1(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.
1എന്റെ ദൈവമേ, എന്റെ ദൈവമേ, നീ എന്നെ കൈവിട്ടതെന്തു? എന്നെ രക്ഷിക്കാതെയും എന്റെ ഞരക്കത്തിന്റെ വാക്കുകള് കേള്ക്കാതെയും അകന്നു നിലക്കുന്നതെന്തു?
2Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.
2എന്റെ ദൈവമേ, ഞാന് പകല്സമയത്തു വിളിക്കുന്നു; എങ്കിലും നീ ഉത്തരമരുളുന്നില്ല; രാത്രികാലത്തും ഞാന് വിളിക്കുന്നു; എനിക്കു ഒട്ടും മൌനതയില്ല.
3Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.
3യിസ്രായേലിന്റെ സ്തുതികളിന്മേല് വസിക്കുന്നവനേ, നീ പരിശുദ്ധനാകുന്നുവല്ലോ.
4På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;
4ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാര് നിങ്കല് ആശ്രയിച്ചു; അവര് ആശ്രയിക്കയും നീ അവരെ വിടുവിക്കയും ചെയ്തു.
5de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.
5അവര് നിന്നോടു നിലവിളിച്ചു രക്ഷപ്രാപിച്ചു; അവര് നിങ്കല് ആശ്രയിച്ചു, ലജ്ജിച്ചുപോയതുമില്ല.
6Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;
6ഞാനോ മനുഷ്യനല്ല, ഒരു കൃമിയത്രേ; മനുഷ്യരുടെ ധിക്കാരവും ജനത്താല് നിന്ദിതനും തന്നേ.
7alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:
7എന്നെ കാണുന്നവരൊക്കെയും എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നു; അവര് അധരം മലര്ത്തി തല കുലുക്കുന്നു;
8"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."
8യഹോവയിങ്കല് നിന്നെത്തന്നേ സമര്പ്പിക്ക! അവന് അവനെ രക്ഷിക്കട്ടെ! അവന് അവനെ വിടുവിക്കട്ടെ! അവനില് പ്രസാദമുണ്ടല്ലോ.
9Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;
9നീയല്ലോ എന്നെ ഉദരത്തില്നിന്നു പുറപ്പെടുവിച്ചവന് ; എന്റെ അമ്മയുടെ മുല കുടിക്കുമ്പോള് നീ എന്നെ നിര്ഭയം വസിക്കുമാറാക്കി.
10på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.
10ഗര്ഭപാത്രത്തില്നിന്നു ഞാന് നിങ്കല് ഏല്പിക്കപ്പെട്ടു; എന്റെ അമ്മയുടെ ഉദരംമുതല് നീ എന്റെ ദൈവം.
11Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!
11കഷ്ടം അടുത്തിരിക്കയാല് എന്നെ വിട്ടകന്നിരിക്കരുതേ; സഹായിപ്പാന് മറ്റാരുമില്ലല്ലോ.
12Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,
12അനേകം കാളകള് എന്നെ വളഞ്ഞു; ബാശാന് കൂറ്റന്മാര് എന്നെ ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു.
13spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.
13ബുഭുക്ഷയോടെ അലറുന്ന സിംഹംപോലെ അവര് എന്റെ നേരെ വായ് പിളര്ക്കുംന്നു.
14Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;
14ഞാന് വെള്ളംപോലെ തൂകിപ്പോകുന്നു; എന്റെ അസ്ഥികളെല്ലാം ബന്ധം വിട്ടിരിക്കുന്നു; എന്റെ ഹൃദയം മെഴുകുപോലെ ആയി എന്റെ കുടലിന്റെ നടുവെ ഉരുകിയിരിക്കുന്നു.
15min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.
15എന്റെ ശക്തി ഔട്ടുകഷണംപോലെ ഉണങ്ങിയിരിക്കുന്നു; എന്റെ നാവു അണ്ണാക്കോടു പറ്റിയിരിക്കുന്നു. നീ എന്നെ മരണത്തിന്റെ പൊടിയില് ഇട്ടുമിരിക്കുന്നു.
16Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,
16നായ്ക്കള് എന്നെ വളഞ്ഞു; ദുഷ്ടന്മാരുടെ കൂട്ടം എന്നെ ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു; അവര് എന്റെ കൈകളെയും കാലുകളെയും തുളെച്ചു.
17jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.
17എന്റെ അസ്ഥികളൊക്കെയും എനിക്കു എണ്ണാം; അവര് എന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്നു.
18Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.
18എന്റെ വസ്ത്രം അവര് പകുത്തെടുത്തു, എന്റെ അങ്കിക്കായി അവര് ചീട്ടിടുന്നു.
19Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!
19നീയോ, യഹോവേ, അകന്നിരിക്കരുതേ; എന്റെ തുണയായുള്ളോവേ, എന്നെ സഹായിപ്പാന് വേഗം വരേണമേ.
20Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!
20വാളിങ്കല്നിന്നു എന്റെ പ്രാണനെയും നായുടെ കയ്യില്നിന്നു എന്റെ ജീവനെയും വിടുവിക്കേണമേ.
21Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.
21സിംഹത്തിന്റെ വായില്നിന്നു എന്നെ രക്ഷിക്കേണമേ; കാട്ടുപോത്തുകളുടെ കൊമ്പുകള്ക്കിടയില് നീ എനിക്കു ഉത്തരമരുളുന്നു.
22Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:
22ഞാന് നിന്റെ നാമത്തെ എന്റെ സഹോദരന്മാരോടു കീര്ത്തിക്കുംസഭാമദ്ധ്യേ ഞാന് നിന്നെ സ്തുതിക്കും.
23"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!
23യഹോവാഭക്തന്മാരേ, അവനെ സ്തുതിപ്പിന് ; യാക്കോബിന്റെ സകലസന്തതിയുമായുള്ളോരേ, അവനെ മഹത്വപ്പെടുത്തുവിന് ; യിസ്രായേലിന്റെ സര്വ്വസന്തതിയുമായുള്ളോരേ, അവനെ ഭയപ്പെടുവിന് .
24Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"
24അരിഷ്ടന്റെ അരിഷ്ടത അവന് നിരസിച്ചില്ല വെറുത്തതുമില്ല; തന്റെ മുഖം അവന്നു മറെച്ചതുമില്ല; തന്നേ വിളിച്ചപേക്ഷിച്ചപ്പോള് കേള്ക്കയത്രേ ചെയ്തതു.
25Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;
25മഹാസഭയില് എനിക്കു പ്രശംസ നിങ്കല്നിന്നു വരുന്നു. അവന്റെ ഭക്തന്മാര് കാണ്കെ ഞാന് എന്റെ നേര്ച്ചകളെ കഴിക്കും.
26de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!
26എളിയവര് തിന്നു തൃപ്തന്മാരാകും; യഹോവയെ അന്വേഷിക്കുന്നവര് അവനെ സ്തുതിക്കും. നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം എന്നേക്കും സുഖത്തോടിരിക്കട്ടെ.
27Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;
27ഭൂമിയുടെ അറുതികള് ഒക്കെയും ഔര്ത്തു യഹോവയിങ്കലേക്കു തിരിയും; ജാതികളുടെ വംശങ്ങളൊക്കെയും നിന്റെ മുമ്പാകെ നമസ്കരിക്കും.
28thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.
28രാജത്വം യഹോവേക്കുള്ളതല്ലോ; അവന് ജാതികളെ ഭരിക്കുന്നു.
29De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.
29ഭൂമിയില് പുഷ്ടിയുള്ളവരൊക്കെയും ഭക്ഷിച്ചാരാധിക്കും; പൊടിയിലേക്കു ഇറങ്ങുന്നവരെല്ലാവരും അവന്റെ മുമ്പാകെ കുമ്പിടും; തന്റെ പ്രാണനെ രക്ഷിപ്പാന് കഴിയാത്തവനും കൂടെ.
30Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;
30ഒരു സന്തതി അവനെ സേവിക്കും; വരുന്ന തലമുറയോടു യഹോവയെക്കുറിച്ചു കീര്ത്തിക്കും.
31de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.
31അവര് വന്നു, ജനിപ്പാനുള്ള ജനത്തോടു അവന് നിവര്ത്തിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു അവന്റെ നീതിയെ വര്ണ്ണിക്കും.