1Så tog Job til Orde og svarede:
1Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2"Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!
2Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.
3Får Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?
3Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?
4Også jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste på Hovedet ad jer,
4Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.
5styrke jer med min Mund, ej spare på ynksomme Ord!
5Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,
6Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring får jeg?
6Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?
7Dog nu har han udtømt min Kraft, du bar ødelagt hele min Kreds;
7Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.
8at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.
8At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.
9Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,
9Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.
10de opspiler Gabet imod mig, slår mig med Hån på Kind og flokkes til Hobe omkring mig;
10Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.
11Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.
11Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.
12Jeg leved i Fred, så knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,
12Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.
13hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skånsel, udgyder min Galde på Jorden;
13Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.
14Revne på Revne slår han mig, stormer som Kriger imod mig.
14Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.
15Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvel;
15Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.
16mit Ansigt er rødt af Gråd, mine Øjenlåg hyllet i Mørke,
16Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;
17skønt der ikke er Vold i min Hånd, og skønt min Bøn er ren!
17Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,
18Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!
18Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.
19Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;
19Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.
20gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Tårer til Gud,
20Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;
21at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!
21Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.
22Thi talte er de kommende År, jeg skal ud på en Færd, jeg ej vender hjem fra.
22Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.