1(Til sangmesteren. Af HERRENS tjener David, som sang HERREN denne sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans fjenders og af Sauls hånd. Han sang:) HERRE, jeg har dig hjerteligt kær, min Styrke!
1¶ Ki te tino kaiwhakatangi. He himene na te pononga a Ihowa, na Rawiri. Nana i whakahua nga kupu o tenei waiata ki a Ihowa i te ra i whakaorangia ai ia i te ringa o ona hoariri katoa, i te ringa ano o Haora. I mea ia, Ka aroha ahau ki a koe, e Ihow a, e toku kaha.
2HERRE, min Klippe, min Borg. min Befrier, min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn!
2Ko Ihowa toku kamaka, toku pa, toku kaiwhakaora; toku Atua, toku tino kamaka, e whakawhirinaki ai ahau; toku whakangungu rakau, te haona o toku whakaoranga, toku pourewa tiketike.
3Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.
3Ka karanga ahau ki a Ihowa, e tika nei kia whakamoemititia: a ka ora i oku hoariri.
4Dødens Reb omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,
4I karapotia ahau e nga whakawiringa a te mate, a whakawehia ana ahau e nga waipuke o te kino.
5Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;
5I karapotia ahau e nga whakawiringa a te reinga, i haukotia e nga mahanga a te mate.
6i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!
6I karanga ahau ki a Ihowa i toku paweratanga, i hamama ki toku Atua: i whakarongo ia ki toku reo i roto i tona temepara, i tae ano taku hamama ki tona aroaro, ki ona taringa.
7Da rystede Jorden og skjalv, Bjergenes Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.
7Na ka ngaueue te whenua, ka ru, wiri ana nga putake o nga maunga, ngaueue ana i tona riri.
8Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.
8I kake he paowa i ona pongaponga, a kai ana te kapura a tona mangai, ngiha ana nga waro.
9Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;
9I whakapingoretia e ia nga rangi, a heke iho ana, a i raro te pouri matotoru i ona waewae.
10båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;
10I eke ia ki runga ki te kerupa, a rere ana: ae, i rere omaki ia i runga i nga parirau o te hau.
11han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.
11I meinga e ia te pouri hei wahi ngaro mona, hei teneti i tetahi taha ona, i tetahi taha; ko te pouritanga o nga wai, ko nga kapua matotoru o te rangi.
12Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder gennem hans Skyer.
12I rere atu ona kapua metotoru i te wherikotanga o tona aroaro: te whatu, me nga waro kapura.
13HERREN tordnede fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst, Hagl og Ildgløder.
13I papa ano te whatitiri a Ihowa i nga rangi, a puaki ana te reo o te Runga Rawa; he whatu, he waro kapura.
14Han udslyngede Pile, adsplittede dem, Lyn i Mængde og skræmmede dem.
14I kokiritia e ia ana pere, a marara ana ratou: ae, i koperea hoki e ia te tini uira, a whati ana ratou.
15Vandenes Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, HERRE, for din Vredes Pust.
15Katahi ka kitea nga takere o nga wai, a ka takoto kau nga putake o te ao i tau whakatupehupehutanga, e Ihowa, i te whengunga o te manawa o ou pongaponga.
16Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,
16I tono karere mai ia i runga, ka mau ki ahau; toia ake ahau e ia i roto i nga wai maha.
17frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.
17Nana ahau i ora ai i toku hoariri kaha, i te hunga e kino ana ki ahau; he kaha rawa hoki ratou i ahau.
18På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig til Værn.
18I huakina tatatia ahau e ratou i te ra o toku matenga; ko Ihowa ia toku whakawhirinakitanga.
19Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.
19I whakaputaina ahau e ia ki te wahi nui, i whakaorangia ahau e ia; he ahuareka nona ki ahau.
20HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;
20¶ Rite tonu ki taku mahi tika ta Ihowa utu ki ahau: rite tonu ki te ma o oku ringa tana i whakahoki ai ki ahau.
21thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud
21Moku i pupuri i nga ara o Ihowa, a kihai i he, i whakarere i toku Atua.
22hans Bud stod mig alle for Øje, hans Lov skød jeg ikke fra mig.
22Kei mua tonu hoki i ahau ana whakaritenga katoa, kihai ano i whakamataratia atu i ahau ana tikanga.
23Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.
23Tapatahi tonu hoki toku whakaaro ki tona aroaro, a i tiaki ahau i ahau kei kino.
24HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som stod ham for Øje!
24Na ka homai e Ihowa he utu ki ahau, rite tonu ki toku tika, ki te ma o oku ringa i tona aroaro.
25Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,
25He tangata atawhai, ka atawhai hoki koe; he tangata tika, ka tika hoki koe.
26du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.
26He tangata ma, ka ma hoki koe; he tangata whakakeke, ka whakakeke hoki koe.
27De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!
27E whakaorangia hoki e koe te iwi ngakau mamae; ka whakahokia ano e koe ki raro nga kanohi whakakake.
28Ja, min Lampe lader du lyse, HERRE, min Gud opklarer mit Mørke.
28Mau hoki e whakau taku rama: ma Ihowa, ma toku Atua, e whakamarama toku pouri.
29Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.
29¶ Nau hoki ahau i rere ai na waenganui atu i te ropu: na toku Atua hoki i pekea ai e ahau te taiepa.
30Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.
30Tena ko te Atua, tika tonu tona ara: kua oti tana kupu te whakamatau; he whakangungu rakau ia ki te hunga katoa e whakawhirinaki ana ki a ia.
31Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,
31Ko wai oti te Atua, ki te kahore a Ihowa? Ko wai hoki he kamaka, ki te kahore to tatou Atua?
32den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,
32Ko te Atua, nana ahau i whitiki ki te kaha, i mea kia tino tika toku ara.
33gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højene,
33Ko ia hei mea i oku waewae kia rite ki o te hata: mana hoki ahau e whakatu ki runga ki oku wahi tiketike.
34oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen!
34Ko ia hei whakaako i oku ringa ki te whawhai, a whati ana te kopere parahi i oku ringa.
35Du gav mig din Frelses Skjold, din højre støttede mig, din Nedladelse gjorde mig stor;
35Kua homai ano e koe ki ahau te whakangungu rakau o tau whakaoranga: puritia ana ahau e tou ringa matau whakanuia ana e tou whakaaro mahakai.
36du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.
36I whakanuia e koe oku takahanga i raro i ahau; te paheke oku waewae.
37Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,
37Ka arumia e ahau oku hoariri, mau iho i ahau; e kore ahau e tahuri mai, a ngaro noa ratou.
38slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.
38Maru ana ratou i ahau, te kaha te whakatika: hinga ana ki raro i oku waewae.
39Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;
39Nau hoki ahau i whitiki ki te kaha mo te whawhai: piko ana i a koe ki raro i ahau te hunga e whakatika mai ana ki ahau.
40du slog mine Fjender på Flugt, mine Avindsmænd rydded jeg af Vejen.
40Kua meinga e koe kia tahuri mai nga tuara o oku hoariri ki ahau, kia hautopea ai e ahau te hunga e kino ana ki ahau.
41De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.
41I karanga ratou, heoi kahore he kaiwhakaora: ki a Ihowa, otira kihai i whakahoki kupu ki a ratou.
42Jeg knuste dem som Støv for Vinden, fejed dem bort som Gadeskarn.
42Na ka tukia ratou e ahau a rite noa ratou ki te puehu e puhia ana e te hau: akiritia atu ana ratou ki waho, ano he paru no te huarahi.
43Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;
43Kua whakaorangia ahau e koe i nga ngangautanga a te iwi; kua meinga e koe hei rangatira mo nga tauiwi: hei apa moku te iwi kahore i matauria e ahau.
44hører de om mig, lyder de mig, Udlandets Sønner kryber for mig;
44Kia rongo kau te taringa ki ahau, ka kakama tonu mai ratou ki ahau; ko nga tangata iwi ke ngohe kau ki ahau.
45Udlandets Sønner vansmægter, slæber sig frem af deres Skjul.
45Ka memeha haere nga tangata iwi ke: ka puta wehi mai hoki i roto i o ratou kuhunga.
46HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,
46E ora ana a Ihowa; kia whakapaingia hoki toku kamaka, kia whakanuia te Atua o toku whakaoranga:
47den Gud, som giver mig Hævn, tvinger Folkeslag under min Fod
47Ko te Atua, mana nei e rapu he utu moku, mana e pehi nga iwi ki raro i ahau.
48og frier mig fra mine vrede Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.
48Mana ahau e mawhiti ai i oku hoariri, ae ra, mau ahau e mea kia teitei ake i te hunga e whakatika mai ana ki ahau; ka whakaorangia ahau e koe i te tangata tutu.
49HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,
49Mo konei ka whakawhetai ahau ki a koe, e Ihowa, i waenganui i nga tauiwi: ka himene ki tou ingoa.
50du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed, David og hans Æt evindelig.
50He nui nei tana whakaora i tana kingi; e whakaputa aroha ana ki tana tangata i whakawahi ai, ki a Rawiri ratou ko ona uri ake ake.