1(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En maskil.) Gud, vi har hørt det med egne ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Dåd i deres Dage, i Fortids Dage med din Hånd;
1Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk,Atalarımız anlattı bize,Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;
2Elinle ulusları kovdun,Ama atalarımıza yer verdin;Halkları kırdın,Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.
3Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar,Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar.Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu;Çünkü sen onları sevdin.
4Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.
4Ey Tanrı, kralım sensin,Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;
5Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz,Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6thi ej på min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;
6Çünkü ben yayıma güvenmem,Kılıcım da beni kurtarmaz;
7men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.
7Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran,Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. - Sela.
8Her gün Tanrıyla övünür,Sonsuza dek adına şükran sunarız. |iSela
9Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;
9Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın,Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;
10Düşman karşısında bizi gerilettin,Bizden tiksinenler bizi soydu.
11du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,
11Kasaplık koyuna çevirdin bizi,Ulusların arasına dağıttın.
12dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.
12Yok pahasına sattın halkını,Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13Til Hån for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,
13Bizi komşularımızın yüzkarası,Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste på Hovedet ad os.
14Ulusların diline düşürdün bizi,Gülüyor halklar halimize.
15Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Åsyn
15Rezilliğim gün boyu karşımda,Utancımdan yerin dibine geçtim
16for spottende, hånende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.
16Hakaret ve sövgü duya duya,Öç almak isteyen düşman karşısında.
17Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!
17Bütün bunlar başımıza geldi,Yine de seni unutmadık,Antlaşmana ihanet etmedik,
18Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.
18Döneklik etmedik,Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.
19Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin,Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,
20Eğer Tanrımızın adını unutsaydık,Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løn dom
21Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı?Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!
22Senin uğruna her gün öldürülüyoruz,Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23Vågn op, hvi sover du, Herre? Bliv vågen, forstød ej for stedse!
23Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun?Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24Hvorfor vil du skjule dit Åsyn, glemme vor Nød og Trængsel?
24Niçin yüzünü gizliyorsun?Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden.
25Çünkü yere serildik,Bedenimiz toprağa yapıştı.
26Stå op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!
26Kalk, yardım et bize!Kurtar bizi sevgin uğruna!