1(Til sangmestern. Al-mahalat. En maskil af David.) Dårerne siger i Hjertet: "Der er ingen Gud!" Slet og afskyeligt handler de, ingen gør godt.
1ദൈവം ഇല്ല എന്നു മൂഢന് തന്റെ ഹൃദയത്തില് പറയന്നു; അവര് വഷളന്മാരായി, മ്ളേച്ഛമായ നീതികേടു പ്രവര്ത്തിക്കുന്നു; നന്മ ചെയ്യുന്നവന് ആരുമില്ല.
2Gud skuer ned fra Himlen på Menneskenes Børn for at se, om der findes en forstandig, nogen, der søger Gud.
2ദൈവത്തെ അന്വേഷിക്കുന്ന ബുദ്ധിമാന് ഉണ്ടോ എന്നു കാണ്മാന് ദൈവം സ്വര്ഗ്ഗത്തില്നിന്നു മനുഷ്യപുത്രന്മാരെ നോക്കുന്നു.
3Afveget er alle, til Hobe fordærvet, ingen gør godt, end ikke een.
3എല്ലാവരും പിന് വാങ്ങി ഒരുപോലെ കൊള്ളരുതാത്തവരായിത്തീര്ന്നു; നന്മചെയ്യുന്നവനില്ല; ഒരുത്തന് പോലും ഇല്ല.
4Er de Udådsmænd da uden Forstand de, der æder mit Folk, som åd de Brød, og ikke påkalder Gud?
4നീതികേടു പ്രവര്ത്തിക്കുന്നവര് അറിയുന്നില്ലയോ? അപ്പം തിന്നുന്നതുപോലെ അവര് എന്റെ ജനത്തെ തിന്നുകളയുന്നു; ദൈവത്തോടു അവര് പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നില്ല.
5Af Rædsel gribes de da, hvor ingen Rædsel var; thi Gud adsplitter din Belejres Ben; de bliver til Skamme, thi Gud forkaster dem.
5ഭയമില്ലാതിരുന്നേടത്തു അവര്ക്കും മഹാഭയമുണ്ടായി; നിന്റെ നേരെ പാളയമിറങ്ങിയവന്റെ അസ്ഥികളെ ദൈവം ചിതറിച്ചുവല്ലോ. ദൈവം അവരെ തള്ളിക്കളഞ്ഞതുകൊണ്ടു നീ അവരെ ലജ്ജിപ്പിച്ചു.
6Ak, kom dog fra Zion Israels Frelse! Når Gud vender sit Folks Skæbne, skal Jakob juble, Israel glædes.
6സീയോനില്നിന്നു യിസ്രായേലിന്റെ രക്ഷവന്നെങ്കില്! ദൈവം തന്റെ ജനത്തിന്റെ സ്ഥിതി മാറ്റുമ്പോള് യാക്കോബ് സന്തോഷിക്കയും യിസ്രായേല് ആനന്ദിക്കയും ചെയ്യും. (സംഗീതപ്രമാണിക്കു; തന്ത്രിനാദത്തോടെ ദാവീദിന്റെ ഒരു ധ്യാനം. സീഫ്യര് ചെന്നു ശൌലിനോടുദാവീദ് ഞങ്ങളുടെ അടുക്കെ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് ചമെച്ചതു.)