1ای خدای من، ای خدای من! چرا مرا ترک کرده ای؟ چرا از نجات من و از فریادم دور هستی؟
1Au chef des chantres. Sur Biche de l'aurore. Psaume de David. Mon Dieu! mon Dieu! pourquoi m'as-tu abandonné, Et t'éloignes-tu sans me secourir, sans écouter mes plaintes?
2ای خدای من، در روز دعا می کنم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز می نالم و آرامش ندارم.
2Mon Dieu! je crie le jour, et tu ne réponds pas; La nuit, et je n'ai point de repos.
3اما تو مقدس هستی، ای که بر تخت پادشاهی خود نشسته و بنی اسرائیل تو را ستایش می کنند.
3Pourtant tu es le Saint, Tu sièges au milieu des louanges d'Israël.
4پدران ما بر تو توکل داشتند، بر تو توکل کردند و آن ها را نجات بخشیدی.
4En toi se confiaient nos pères; Ils se confiaient, et tu les délivrais.
5بحضور تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند و خجل نشدند.
5Ils criaient à toi, et ils étaient sauvés; Ils se confiaient en toi, et ils n'étaient point confus.
6در نظر مردم مثل یک کِرم هستم نه انسان. ننگ آدمیان هستم و نزد قوم خود خوار و حقیر.
6Et moi, je suis un ver et non un homme, L'opprobre des hommes et le méprisé du peuple.
7هر که مرا می بیند ریشخندم می کند. با لبهای خود به من طعنه زده، سر خود را می جنبانند و می گویند:
7Tous ceux qui me voient se moquent de moi, Ils ouvrent la bouche, secouent la tête:
8«بر خداوند توکل کند تا او را نجات دهد. او را رهایی دهد چونکه به وی رغبت دارد.»
8Recommande-toi à l'Eternel! L'Eternel le sauvera, Il le délivrera, puisqu'il l'aime! -
9اما تو بودی که مرا از رَحِم مادر بدنیا آوردی و در آغوش او به من اطمینان بخشیدی.
9Oui, tu m'as fait sortir du sein maternel, Tu m'as mis en sûreté sur les mamelles de ma mère;
10من از رَحِم متعلق به تو بوده و از شکم مادرم خدای من تو هستی.
10Dès le sein maternel j'ai été sous ta garde, Dès le ventre de ma mère tu as été mon Dieu.
11پس از من جدا مشو، زیرا تنگی فرا رسیده است و کسی نیست که به من کمک کند.
11Ne t'éloigne pas de moi quand la détresse est proche, Quand personne ne vient à mon secours!
12دشمنان همچون گاوهای قوی سرزمین باشان دور مرا گرفته و احاطه ام کرده اند.
12De nombreux taureaux sont autour de moi, Des taureaux de Basan m'environnent.
13دهان خود را بر من مثل شیرهای درنده و غُران باز کرده اند.
13Ils ouvrent contre moi leur gueule, Semblables au lion qui déchire et rugit.
14نیروی من از بین رفته است و تمام استخوانهایم از هم جدا شده و دلم مانند موم در صندوق سینه ام آب گردیده است.
14Je suis comme de l'eau qui s'écoule, Et tous mes os se séparent; Mon coeur est comme de la cire, Il se fond dans mes entrailles.
15گلویم مثل سفال خشک شده، زبانم به کام من چسپیده است و تو مرا بر روی خاک در حال مرگ گذاشته ای.
15Ma force se dessèche comme l'argile, Et ma langue s'attache à mon palais; Tu me réduis à la poussière de la mort.
16دشمنان مثل سگها دَور مرا گرفته و گروه شریر دستها و پاهای مرا سوراخ کرده اند.
16Car des chiens m'environnent, Une bande de scélérats rôdent autour de moi, Ils ont percé mes mains et mes pieds.
17همۀ استخوانهای خود را می شمارم. دشمنان به من چشم دوخته و می نگرند.
17Je pourrais compter tous mes os. Eux, ils observent, ils me regardent;
18رخت مرا بین خود تقسیم می کنند و برای لباس من قرعه می اندازند.
18Ils se partagent mes vêtements, Ils tirent au sort ma tunique.
19اما تو ای خداوند از من دور مباش. ای مددگارم به یاری من شتاب کن.
19Et toi, Eternel, ne t'éloigne pas! Toi qui es ma force, viens en hâte à mon secours!
20جانم را از شمشیر نجات ده و یگانۀ مرا از چنگ این سگها برهان.
20Protège mon âme contre le glaive, Ma vie contre le pouvoir des chiens!
21مرا از دهان شیر نجات ده و از میان شاخهای گاوان وحشی برهان.
21Sauve-moi de la gueule du lion, Délivre-moi des cornes du buffle!
22نام ترا به برادران خود اعلام کرده و در میان جماعت تو را ستایش می کنم.
22Je publierai ton nom parmi mes frères, Je te célébrerai au milieu de l'assemblée.
23ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گوئید. ای فرزندان یعقوب، او را تمجید نمائید و ای بنی اسرائیل، از وی بترسید و او را گرامی دارید.
23Vous qui craignez l'Eternel, louez-le! Vous tous, postérité de Jacob, glorifiez-le! Tremblez devant lui, vous tous, postérité d'Israël!
24زیرا رنج رنجدیدگان را نادیده نگرفت و روی خود را از آن ها نپوشید، بلکه چون بحضور او فریاد برآوردند، دعای شان را اجابت فرمود.
24Car il n'a ni mépris ni dédain pour les peines du misérable, Et il ne lui cache point sa face; Mais il l'écoute quand il crie à lui.
25در حضور جماعت بزرگی ترا خواهم ستود و در برابر آنهائی که ترا می پرستند، وعده های خود را ادا می کنم.
25Tu seras dans la grande assemblée l'objet de mes louanges; J'accomplirai mes voeux en présence de ceux qui te craignent.
26فقرا غذا خورده سیر خواهند شد، و جویندگان خداوند او را ستایش خواهند کرد، و شما تا به ابد زنده دل خواهید بود.
26Les malheureux mangeront et se rassasieront, Ceux qui cherchent l'Eternel le célébreront. Que votre coeur vive à toujours!
27تمام اقوام جهان بحضور خداوند بازگشت نموده و از هر گوشۀ جهان خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.
27Toutes les extrémités de la terre penseront à l'Eternel et se tourneront vers lui; Toutes les familles des nations se prosterneront devant ta face.
28زیرا سلطنت از آن خداوند است و او بر همه اقوام حکومت می کند.
28Car à l'Eternel appartient le règne: Il domine sur les nations.
29توانگران زمین سیر گشته و سجده خواهند کرد و انسانهای فانی در برابر او تواضع می نمایند، یعنی آنهای که قادر به زنده ساختن جان خود نیستند.
29Tous les puissants de la terre mangeront et se prosterneront aussi; Devant lui s'inclineront tous ceux qui descendent dans la poussière, Ceux qui ne peuvent conserver leur vie.
30نسل آینده او را عبادت کرده و دربارۀ خداوند به نسلهای بعدی خبر خواهد داد.ایشان آمده و عدالت او را به قومی که متولد می شود بیان خواهند کرد که خداوند قوم برگزیدۀ خود را نجات داده است.
30La postérité le servira; On parlera du Seigneur à la génération future.
31ایشان آمده و عدالت او را به قومی که متولد می شود بیان خواهند کرد که خداوند قوم برگزیدۀ خود را نجات داده است.
31Quand elle viendra, elle annoncera sa justice, Elle annoncera son oeuvre au peuple nouveau-né.