¹خداوند کلام خداوند بر من نازل شد:

¹Und das Wort des HERRN erging an mich also:

²«ای انسان خاکی، رویت را بسوی کوه سعیر بگردان و علیه آن پیشگویی کن

²Menschensohn, wende dein Angesicht gegen das Gebirge Seir und weissage wider dasselbe und sage zu ihm:

³و بگو خداوند متعال چنین می فرماید: ای کوهستان سعیر من دشمن تو هستم. دست خود را دراز می کنم و ترا ویران و متروک می سازم.

³So spricht Gott, der HERR: Siehe, ich will an dich, Gebirge Seir; ich will meine Hand wider dich ausstrecken und dich zur Wüste und Einöde machen!

⁴شهرهایت را خراب و ویران می کنم تا غیر مسکون شوی و بدانی که من خداوند هستم.

⁴Deine Städte will ich in Trümmer legen, und zur Wüste sollst du werden, damit du erfahrest, daß ich der HERR bin,

⁵تو دشمن همیشگی قوم اسرائیل بوده ای. در وقتی که مردم اسرائیل بخاطر گناهان شان مجازات می شدند تو هم در کشتن آن ها سهم گرفتی.

⁵weil du ewige Feindschaft hegst und die Kinder Israel der Schärfe des Schwertes überliefert hast zur Zeit ihres Unglücks, zur Zeit der endgültigen Abrechnung.

⁶بنابران من، خداوند متعال، بحیات خودم قسم، که مرگ بسراغت می آید و از مرگ فرار کرده نمی توانی، زیرا از مرگ و ریختن خون دیگران لذت می بری.

⁶Darum, so wahr ich lebe, spricht Gott, der HERR, ich will dich bluten machen, und Blut soll dich verfolgen; weil du das Blutvergießen nicht gescheut hast, so soll das Blut auch dich verfolgen!

⁷کوهستان سعیر را ویران و متروک می سازم و کسانی که در آن رفت و آمد کنند از بین می برم.

⁷Und ich will das Gebirge Seir zu einer Wüste und Einöde machen und alle Hin und Herziehenden daraus vertilgen.

⁸کوهها را با اجساد مقتولین می پوشانم و کوهها، تپه ها، دره ها و دریاها را از جنازه های کسانی که در جنگ کشته شده اند، پُر می کنم.

⁸Ich will seine Berge mit seinen Erschlagenen füllen; und auf deinen Hügeln und in deinen Tälern und allen deinen Gründen sollen mit dem Schwert Erschlagene fallen.

⁹من ترا برای همیشه ویران می کنم و شهرهایت دیگر هرگز آباد نمی شوند. آنگاه می دانی که من خداوند هستم.

⁹Zur ewigen Wüste will ich dich machen, und deine Städte sollen unbewohnt bleiben, so werdet ihr erfahren, daß ich der HERR bin.

¹⁰باوجودیکه من در سرزمین اسرائیل بودم، تو گفتی مردم اسرائیل و یهودا متعلق به من هستند و سرزمین آن ها را تصرف می کنم.

¹⁰Weil du gesagt hast: «Diese beiden Völker und diese beiden Länder müssen mein werden, und wir wollen sie einnehmen!» obgleich der HERR daselbst gewesen ist,

¹¹بنابران آنچنان که من خداوند زنده هستم، بحیات خودم سوگند، بخاطر خشم و حسد و کینه ای که نسبت به قوم اسرائیل داشته ای، ترا جزا می دهم و وقتی ترا به سزای اعمالت برسانم، آنگاه تو مرا خواهی شناخت،

¹¹darum spricht Gott, der HERR: So wahr ich lebe, ich will mit dir verfahren nach deinem Zorn und nach deiner Eifersucht, wie du auch nach deinem Haß mit ihnen gehandelt hast; und ich werde mich bei ihnen zu erkennen geben, wenn ich dich richte.

¹²و خواهی دانست که من، خداوند سخنان تحقیر آمیزت را شنیدم که گفتی سرزمین اسرائیل ویران شده است و من آن را می بلعم.

¹²Du aber sollst erfahren, daß ich, der HERR, alle deine Lästerungen gehört habe, welche du wider die Berge Israels ausgestoßen hast, indem du sprachst: «Sie wurden verwüstet, uns sind sie zur Speise gegeben!»

¹³همچنین با غرور و تکبر سخنان زیادی برضد من گفته ای و من همه را شنیدم.»

¹³Also habt ihr mit eurem Maul wider mich groß getan und freche Reden wider mich geführt. Ich habe es gehört.

¹⁴خداوند متعال به کوهستان سعیر می فرماید: «من ترا ویران می سازم و تمام مردم روی زمین شاد می شوند،زیرا وقتی سرزمین اسرائیل که متعلق به من بود، ویران شد شما خوشحال شدید. پس کوهستان سعیر و کشور ادوم، همگی بکلی ویران می شوند و آنگاه می دانند که من خداوند هستم.»

¹⁴So spricht Gott, der HERR: Wenn alle Welt sich freut, so will ich dich zur Wüste machen!

¹⁵زیرا وقتی سرزمین اسرائیل که متعلق به من بود، ویران شد شما خوشحال شدید. پس کوهستان سعیر و کشور ادوم، همگی بکلی ویران می شوند و آنگاه می دانند که من خداوند هستم.»

¹⁵Wie du dich gefreut hast über das Erbe des Hauses Israel, weil es verwüstet wurde, also will ich auch dir tun. Du sollst verwüstet werden, Gebirge Seir, und du, Edom, insgesamt, so wird man erfahren, daß ich der HERR bin!