1(Til sangmesteren. Af David. En salme.) Jeg biede troligt på Herren, han bøjede sig til mig, og hørte mit Skrig.
1ഞാന് യഹോവെക്കായി കാത്തുകാത്തിരുന്നു; അവന് എങ്കലേക്കു ചാഞ്ഞു എന്റെ നിലവിളി കേട്ടു.
2Han drog mig op af den brusende Grav, af det skidne Dynd, han satte min Fod på en Klippe, gav Skridtene Fasthed,
2നാശകരമായ കുഴിയില്നിന്നും കുഴഞ്ഞ ചേറ്റില്നിന്നും അവന് എന്നെ കയറ്റി; എന്റെ കാലുകളെ ഒരു പാറമേല് നിര്ത്തി, എന്റെ ഗമനത്തെ സ്ഥീരമാക്കി.
3en ny Sang lagde han i min Mund, en Lovsang til vor Gud. Mange skal se det og frygte og stole på HERREN.
3അവന് എന്റെ വായില് പുതിയോരു പാട്ടുതന്നു, നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്നു സ്തുതി തന്നേ; പലരും അതു കണ്ടു ഭയപ്പെട്ടു യഹോവയില് ആശ്രയിക്കും.
4Salig den Mand, der sætter sin Lid til HERREN, ej vender sig til hovmodige eller dem, der hælder til Løgn.
4യഹോവയെ തന്റെ ആശ്രയമാക്കിക്കൊള്ളുകയും നിഗളികളെയും വ്യാജത്തിലേക്കു തിരിയുന്നവരെയും ആദരിക്കാതിരിക്കയും ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യന് ഭാഗ്യവാന് .
5Mange Undere gjorde du, HERRE min Gud, og mange Tanker tænkte du for os; de kan ikke opregnes for dig; ellers forkyndte og fortalte jeg dem; til at tælles er de for mange.
5എന്റെ ദൈവമായ യഹോവേ, നീ ചെയ്ത അത്ഭുതപ്രവൃത്തികളും ഞങ്ങള്ക്കു വേണ്ടിയുള്ള നിന്റെ വിചാരങ്ങളും വളരെയാകുന്നു; നിന്നോടു സദൃശന് ആരുമില്ല; ഞാന് അവയെ വിവരിച്ചു പ്രസ്താവിക്കുമായിരുന്നു; എന്നാല് അവ എണ്ണിക്കൂടാതവണ്ണം അധികമാകുന്നു.
6Til Slagt- og Afgrødeoffer har du ej Lyst, du gav mig åbne Ører, Brænd- og Syndoffer kræver du ikke.
6ഹനനയാഗവും ഭോജനയാഗവും നീ ഇച്ഛിച്ചില്ല; നീ ചെവികളെ എനിക്കു തുളെച്ചിരിക്കുന്നു. ഹോമയാഗവും പാപയാഗവും നീ ചോദിച്ചില്ല.
7Da sagde jeg: "Se, jeg kommer, i Bogrullen er der givet mig Forskrift;
7അപ്പോള് ഞാന് പറഞ്ഞു; ഇതാ, ഞാന് വരുന്നു; പുസ്തകച്ചുരുളില് എന്നെക്കുറിച്ചു എഴുതിയിരിക്കുന്നു;
8at gøre din Vilje, min Gud, er min Lyst, og din Lov er i mit Indre."
8എന്റെ ദൈവമേ, നിന്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്വാന് ഞാന് പ്രിയപ്പെടുന്നു; നിന്റെ ന്യായപ്രമാണം എന്റെ ഉള്ളില് ഇരിക്കുന്നു.
9I en stor Forsamling forkyndte jeg Retfærd, se, mine Læber lukked jeg ikke; HERRE, du ved det.
9ഞാന് മഹാസഭയില് നീതിയെ പ്രസംഗിച്ചു; അധരങ്ങളെ ഞാന് അടക്കീട്ടില്ല; യഹോവേ, നീ അറിയുന്നു.
10Din Retfærd dulgte jeg ej i mit Hjerte, din Trofasthed og Frelse talte jeg Om, din Nåde og Sandhed fornægted jeg ej i en stor Forsamling.
10ഞാന് നിന്റെ നീതിയെ എന്റെ ഹൃദയത്തില് മറച്ചുവെച്ചില്ല; നിന്റെ വിശ്വസ്തതയും രക്ഷയും ഞാന് പ്രസ്താവിച്ചു; നിന്റെ ദയയും സത്യവും ഞാന് മഹാസഭെക്കു മറെച്ചതുമില്ല.
11Du, HERRE, vil ikke lukke dit Hjerte for mig, din Nåde og Sandhed skal altid være mit Værn.
11യഹോവേ, നിന്റെ കരുണ നീ എനിക്കു അടെച്ചുകളയില്ല; നിന്റെ ദയയും സത്യവും എന്നെ നിത്യം പരിപാലിക്കും.
12Thi Ulykker lejrer sig om mig i talløs Mængde, mine Synder har indhentet mig, så jeg ikke kan se, de er flere end Hovedets Hår, og Modet har svigtet.
12സംഖ്യയില്ലാത്ത അനര്ത്ഥങ്ങള് എന്നെ ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു; മേല്പെട്ടു നോക്കുവാന് കഴിയാതവണ്ണം എന്റെ അകൃത്യങ്ങള് എന്നെ എത്തിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു; അവ എന്റെ തലയിലെ രോമങ്ങളിലും അധികം; ഞാന് ധൈര്യഹീനനായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.
13Du værdiges, HERRE, at fri mig, HERRE, il mig til Hjælp.
13യഹോവേ, എന്നെ വിടുവിപ്പാന് ഇഷ്ടം തോന്നേണമേ; യഹോവേ, എന്നെ സഹായിപ്പാന് വേഗം വരേണമേ.
14Lad dem beskæmmes og rødme, som vil mig til Livs, og de, der ønsker mig ondt, lad dem vige med Skændsel;
14എനിക്കു ജീവഹാനി വരുത്തുവാന് നോക്കുന്നവര് ലജ്ജിച്ചു ഭ്രമിച്ചുപോകട്ടെ; എന്റെ അനര്ത്ഥത്തില് സന്തോഷിക്കുന്നവര് പിന്തിരിഞ്ഞു അപമാനം ഏല്ക്കട്ടെ.
15Lad dem stivne af Rædsel ved deres Skam, de, som siger: "Ha, ha!" til mig!
15നന്നായി, നന്നായി എന്നു എന്നോടു പറയുന്നവര് തങ്ങളുടെ നാണംനിമിത്തം സ്തംഭിച്ചുപോകട്ടെ.
16Lad alle, som søger dig, frydes og glædes i dig; lad dem, som elsker din Frelse, bestandig sige: "HERREN er stor!"
16നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്ന എല്ലാവരും നിന്നില് ആനന്ദിച്ചു സന്തോഷിക്കട്ടെ; നിന്റെ രക്ഷയെ ഇച്ഛിക്കുന്നവര് യഹോവ മഹത്വമുള്ളവന് എന്നു എപ്പോഴും പറയട്ടെ.
17Er jeg end arm og fattig, vil Herren dog tænke på mig. Du er min Hjælp og min Frelser; tøv ej, min Gud!
17ഞാനോ എളിയവനും ദരിദ്രനും ആകുന്നു; എങ്കിലും കര്ത്താവു എന്നെ വിചാരിക്കുന്നു; നീ തന്നേ എന്റെ സഹായവും എന്നെ വിടുവിക്കുന്നവനും ആകുന്നു; എന്റെ ദൈവമേ, താമസിക്കരുതേ.