¹ایوب جواب داد:

¹Job prit la parole et dit:

²«همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

²Je sais bien qu'il en est ainsi; Comment l'homme serait-il juste devant Dieu?

³چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.

³S'il voulait contester avec lui, Sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.

⁴زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.

⁴A lui la sagesse et la toute-puissance: Qui lui résisterait impunément?

⁵بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.

⁵Il transporte soudain les montagnes, Il les renverse dans sa colère.

⁶زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.

⁶Il secoue la terre sur sa base, Et ses colonnes sont ébranlées.

⁷اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.

⁷Il commande au soleil, et le soleil ne paraît pas; Il met un sceau sur les étoiles.

⁸خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.

⁸Seul, il étend les cieux, Il marche sur les hauteurs de la mer.

⁹دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

⁹Il a créé la Grande Ourse, l'Orion et les Pléiades, Et les étoiles des régions australes.

¹⁰عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.

¹⁰Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre.

¹¹از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.

¹¹Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas, Il s'en va, et je ne l'aperçois pas.

¹²هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟

¹²S'il enlève, qui s'y opposera? Qui lui dira: Que fais-tu?

¹³خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.

¹³Dieu ne retire point sa colère; Sous lui s'inclinent les appuis de l'orgueil.

¹⁴پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟

¹⁴Et moi, comment lui répondre? Quelles paroles choisir?

¹⁵گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁵Quand je serais juste, je ne répondrais pas; Je ne puis qu'implorer mon juge.

¹⁶حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁶Et quand il m'exaucerait, si je l'invoque, Je ne croirais pas qu'il eût écouté ma voix,

¹⁷او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.

¹⁷Lui qui m'assaille comme par une tempête, Qui multiplie sans raison mes blessures,

¹⁸مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.

¹⁸Qui ne me laisse pas respirer, Qui me rassasie d'amertume.

¹⁹با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟

¹⁹Recourir à la force? Il est tout-puissant. A la justice? Qui me fera comparaître?

²⁰اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.

²⁰Suis-je juste, ma bouche me condamnera; Suis-je innocent, il me déclarera coupable.

²¹گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.

²¹Innocent! Je le suis; mais je ne tiens pas à la vie, Je méprise mon existence.

²²خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.

²²Qu'importe après tout? Car, j'ose le dire, Il détruit l'innocent comme le coupable.

²³وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.

²³Si du moins le fléau donnait soudain la mort!... Mais il se rit des épreuves de l'innocent.

²⁴اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟

²⁴La terre est livrée aux mains de l'impie; Il voile la face des juges. Si ce n'est pas lui, qui est-ce donc?

²⁵زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

²⁵Mes jours sont plus rapides qu'un courrier; Ils fuient sans avoir vu le bonheur;

²⁶سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.

²⁶Ils passent comme les navires de jonc, Comme l'aigle qui fond sur sa proie.

²⁷اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁷Si je dis: Je veux oublier mes souffrances, Laisser ma tristesse, reprendre courage,

²⁸زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.

²⁸Je suis effrayé de toutes mes douleurs. Je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

²⁹پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟

²⁹Je serai jugé coupable; Pourquoi me fatiguer en vain?

³⁰اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،

³⁰Quand je me laverais dans la neige, Quand je purifierais mes mains avec du savon,

³¹تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.

³¹Tu me plongerais dans la fange, Et mes vêtements m'auraient en horreur.

³²تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.

³²Il n'est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, Pour que nous allions ensemble en justice.

³³کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³³Il n'y a pas entre nous d'arbitre, Qui pose sa main sur nous deux.

³⁴اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁴Qu'il retire sa verge de dessus moi, Que ses terreurs ne me troublent plus;

³⁵آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁵Alors je parlerai et je ne le craindrai pas. Autrement, je ne suis point à moi-même.