1(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,
1നമ്മുടെ ബലമായ ദൈവത്തിന്നു ഘോഷിപ്പിന് ; യാക്കോബിന്റെ ദൈവത്തിന്നു ആര്പ്പിടുവിന് .
2istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
2തപ്പും ഇമ്പമായുള്ള കിന്നരവു വീണയും എടുത്തു സംഗീതം തുടങ്ങുവിന് .
3stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!
3അമാവാസ്യയിലും നമ്മുടെ ഉത്സവദിവസമായ പൌര്ണ്ണമാസിയിലും കാഹളം ഊതുവിന് .
4Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
4ഇതു യിസ്രായേലിന്നു ഒരു ചട്ടവും യാക്കോബിന് ദൈവത്തിന്റെ ഒരു പ്രമാണവും ആകുന്നു.
5han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
5മിസ്രയീംദേശത്തിന്റെ നേരെ പുറപ്പെട്ടപ്പോള് ദൈവം അതു യോസേഫിന്നു ഒരു സാക്ഷ്യമായി നിയമിച്ചു; അവിടെ ഞാന് അറിയാത്ത ഒരു ഭാഷ കേട്ടു.
6"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
6ഞാന് അവന്റെ തോളില്നിന്നു ചുമടുനീക്കി; അവന്റെ കൈകള് കൊട്ട വിട്ടു ഒഴിഞ്ഞു.
7I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. - Sela.
7കഷ്ടകാലത്തു നീ വിളിച്ചു, ഞാന് നിന്നെ വിടുവിച്ചു; ഇടിമുഴക്കത്തിന്റെ മറവില്നിന്നു ഞാന് നിനക്കു ഉത്തരമരുളി; മെരീബാവെള്ളത്തിങ്കല് ഞാന് നിന്നെ പരീക്ഷിച്ചു. സേലാ.
8Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
8എന്റെ ജനമേ, കേള്ക്ക, ഞാന് നിന്നോടു സാക്ഷ്യം പറയും. യിസ്രായേലേ, നീ എന്റെ വാക്കു കേട്ടെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.
9En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
9അന്യദൈവം നിനക്കു ഉണ്ടാകരുതു; യാതൊരു അന്യദൈവത്തെയും നീ നമസ്കരിക്കരുതു.
10Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
10മിസ്രയീംദേശത്തുനിന്നു നിന്നെ കൊണ്ടുവന്ന യഹോവയായ ഞാന് നിന്റെ ദൈവം ആകുന്നു; നിന്റെ വായ് വിസ്താരത്തില് തുറക്ക; ഞാന് അതിനെ നിറെക്കും.
11Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
11എന്നാല് എന്റെ ജനം എന്റെ വാക്കു കേട്ടനുസരിച്ചില്ല. യിസ്രായേല് എന്നെ കൂട്ടാക്കിയതുമില്ല.
12Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.
12അതുകൊണ്ടു അവര് സ്വന്ത ആലോചനപ്രകാരം നടക്കേണ്ടതിന്നു ഞാന് അവരെ ഹൃദയകാഠിന്യത്തിന്നു ഏല്പിച്ചുകളഞ്ഞു.
13Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!
13അയ്യോ എന്റെ ജനം എന്റെ വാക്കു കേള്ക്കയും യിസ്രായേല് എന്റെ വഴികളില് നടക്കയും ചെയ്തുവെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.
14Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!
14എന്നാല് ഞാന് വേഗത്തില് അവരുടെ ശത്രുക്കളെ കീഴടക്കുമായിരുന്നു; അവരുടെ വൈരികളുടെ നേരെ എന്റെ കൈ തിരിക്കുമായിരുന്നു.
15Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;
15യഹോവയെ പകെക്കുന്നവര് അവന്നു കീഴടങ്ങുമായിരുന്നു; എന്നാല് ഇവരുടെ ശുഭകാലം എന്നേക്കും നിലക്കുമായിരുന്നു.
16jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"
16അവന് മേത്തരമായ കോതമ്പുകൊണ്ടു അവരെ പോഷിപ്പിക്കുമായിരുന്നു; ഞാന് പാറയില്നിന്നുള്ള തേന് കൊണ്ടു നിനക്കു തൃപ്തിവരുത്തുമായിരുന്നു. (ആസാഫിന്റെ ഒരു സങ്കീര്ത്തനം.)