1چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی کند؟ تا چه وقت بندگان او انتظار بکشند؟
1Why, seeing times are not hidden from the Almighty, do they that know him not see his days?
2مردم بدکار حدود زمین را تغییر می دهند تا مُلک زیادتر به دست آورند. گلۀ مردم را می دزدند و به چراگاه خود می برند.
2Some remove the landmarks; they violently take away flocks, and feed thereof.
3خرهای یتیمان را می ربایند و گاو بیوه زنان را گرو می گیرند.
3They drive away the ass of the fatherless, they take the widow's ox for a pledge.
4مردم مسکین را از حق شان محروم می سازند و نیازمندان از ترس آن ها خود را مخفی می کنند.
4They turn the needy out of the way: the poor of the earth hide themselves together.
5مردم فقیر مانند خرهای وحشی بخاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود در بیابان زحمت می کشند.
5Behold, as wild asses in the desert, go they forth to their work; rising betimes for a prey: the wilderness yieldeth food for them and for their children.
6در کشتزاری که از خود شان نیست درو می کنند و در تاکستان شریران خوشه می چینند.
6They reap every one his corn in the field: and they gather the vintage of the wicked.
7شبها برهنه و بدون لباس و رخت خواب در سرما می خوابند.
7They cause the naked to lodge without clothing, that they have no covering in the cold.
8در زیر باران کوهستان، تر می شوند و در بین صخره ها پناه می برند.
8They are wet with the showers of the mountains, and embrace the rock for want of a shelter.
9اشخاص ظالم کودکان یتیم را از آغوش مادران شان می ربایند و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می گیرند.
9They pluck the fatherless from the breast, and take a pledge of the poor.
10این مردم مسکین برهنه و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل می کنند.
10They cause him to go naked without clothing, and they take away the sheaf from the hungry;
11در کارخانه ها روغن زیتون می کَشَند و شراب می سازند، بدون آنکه خود شان مزۀ آنرا بچشند.
11Which make oil within their walls, and tread their winepresses, and suffer thirst.
12صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ از شهر بگوش می رسد و کمک می طلبند، اما خدا به نالۀ آن ها توجه نمی کند.
12Men groan from out of the city, and the soul of the wounded crieth out: yet God layeth not folly to them.
13بعضی کسانی هستند که علیه نور تمرد می کنند؛ راه آن را نمی شناسند و در آن راه نمی روند.
13They are of those that rebel against the light; they know not the ways thereof, nor abide in the paths thereof.
14آدمکشان صبح وقت بر می خیزند تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند و منتظر شب می مانند تا دزدی و زنا کنند و می گویند: کسی ما را نمی بیند.
14The murderer rising with the light killeth the poor and needy, and in the night is as a thief.
15شبها برای دزدی در خانه های مردم نقب می زنند و در ظرف روز خود را پنهان می کنند و روی روشنی را نمی بینند.
15The eye also of the adulterer waiteth for the twilight, saying, No eye shall see me: and disguiseth his face.
16شب تاریک برای آن ها مثل روشنی صبح است، زیرا سر و کار شان با وحشتِ تاریکی است.»
16In the dark they dig through houses, which they had marked for themselves in the daytime: they know not the light.
17«شخص شریر دستخوش سیل و طوفان می شود و مُلک و زمین او مورد لعنت خدا قرار می گیرد و بی ثمر می ماند.
17For the morning is to them even as the shadow of death: if one know them, they are in the terrors of the shadow of death.
18خشکی و گرما آب برف را تبخیر می سازد و گناهکاران در کام مرگ فرو می روند.
18He is swift as the waters; their portion is cursed in the earth: he beholdeth not the way of the vineyards.
19حتی مادران شان هم آن ها را از یاد می برند و فراموش می کنند و اثری از آن ها باقی نمی ماند.
19Drought and heat consume the snow waters: so doth the grave those which have sinned.
20به زنان بی اولاد آزار می رسانند و به بیوه زنان احسان نمی کنند.
20The womb shall forget him; the worm shall feed sweetly on him; he shall be no more remembered; and wickedness shall be broken as a tree.
21خدا با قدرت خود عمر زورمندان را طولانی می سازد. آن ها ظاهراً موفق به نظر می رسند، اما در واقع امیدی در زندگی ندارند.
21He evil entreateth the barren that beareth not: and doeth not good to the widow.
22شاید خدا به آن ها در زندگی امنیت ببخشد و از آن ها حمایت کند، ولی همیشه مراقب اعمال آن ها است.
22He draweth also the mighty with his power: he riseth up, and no man is sure of life.
23برای مدتی موفق می شوند، لیکن بزودی مثل علف پژمرده می شوند و مانند خوشه های گندم قطع می گردند.حالا، آیا کسی می تواند سخنان مرا تکذیب کند و حقیقت آن را ثابت نماید؟»
23Though it be given him to be in safety, whereon he resteth; yet his eyes are upon their ways.
24حالا، آیا کسی می تواند سخنان مرا تکذیب کند و حقیقت آن را ثابت نماید؟»
24They are exalted for a little while, but are gone and brought low; they are taken out of the way as all other, and cut off as the tops of the ears of corn.
25And if it be not so now, who will make me a liar, and make my speech nothing worth?