¹Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,

¹¶ Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

²mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

²I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

³ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.

³He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

⁴Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

⁴Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

⁵han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

⁵Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

⁶lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

⁶Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

⁷Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

⁷Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

⁸Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.

⁸Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

⁹Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.

⁹Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

¹⁰Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

¹⁰Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

¹¹han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

¹¹Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

¹²han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

¹²Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

¹³Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;

¹³Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

¹⁴hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

¹⁴Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

¹⁵med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

¹⁵Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

¹⁶Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;

¹⁶Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

¹⁷han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

¹⁷Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

¹⁸og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."

¹⁸Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

¹⁹At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;

¹⁹Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

²⁰min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.

²⁰Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

²¹Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:

²¹¶ E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

²²HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

²²He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

²³hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

²³E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

²⁴Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.

²⁴Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

²⁵Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

²⁵He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

²⁶det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,

²⁶He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

²⁷godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.

²⁷He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

²⁸Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;

²⁸Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

²⁹han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.

²⁹Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

³⁰Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.

³⁰Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

³¹Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

³¹E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

³²har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;

³²Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

³³ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

³³Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

³⁴Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

³⁴Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

³⁵når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,

³⁵Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

³⁶når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?

³⁶Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

³⁷Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?

³⁷¶ Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

³⁸Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?

³⁸He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

³⁹Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

³⁹He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

⁴⁰Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

⁴⁰E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

⁴¹løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

⁴¹Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

⁴²vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

⁴²¶ I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

⁴³men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,

⁴³Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

⁴⁴hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;

⁴⁴Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

⁴⁵til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

⁴⁵Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

⁴⁶De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

⁴⁶Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

⁴⁷Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

⁴⁷Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

⁴⁸Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

⁴⁸Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

⁴⁹Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

⁴⁹Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

⁵⁰før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

⁵⁰Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

⁵¹Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

⁵¹E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

⁵²Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

⁵²Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

⁵³de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

⁵³Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

⁵⁴Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"

⁵⁴I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

⁵⁵Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

⁵⁵¶ I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

⁵⁶du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"

⁵⁶I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

⁵⁷Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"

⁵⁷I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

⁵⁸Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;

⁵⁸Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

⁵⁹HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!

⁵⁹Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

⁶⁰Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

⁶⁰Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

⁶¹du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,

⁶¹Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

⁶²mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

⁶²Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

⁶³Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.

⁶³Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

⁶⁴Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

⁶⁴Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

⁶⁵gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!

⁶⁵Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

⁶⁶forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.

⁶⁶Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.