1خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کرده ای و خشم تو بر ما که گوسفندان چراگاه تو هستیم، افروخته شده است؟
1(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
2قومی را بیاد آور که از ایام قدیم برای خود خریده ای و آن ها را فدیه کرده ای تا قوم برگزیدۀ تو شوند. این کوه سهیون را بیاد آور که در آن ساکن بوده ای.
2Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
3بسوی خرابه های دائمی آن قدم بردار، زیرا دشمن هر چه را که در عبادتگاهِ تو بود، خراب کرده است.
3Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
4دشمنانت در عبادتگاهِ مقدس تو فریاد می زنند و بیرق های خود را به نشانۀ پیروزی در آنجا برپا می نمایند.
4Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
5مثل کسانی به نظر می رسند که تبرها را برای قطع کردن درختان جنگل بلند می کنند.
5Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.
6آن ها تمام نقش و نگار تراشیدۀ عبادتگاه را با تبرها و چکش ها خراب می کنند.
6Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
7عبادتگاهِ مقدس تو را آتش زده اند و مسکن نام تو را با خاک یکسان نموده و بی حرمت کرده اند.
7På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
8در دل خود می گویند: «ما آن ها را بکلی نابود می کنیم.» پس تمام جاهای مقدس خدا را در سرزمین سوزانیده اند.
8De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
9علامات تو را دیگر نمی بینیم و از انبیاء هم یک نفر باقی نمانده است. در بین ما هیچکس نیست که بداند این وضع تا چه وقت دوام می کند.
9Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
10ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ و آیا او تا به ابد نام تو را بی حرمت خواهد نمود؟
10Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?
11چرا دست راست خود را از ما دریغ داشته ای؟ پس قدرت خود را ظاهر ساخته و ایشان را نابود کن.
11Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
12خدا از قدیم پادشاه من است. او با معجزات بر روی زمین نجات را نمایان ساخته است.
12Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
13تو به قوّت خود آب بحر را از هم جدا کردی و سر نهنگ ها را در آبها شکستی.
13Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;
14همچنین سر لِویاتان، یعنی جانور بحری، را کوبیده و او را خوراک جانوران بیابان ساختی.
14du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
15تو چشمه ها و جویها را به جریان آوردی و نهرهای دائمی را خشک گردانیدی.
15Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
16روز به تو تعلق دارد و شب نیز. آفتاب و مهتاب را تو در جاهای شان قرار داده ای.
16din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
17تمام حدود زمین را تو تعیین کرده ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده ای.
17du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
18ای خداوند این را بیاد آور که چسان دشمن تمسخر می کند و چگونه مردم جاهل نام تو را بی حرمت می نماید.
18Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!
19جانِ فاختۀ خود را به جانور وحشی مسپار و این قوم رنجدیده ات را تا به ابد فراموش مکن.
19Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
20عهدی را که بسته ای بیاد آور، زیرا مردم ظالم در هر گوشۀ تاریک کمین کرده و زمین را از ظلم پُر ساخته اند.
20se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
21مگذار که مظلومان رسوا گردند. مسکینان و نیازمندان نام تو را ستایش کنند.
21Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
22ای خدا، برخیز و حقانیت خود را پابرجا کن و بیاد آور که چگونه احمق تمام روز تو را تمسخر می کند.فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.
22Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,
23فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.
23lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!