¹ای خداوند، ای قوّت من! تو را محبت می نمایم.

¹(Til sangmesteren. Af HERRENS tjener David, som sang HERREN denne sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans fjenders og af Sauls hånd. Han sang:) HERRE, jeg har dig hjerteligt kær, min Styrke!

²خداوند صخرۀ من است و پناهگاه و نجات دهندۀ من. خدایم صخرۀ من است که به او پناه می برم. او سپر من و رهانندۀ نیرومند و پناهگاه امن من است.

²HERRE, min Klippe, min Borg. min Befrier, min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn!

³خداوند را که شایستۀ ستایش است، می خوانم. پس، از دشمنانم رهایی می یابم.

³Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.

⁴رشته های مرگ مرا احاطه کرده و امواج نیستی مرا ترسانیده بود.

⁴Dødens Reb omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,

⁵رشته های گور بدورم پیچیده شده و دامهای مرگ در سر راهم قرار داشت.

⁵Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;

⁶در افسردگی و پریشانی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خود فریاد برآوردم. او آواز مرا از عبادتگاه مقدس خود شنید و فریاد من به حضورش به گوش وی رسید.

⁶i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!

⁷آنگاه از خشم او زمین تکان خورده و لرزان گردید. کوهها لرزیدند و اساس آن ها متزلزل شد.

⁷Da rystede Jorden og skjalv, Bjergenes Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.

⁸از بینی او دود برآمد و از دهانش شعلۀ سوزنده فروزان شد و آتش ها از آن افروخته گردید.

⁸Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.

⁹آسمان را پاره کرد و فرود آمد و زیر پاهایش تاریکی غلیظی بود.

⁹Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;

¹⁰بر کَروب، یعنی فرشتۀ مقرب، سوار بود و بر بالهای تندباد پرواز می کرد.

¹⁰båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;

¹¹تاریکی را همچو پرده و خیمه ای بدور خود قرار داد. مثل تاریکی آب های عمیق و ابر های غلیظ آسمان.

¹¹han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.

¹²درخشندگی حضور او، ابر های تیره را شگافت و ژاله و شعله های آتش پدید آورد.

¹²Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder gennem hans Skyer.

¹³آنگاه خداوند از آسمان با صدای رعدآسا سخن گفت و آواز خداوند متعال از میان ژاله و شعله های آتش شنیده شد.

¹³HERREN tordnede fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst, Hagl og Ildgløder.

¹⁴پس تیرهای خود را فرستاد و ایشان را پراگنده ساخت و با رعد و برق آن ها را پریشان کرد.

¹⁴Han udslyngede Pile, adsplittede dem, Lyn i Mængde og skræmmede dem.

¹⁵آنگاه به امر تو ای خداوند و با دمیدن نَفَس تو، اعماق بحرها نمایان شدند و اساس زمین آشکار گردید.

¹⁵Vandenes Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, HERRE, for din Vredes Pust.

¹⁶آنگاه از عالم بالا فرستاده، مرا برداشت و از اعماق آب های بسیار بیرون کشید.

¹⁶Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,

¹⁷او مرا از دست دشمنان زورآورم رهایی داد و از بدخواهانی که قویتر از من بودند.

¹⁷frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.

¹⁸در روز بلای من بر سرم ریختند، اما خداوند پشتیبان من بود.

¹⁸På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig til Værn.

¹⁹او مرا به جای وسیع آورد و نجات داد، زیرا که از من خوشنود بود.

¹⁹Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.

²⁰خداوند مرا مطابق عدالتم اجر داد و بر حسب پاکی دستم پاداش داد.

²⁰HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;

²¹زیرا که طریق های خداوند را پیروی نموده و از حضور او منحرف نگردیدم.

²¹thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud

²²جمیع اوامر او را مد نظر داشته و فرایض او را از خود دور نکرده ام،

²²hans Bud stod mig alle for Øje, hans Lov skød jeg ikke fra mig.

²³در حضور او بی عیب بوده ام و از گناه خودداری کرده ام،

²³Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.

²⁴بنابران خداوند مرا مطابق عدالتم و بر حسب پاکی دستم پاداش داده است.

²⁴HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som stod ham for Øje!

²⁵به اشخاص وفادار، وفادار هستی و به مردم کامل، کامل.

