¹خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها نزدیک است نَفَسِ مرا بگیرد.

¹(Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

²در لجن زار عمیق فرو رفته ام، جایی که نمی توان ایستاد. در آب های عمیق افتاده ام و سیلاب مرا احاطه کرده است.

²jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

³از فریاد خود خسته شده ام. گلویم خشک و چشمانم از انتظار خدای من تار گردیده است.

³træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

⁴آنانی که بی سبب از من نفرت دارند، از موهای سرم زیادتر اند و آنهائی که قصد نابودی مرا دارند، قوی و نیرومند هستند. پس آنچه را که از کسی نگرفته بودم، از من مطالبه می کنند.

⁴flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

⁵ای خدا، تو حماقت مرا می دانی و گناهانم از تو مخفی نیست.

⁵Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

⁶ای خداوند، خدای قادر مطلق، منتظرین تو به سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، آنهائی که طالب تو هستند، به خاطر من رسوا نگردند.

⁶Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

⁷زیرا به خاطر تو متحمل تمسخر مردم شده و رسوایی روی مرا پوشیده است.

⁷Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

⁸نزد برادرانم مثل یک اجنبی شده ام و خانواده ام مرا به نظر یک بیگانه می بینند.

⁸fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

⁹غیرت عبادتگاه تو مرا خورده، و ملامت های ملامت کنندگان تو بر من روی آورده است.

⁹Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

¹⁰هنگامیکه با روزه و اشک جان خود را فروتن ساختم، آن ها مرا مسخره کردند.

¹⁰jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

¹¹وقتی برای توبه نمد پوشیدم، نزد ایشان ضرب المثل گردیدم.

¹¹i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

¹²مردم کوچه و بازار بر ضد من حرف می زنند و میگساران دربارۀ من سرود می خوانند.

¹²De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

¹³اما من ای خداوند، در پیشگاه تو در وقت مناسب دعا می کنم. ای خدا، در کثرت رحمانیت خود و به خاطر حقیقتِ نجات خود دعای مرا مستجاب کن.

¹³Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

¹⁴مرا از لجن زار خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرت کنندگانم و از عمق آبها نجات پیدا کنم.

¹⁴Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

¹⁵مگذار که سیل آبها مرا بپوشاند و یا عمق ها مرا ببلعد و گودال نیستی مرا در دهان خود فرو برد.

¹⁵lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

¹⁶ای خداوند مرا مستجاب فرما، زیرا رحمت تو نیکوست و از روی رحمت بی کرانت به من توجه فرما.

¹⁶Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

¹⁷روی خود را از این بنده ات مپوشان، زیرا در سختی قرار دارم. مرا به زودی مستجاب فرما.

¹⁷dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

¹⁸به من نزدیک شده، بهای آزادی ام را بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات ده.

¹⁸kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

¹⁹تو خواری، رسوایی و خجالت مرا دانسته و جمیع دشمنانم را می بینی.

¹⁹Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

²⁰رسوایی دلم را شکسته است و به شدت بیمار شده ام. خواهان شفقت بودم، ولی دلسوزی نبود و منتظر تسلی دهندگان بودم، اما نیافتم.

²⁰Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

²¹مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

²¹de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

²²پس دسترخوان شان و همچنان آسایش آن ها، برای شان دام گردد.

²²Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

²³چشمان شان تار گردند تا نبینند و کمرهای شان را همواره لرزان گردان.

²³lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

²⁴خشم خود را بر آن ها بریز و در آتش غضب خود ایشان را بسوزان.

²⁴Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

²⁵خانه های شان ویران گردد و در خیمه های شان هیچکس ساکن نشود.

²⁵deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

²⁶زیرا کسی را که تو زده ای زجر می دهند و دربارۀ دردهای آنانی که تو مجروح شان کرده ای، باهم سخن می گویند.

²⁶Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

²⁷پس گناه به گناه ایشان بیفزا و عدالت تو شامل حال شان نگردد.

²⁷Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

²⁸از دفتر حیات محو شوند و در شمار راستکاران محسوب نگردند.

²⁸lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

²⁹اما من، مسکین و دردمند هستم، پس ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

²⁹Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

³⁰آنگاه نام خدا را با سرود ستایش نموده و عظمت او را با شکرگزاری بیان می کنم.

³⁰Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

³¹این است که خداوند را خشنود می سازد، زیادتر از قربانی های گاو و گوساله.

³¹det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

³²اشخاص فروتن این را دیده و شادمان می شوند. ای کسانی که جویای خدا هستید، دل شما زنده گردد.

³²Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

³³زیرا خداوند دعای نیازمندان را می شنود و اسیران خود را از یاد نمی برد.

³³Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

³⁴آسمان و زمین او را سپاس گویند و همچنان بحرها و هر چه که در آن ها حرکت دارند.

³⁴Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

³⁵زیرا خدا سهیون را نجات می دهد و شهرهای یهودا را آباد می کند تا قوم برگزیدۀ او در آنجا سکونت نموده و مالک آن گردد.فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.

³⁵thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

³⁶فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.

³⁶hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.