¹(Til sangmesteren. En salme af David.) Hør, o Gud, min røst, når jeg klager, skærm mit Liv mod den rædsomme Fjende;

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi. He himene na Rawiri. Whakarongo ki toku reo, e te Atua, ina inoi atu ahau: tiakina toku ora i te wehi o te hoariri.

²skjul mig for Ugerningsmændenes Råd, for Udådsmændenes travle Hob.

²Huna ahau i te whakaaro ngaro o te hunga kino, i te ngangau a nga kaimahi i te he;

³der hvæsser Tungen som Sværd, lægger giftige Ord på Buen

³Kua whakakoi nei i o ratou arero, ano he hoari, kua whakatika nei i a ratou pere, ara i nga kupu kikino,

⁴for i Løn at ramme den skyldfri, ramme ham brat og uset.

⁴Hei koperenga pukutanga ma ratou ki te tangata tika; kitea rawatia ake kua kopere ki a ia, kahore hoki he wehi.

⁵Ihærdigt lægger de onde Råd, skryder af, at de lægger Snarer siger: "Hvem skulde se os?"

⁵E whakamaia ana ratou i a ratou ano ki te mea kino; e runanga ana kia whakatakotoria pukutia he rore, e mea ana, Ko wai e kite i a ratou?

⁶De udtænker onde Gerninger, fuldfører en gennemtænkt Tanke - og Menneskets Indre og Hjerte er dybt.

⁶E rapu hara ana ratou; e mea ana, Kua ata rapu marie tatou: taea noatia te hohonutanga o te whakaaro o ia tangata, a ko te ngakau he hohonu.

⁷Da rammer Gud dem med en Pil af Slaget rammes de brat;

⁷¶ Ma te Atua ia e kopere he pere ki a ratou kitea rawatia ake kua tu ratou.

⁸han styrter dem for deres Tunges Skyld. Enhver, som ser dem, ryster på Hovedet;

⁸Heoi ka meinga ratou kia tapatu, ko to ratou arero ake ano ka tu atu ki a ratou; a ka ruru i to ratou matenga te hunga katoa e kite i a ratou.

⁹alle Mennesker frygter, forkynder, hvad Gud har gjort, og fatter hans Hænders Geming;

⁹Ka wehi ano hoki nga tangata katoa, ka whakapuaki i te mahi a te Atua: ka ata maharatia hoki e ratou tana mahi.

¹⁰de retfærdige glædes i HERREN og lider på ham, de oprigtige af Hjertet jubler til Hobe!

¹⁰Ka koa te tangata tika ki a Ihowa, ka whakawhirinaki hoki ki a ia: ka whakamanamana ano te hunga ngakau tika katoa.