1(Til sangmesteren. Til Jedutun. En salme af David.) Min Sjæl er Stille for Gud alene, min Frelse kommer fra ham;
1എന്റെ ഉള്ളം ദൈവത്തെ നോക്കി മൌനമായിരിക്കുന്നു; എന്റെ രക്ഷ അവങ്കല്നിന്നു വരുന്നു.
2ja, han er min Klippe, min Frelse, mit Værn, jeg skal ikke rokkes meget.
2അവന് തന്നേ എന്റെ പാറയും എന്റെ രക്ഷയും ആകുന്നു; എന്റെ ഗോപുരം അവന് തന്നേ; ഞാന് ഏറെ കുലുങ്ങുകയില്ല.
3Hvor længe stormer I løs på en Mand, - alle slår I ham ned - som på en hældende Væg, en faldende Mur?
3നിങ്ങള് എല്ലാവരും ചാഞ്ഞ മതിലും ആടുന്ന വേലിയുംപോലെ ഒരു മനുഷ്യനെ കൊല്ലേണ്ടതിന്നു എത്രത്തോളം അവനെ ആക്രമിക്കും?
4Ja, de oplægger Råd om at styrte ham fra hans Højhed. De elsker Løgn, velsigner med Munden, men forbander i deres Indre. - Sela.
4അവന്റെ പദവിയില്നിന്നു അവനെ തള്ളിയിടുവാനത്രേ അവര് നിരൂപിക്കുന്നതു; അവര് ഭോഷ്കില് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു; വായ്കൊണ്ടു അവര് അനുഗ്രഹിക്കുന്നു; എങ്കിലും ഉള്ളംകൊണ്ടു അവര് ശപിക്കുന്നു. സേലാ.
5Vær stille hos Gud alene, min Sjæl, thi fra ham kommer mit Håb;
5എന്റെ ഉള്ളമേ, ദൈവത്തെ നോക്കി മൌനമായിരിക്ക; എന്റെ പ്രത്യാശ അവങ്കല്നിന്നു വരുന്നു.
6ja, han er min Klippe, min Frelse, mit Værn, jeg skal ikke rokkes.
6അവന് തന്നേ എന്റെ പാറയും എന്റെ രക്ഷയും ആകുന്നു; എന്റെ ഗോപുരം അവന് തന്നേ; ഞാന് കുലുങ്ങുകയില്ല.
7Hos Gud er min Hjælp og min Ære, min stærke Klippe, min Tilflugt har jeg i Gud;
7എന്റെ രക്ഷയും എന്റെ മഹിമയും ദൈവത്തിന്റെ പക്കല് ആകുന്നു; എന്റെ ഉറപ്പുള്ള പാറയും എന്റെ സങ്കേതവും ദൈവത്തിങ്കലാകുന്നു.
8stol på ham, al Folkets Forsamling, udøs for ham eders Hjerte, Gud er vor Tilflugt. - Sela.
8ജനമേ, എല്ലാകാലത്തും അവനില് ആശ്രയിപ്പിന് ; നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം അവന്റെ മുമ്പില് പകരുവിന് ; ദൈവം നമുക്കു സങ്കേതമാകുന്നു. സേലാ.
9Kun Tomhed er Mennesker, Mænd en Løgn, på Vægtskålen vipper de op, de er Tomhed til Hobe.
9സാമാന്യജനം ഒരു ശ്വാസവും ശ്രേഷ്ഠജനം ഭോഷകുമത്രേ; തുലാസിന്റെ തട്ടില് അവര് പൊങ്ങിപ്പോകും; അവര് ആകപ്പാടെ ഒരു ശ്വാസത്തേക്കാള് ലഘുവാകുന്നു.
10Forlad eder ikke på vold, lad jer ikke blænde af Ran; om Rigdommen vokser, agt ikke derpå!
10പീഡനത്തില് ആശ്രയിക്കരുതു; കവര്ച്ചയില് മയങ്ങിപ്പോകരുതു; സമ്പത്തു വര്ദ്ധിച്ചാല് അതില് മനസ്സു വെക്കരുതു;
11Een Gang talede Gud, to Gange hørte jeg det: at Magten er Guds,
11ബലം ദൈവത്തിന്നുള്ളതെന്നു ദൈവം ഒരിക്കല് അരുളിച്ചെയ്തു. ഞാന് രണ്ടുപ്രാവശ്യം കേട്ടുമിരിക്കുന്നു.
12Og Miskundhed er hos dig, o Herre. Thi enhver gengælder du efter hans Gerning.
12കര്ത്താവേ, ദയയും നിനക്കുള്ളതാകുന്നു. നീ ഔരോരുത്തന്നു അവനവന്റെ പ്രവൃത്തിക്കു തക്കവണ്ണം പകരം നലകുന്നു. (ദാവീദിന്റെ ഒരു സങ്കീര്ത്തനം; അവന് യെഹൂദാമരുഭൂമിയില് ഇരിക്കും കാലത്തു ചമെച്ചതു.)