¹(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi. Kititi. Na Ahapa. Kia kaha te waiata ki te Atua, ki to tatou kaha: kia hari te hamama ki te Atua o Hakopa.

²istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

²Whakahuatia te himene, maua mai ki konei te timipera, te hapa reka me te hatere.

³stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

³Whakatangihia te tetere i te kowhititanga marama, i te kinga o te marama, i to tatou ra hakari.

⁴Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

⁴Ko te tikanga hoki tenei ma Iharaira, he mea whakarite na te Atua o Hakopa.

⁵han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

⁵I whakatakotoria tenei e ia ma Hohepa hei whakaaturanga, i tona haerenga puta noa i te whenua o Ihipa: i rongo ai ahau ki reira i tetahi reo, kahore ahau i matau.

⁶"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

⁶I tangohia mai e ahau tona pokohiwi i te pikaunga: whakarerea ake e ona ringa te kete.

⁷I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. - Sela.

⁷I karanga koe ki ahau i te pouritanga, a kua ora koe i ahau; i whakahoki kupu ahau ki a koe i te wahi ngaro o te whatitiri; i whakamatau i a koe ki nga wai o Meripa. (Hera.

⁸Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

⁸¶ Whakarongo, e taku iwi, a ka whakaatu ahau ki a koe: e Iharaira, ki te whakarongo koe ki ahau;

⁹En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

⁹Aua tetahi atua ke i roto i a koe; kaua ano e koropiko ki te atua ke.

¹⁰Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

¹⁰Ko Ihowa ahau, ko tou Atua, i arahina mai ai koe i te whenua o Ihipa: kia nui te kowhera o tou mangai, a maku e whakaki.

¹¹Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

¹¹Otiia kihai taku iwi i pai ki te whakarongo ki toku reo: kihai ano a Iharaira i aro ki ahau.

¹²Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

¹²Na tukua atu ana ratou e ahau ki te maro o o ratou ngakau: a haere ana ratou i runga i o ratou whakaaro.

¹³Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

¹³Aue, te whakarongo taku iwi ki ahau! Te haere a Iharaira i aku ara!

¹⁴Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

¹⁴Penei e kore e aha kua whati i ahau te tara o o ratou hoariri: kua tahuri ano toku ringa ki o ratou hoariri.

¹⁵Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

¹⁵Ko te hunga e kino ana ki a Ihowa kua ngohengohe ki a ia: ko to ratou taima ia kua mau tonu.

¹⁶jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"

¹⁶Kua whangainga hoki ratou e ia ki te witi pai rawa, kua whakamakonatia ano koe e ahau ki te honi i roto i te kohatu.