¹ای خداوند، چرا دور ایستاده ای و در اوقات سختی خود را پنهان می کنی؟

¹Mengapa Engkau jauh, ya TUHAN dan bersembunyi waktu kami kesesakan?

²تکبر شریران باعث رنج و آزار مسکینان می شود. پس آن ها را در دامهای خود شان گرفتار کن.

²Dengan angkuh orang jahat menindas orang miskin; biarlah mereka terjerat oleh jaringnya sendiri.

³زیرا افتخار شخص شریر، به دست آوردن خواسته های نفسانی اش می باشد و سپاسگزاری شخص حریص توهین به خداوند است.

³Orang jahat membual tentang keinginannya yang jahat, orang serakah mengutuk dan menolak TUHAN.

⁴شخص شریر در غرور خود می گوید: «بازخواست نخواهد کرد.» همۀ فکرهای او اینست که خدایی نیست.

⁴Orang berdosa tidak peduli akan TUHAN, karena angkuhnya ia berpikir Allah tak ada.

⁵راههای او همیشه مستحکم است. داوری های تو مافوق تصور و دور از او است. همۀ دشمنان خود را به نظر حقارت می نگرد.

⁵Orang jahat berhasil dalam segala usahanya; ia tidak mengenal atau mengerti hukum TUHAN dan meremehkan semua lawannya.

⁶او در دل خود می گوید: «هرگز لغزش نمی خورم و هیچ نوع بدی به من نمی رسد.»

⁶Katanya dalam hati, "Aku tak akan gagal, dan turun-temurun seperti orang yang tidak hidup jahat."

⁷دهن او از لعنت و فریب و ظلم پُر است و از زبان او گناه و شرارت می بارد.

⁷Ia terus mengutuk, mengancam dan menipu, kata-katanya penuh kebencian dan kejahatan.

⁸در دهکده ها کمین می کند و مردم بیگناه را می کشد و چشمانش در جستجوی مسکینان است.

⁸Ia bersembunyi di desa-desa hendak membunuh orang yang tidak bersalah. Seperti singa ia menunggu di balik semak memata-matai orang yang tidak berdaya. Ia menghadang orang miskin di tempat yang sunyi, menyergapnya dan menyeretnya pergi.

⁹در جای مخفی مثل شیر در بیشۀ خود کمین می کند؛ به جهت گرفتن مسکین کمین می کند و فقیر را به دام خود کشیده، گرفتار می سازد.

⁹(10:8)

¹⁰اشخاص بیچاره کوبیده و درمانده گردیده و مسکینان در اثر شکنجۀ زورآوران از بین می روند.

¹⁰Ia membungkuk, siap hendak menerkam; ia menjatuhkan orang dengan kekerasan.

¹¹در دل خود می گوید: «خدا فراموش کرده است؛ روی خود را پوشانیده و هرگز نمی بیند.»

¹¹Pikirnya, "Allah sudah lupa dan tidak memperhatikan; untuk seterusnya Ia tidak melihat aku!"

¹²ای خداوند برخیز! ای خدا دست خود را برافراز و مسکینان را فراموش مکن!

¹²Bangkitlah, TUHAN, hukumlah orang jahat! Ingatlah orang yang tertindas!

¹³چرا شخص شریر به خدا توهین می کند و می گوید: «خدا بازخواست نمی کند»؟

¹³Mengapa orang jahat terus menghina Allah dan berpikir Allah tak akan menghukumnya?

¹⁴خداوندا، تو غم و مصیبت مردم را می بینی، تا به دست خود مکافات برسانی. مسکین سرنوشت خود را به تو تسلیم کرده است. مددگار یتیمان تو هستی.

¹⁴Tetapi Engkau melihatnya; Kauperhatikan kesusahan dan sengsara, dan selalu siap untuk menolong. Orang yang tak berdaya menyerahkan diri kepada-Mu, Engkau selalu menolong orang yang miskin.

¹⁵بازوی گناهکار را بشکن و از شخص شریر بخاطر شرارتش بازخواست کن تا آن دیگر یافت نشود.

¹⁵Patahkanlah kekuasaan orang jahat dan durhaka; hukumlah mereka karena perbuatannya sampai mereka jera.

¹⁶خداوند پادشاه ابدی است. کسانی که خدایان دیگر را پرستش می کنند، از سرزمین او محو می شوند.

¹⁶TUHAN memerintah untuk selama-lamanya; bangsa-bangsa yang tidak mengenal Dia akan lenyap dari tanah-Nya.

¹⁷ای خداوند تو دعاهای مسکینان را می شنوی، به آن ها قوّت قلب داده و به فریاد و زاری آن ها گوش فرا گرفته ای.تو به داد یتیمان و ستمدیدگان می رسی. تا انسان خاکی موجب ترس و وحشت دیگران نشود.

¹⁷TUHAN, Engkau mendengar doa orang hina dan menguatkan hati mereka.

¹⁸تو به داد یتیمان و ستمدیدگان می رسی. تا انسان خاکی موجب ترس و وحشت دیگران نشود.

¹⁸Anak yatim dan orang tertindas Kaubela perkaranya, supaya tak ada orang yang menakutkan mereka.