atu hoki e ahau aku kupu, maku ano e whakaatu toku whakaaro.

¹⁸Thi jeg er fuld af Ord, Ånden i mit Bryst trænger på;

¹⁸Ki tonu hoki ahau i te korero; e akiakina ana ahau e te wairua i roto i ahau.

¹⁹som tilbundet Vin er mit Bryst, som nyfyldte Vinsække nær ved at sprænges;

¹⁹Nana, ko toku kopu rite tonu ki te waina kahore nei ona putanga; ki te ipu hou e tata ana ia te pakaru.

²⁰tale vil jeg for at få Luft, åbne mine Læber og svare.

²⁰Me korero ahau, kia ta ai toku manawa; ka puaki toku mangai, ka whakahoki kupu ahau.

²¹Forskel gør jeg ikke og smigrer ikke for nogen;

²¹Na kaua ahau e whakapai ki te kanohi tangata; e kore hoki ahau e hoatu ingoa whakapaipai ki te tangata.

²²thi at smigre bruger jeg ikke, snart rev min Skaber mig ellers bort!

²²Kahore hoki ahau e mohio ki te whakapati; penei kua riro wawe ahau i toku Kaihanga.