²⁵Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,

²⁶با کسانی که پاک هستند به پاکی رفتار می نمائی. با آنهائی که مکار هستند با مکر معامله می کنی.

²⁶du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.

²⁷زیرا مردم مظلوم را نجات می بخشی و اشخاص متکبر را سرنگون می کنی.

²⁷De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!

²⁸خداوندا، چراغ مرا برافروز. ای خداوند، خدای من، تو راه تاریک مرا روشن می کنی.

²⁸Ja, min Lampe lader du lyse, HERRE, min Gud opklarer mit Mørke.

²⁹با کمک تو بر صفوف دشمن حمله می کنم و با خدای خود از حصارها می گذرم.

²⁹Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.

³⁰راه خدا کامل است و کلام او قابل اطمینان. او برای کسانی که به او پناه می آورند، سپر است.

³⁰Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.

³¹زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟

³¹Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,

³²خدایی که مرا قوّت می بخشد و راههای مرا راست می گرداند.

³²den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,

³³پاهای مرا مثل پاهای آهو چُست و چالاک ساخته است و بر کوهها استوارم نگاه می دارد.

³³gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højene,

³⁴دستهایم را برای جنگ ماهر می سازد تا بازوانم بتوانند از کمان برنجی کار بگیرند.

³⁴oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen!

³⁵تو به من سپر نجات را بخشیدی. دست توانای تو حمایتم کرد و مهربانی تو مرا وسعت بخشیده است.

³⁵Du gav mig din Frelses Skjold, din højre støttede mig, din Nedladelse gjorde mig stor;

³⁶راه را برای قدم هایم فراخ کردی تا نلغزم.

³⁶du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.

³⁷دشمنانم را تعقیب نموده، به آن ها رسیدم و تا که آن ها را از بین نبردم بر نگشتم.

³⁷Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,

³⁸آن ها را بزمین کوبیدم تا نتوانند برخیزند و زیر پاهایم افتادند.

³⁸slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.

³⁹زیرا تو مرا برای جنگ قوّت بخشیدی و دشمنانم را بزیر پاهایم افگندی.

³⁹Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;

⁴⁰دشمنانم را مجبور کردی که عقب نشینی کنند و از من فرار نمایند و من خصمانم را نابود کردم.

⁴⁰du slog mine Fjender på Flugt, mine Avindsmænd rydded jeg af Vejen.

⁴¹آن ها برای کمک زاری نمودند، اما رهانندۀ نبود. بحضور خداوند استغاثه کردند، اما او هم به آن ها جوابی نداد.

⁴¹De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.

⁴²ایشان را مثل غبار به دست باد سپردم و مثل گِل و لای کوچه ها دور ریختم.

⁴²Jeg knuste dem som Støv for Vinden, fejed dem bort som Gadeskarn.

⁴³در جنگها پیروزم کرده، حکمفرمای ملتها ساختی و قومی را که نشناخته بودم، خدمتگار من شدند.

⁴³Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;

⁴⁴به مجردیکه نام مرا شنیدند تابع من گردیدند و در برابر من سر تعظیم خم کردند.

⁴⁴hører de om mig, lyder de mig, Udlandets Sønner kryber for mig;

⁴⁵بیگانگان جرأت خود را باخته، با ترس و لرز از قلعه های خود بیرون آمدند.

⁴⁵Udlandets Sønner vansmægter, slæber sig frem af deres Skjul.

⁴⁶خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من و متعال باد خدای نجات من!

⁴⁶HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,

⁴⁷خدائی که انتقام مرا از دشمنان می گیرد و ملل جهان را به دست من مغلوب می سازد.

⁴⁷den Gud, som giver mig Hævn, tvinger Folkeslag under min Fod

⁴⁸او مرا از دست دشمنان رهایی بخشید، پیش بدخواهان سرفرازم ساخت و از مردم ظالم نجاتم داد.

⁴⁸og frier mig fra mine vrede Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.

⁴⁹بنابران ای خداوند، تو را در میان مردم ستایش کرده و به نام تو سرود سپاسگزاری می خوانم.او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.

⁴⁹HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,

⁵⁰او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.

⁵⁰du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed, David og hans Æt evindelig.