1آیا می دانی که بُز کوهی چه وقت می زاید؟ آیا وضع حمل آهو را مشاهده کرده ای؟
1Sais-tu quand les chèvres sauvages font leurs petits? Observes-tu les biches quand elles mettent bas?
2آیا می دانی که چند ماه چوچۀ خود را در شکم حمل می کند و چه وقت آن را بدنیا می آورد؟
2Comptes-tu les mois pendant lesquels elles portent, Et connais-tu l'époque où elles enfantent?
3چه وقت از درد زایمان فارغ می شود و چه وقت می زاید؟
3Elles se courbent, laissent échapper leur progéniture, Et sont délivrées de leurs douleurs.
4چوچه ها در صحرا بزرگ و قوی می شوند. بعد از پدر و مادر جدا شده دیگر بر نمی گردند.
4Leurs petits prennent de la vigueur et grandissent en plein air, Ils s'éloignent et ne reviennent plus auprès d'elles.
5چه کسی به خرهای وحشی آزادی داد و آن ها را رها کرد؟
5Qui met en liberté l'âne sauvage, Et l'affranchit de tout lien?
6من بیابان را خانۀ شان و شوره زارها را مسکن شان ساختم.
6J'ai fait du désert son habitation, De la terre salée sa demeure.
7شور و غوغای شهر را دوست ندارند و صدای چوپان به گوش شان نمی رسد.
7Il se rit du tumulte des villes, Il n'entend pas les cris d'un maître.
8دامنۀ کوهها چراگاه آن است و در آنجا در تلاش سبزه می باشند.
8Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, Il est à la recherche de tout ce qui est vert.
9آیا گاو وحشی می خواهد که خدمت ترا کند؟ آیا در کنار آخور تو می خوابد؟
9Le buffle veut-il être à ton service? Passe-t-il la nuit vers ta crèche?
10آیا می توانی آن گاو را با ریسمان ببندی تا زمینت را قلبه کند؟
10L'attaches-tu par une corde pour qu'il trace un sillon? Va-t-il après toi briser les mottes des vallées?
11آیا به قوت زیادش اعتماد داری که کارهایت را به او حواله کنی؟
11Te reposes-tu sur lui, parce que sa force est grande? Lui abandonnes-tu le soin de tes travaux?
12آیا باور می کنی که اگر او را بفرستی محصولت را می آورد و در خرمنگاه جمع می کند؟
12Te fies-tu à lui pour la rentrée de ta récolte? Est-ce lui qui doit l'amasser dans ton aire?
13شترمرغ با غرور بال می زند، اما پرو بال آن طوری نیست که بتواند پرواز کند.
13L'aile de l'autruche se déploie joyeuse; On dirait l'aile, le plumage de la cigogne.
14شترمرغ به روی زمین تخم می دهد تا خاک آن را گرم نگهدارد.
14Mais l'autruche abandonne ses oeufs à la terre, Et les fait chauffer sur la poussière;
15غافل از اینکه ممکن است کسی آن را زیر پا کند یا ذریعۀ کدام حیوان وحشی پایمال شود.
15Elle oublie que le pied peut les écraser, Qu'une bête des champs peut les fouler.
16با چوچه های خود با خشونت رفتار می کند که گوئی از خودش نیستند و به زحمتی که کشیده بی تفاوت است.
16Elle est dure envers ses petits comme s'ils n'étaient point à elle; Elle ne s'inquiète pas de l'inutilité de son enfantement.
17زیرا خدا به او شعور نداده و او را از عقل محروم کرده است.
17Car Dieu lui a refusé la sagesse, Il ne lui a pas donné l'intelligence en partage.
18اما هرگاه بالهای خود را باز کند و بدود، هیچ اسپ و سوارکار به او رسیده نمی توانند.
18Quand elle se lève et prend sa course, Elle se rit du cheval et de son cavalier.
19آیا تو به اسپ نیرویش را داده ای؟ آیا تو گردنش را با یال پوشانده ای؟
19Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, Et qui revêts son cou d'une crinière flottante?
20آیا تو او را وادار می سازی که مثل ملخ جست و خیز بزند و شیهۀ مهیب بکشد؟
20Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
21می بینی که چگونه با غرور سُم خود را بر زمین می کوبد و از نیروی خود لذت می برد و به جنگ می رود.
21Il creuse le sol et se réjouit de sa force, Il s'élance au-devant des armes;
22ترس در دلش راه ندارد و بدون هراس با شمشیر مقابله می کند.
22Il se rit de la crainte, il n'a pas peur, Il ne recule pas en face de l'épée.
23از سرو صدای اسلحه و برق نیزه و گرز نمی ترسد.
23Sur lui retentit le carquois, Brillent la lance et le javelot.
24با شنیدن صدای نعرۀ جنگ، دیگر آرام نمی گیرد و با خشم و هیجان به میدان محاربه می شتابد.
24Bouillonnant d'ardeur, il dévore la terre, Il ne peut se contenir au bruit de la trompette.
25با هر صدای شیپور شیهه می کشد و از دور بوی جنگ به مشامش می رسد و فریاد و خروش فرماندهان، او را به هیجان می آورد.
25Quand la trompette sonne, il dit: En avant! Et de loin il flaire la bataille, La voix tonnante des chefs et les cris de guerre.
26آیا به شاهین تو آموخته ای که چگونه پرواز کند و بالهای خود را به سوی جنوب بگشاید؟
26Est-ce par ton intelligence que l'épervier prend son vol, Et qu'il étend ses ailes vers le midi?
27آیا عقاب به فرمان تو آشیانۀ خود را بر فراز قلۀ بلند می سازد؟
27Est-ce par ton ordre que l'aigle s'élève, Et qu'il place son nid sur les hauteurs?
28ببین که چطور بالای صخره ها خانه می سازد و بر سنگهای تیز می نشیند.
28C'est dans les rochers qu'il habite, qu'il a sa demeure, Sur la cime des rochers, sur le sommet des monts.
29از آنجا شکار خود را زیر نظر می گیرد و چشمان تیزبینش از دور آن را می بیند.جائی که لاشه باشد، حاضر می شود و چوچه هایش خون آن را می مکند.»
29De là il épie sa proie, Il plonge au loin les regards.
30جائی که لاشه باشد، حاضر می شود و چوچه هایش خون آن را می مکند.»
30Ses petits boivent le sang; Et là où sont des cadavres, l'aigle se trouve.