1به خداوند توکل می دارم. چرا به من می گوئید: «مثل پرنده به کوهها فرار کن.»
1Au chef des chantres. De David. C'est en l'Eternel que je cherche un refuge. Comment pouvez-vous me dire: Fuis dans vos montagnes, comme un oiseau?
2زیرا شریران کمان را به دست گرفته و تیر را آماده کرده اند تا در تاریکی آن را به دل راستکاران بزنند.
2Car voici, les méchants bandent l'arc, Ils ajustent leur flèche sur la corde, Pour tirer dans l'ombre sur ceux dont le coeur est droit.
3وقتیکه پایه های نظم فروریزد، مرد درستکار چه می تواند بکند؟
3Quand les fondements sont renversés, Le juste, que ferait-il? -
4خداوند در عبادتگاه مقدس خود است و تخت پادشاهی او در آسمان. چشمان او می نگرد و نگاههای او بنی آدم را می آزماید.
4L'Eternel est dans son saint temple, L'Eternel a son trône dans les cieux; Ses yeux regardent, Ses paupières sondent les fils de l'homme.
5خداوند شخص عادل را مورد آزمایش قرار می دهد و اما از شریر و ظلم پرور نفرت دارد.
5L'Eternel sonde le juste; Il hait le méchant et celui qui se plaît à la violence.
6بر شریران باران آتش و گوگرد را می فرستد و بادهای زهرآلود حصۀ آن ها می شود.زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.
6Il fait pleuvoir sur les méchants Des charbons, du feu et du soufre; Un vent brûlant, c'est le calice qu'ils ont en partage.
7زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.
7Car l'Eternel est juste, il aime la justice; Les hommes droits contemplent sa face.