¹خداوند را سپاس گوئید زیرا که او نیکوست و رحمتش تا به ابد.

¹ خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوست و محبّت او پایدار و ابدی است.

²فدیه شدگانِ خداوند این را بگویند، آنهائی که خداوند ایشان را از دست دشمن فدیه داده

² آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند، که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است

³و از کشورهای بیگانه، از شرق و غرب و شمال و جنوب جمع کرده است.

³ و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب، از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.

⁴آن ها در صحرا و بیابان بیراهه آواره بودند و شهری برای سکونت نیافتند.

⁴ بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودند و شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.

⁵گرسنه و تشنه شدند و جان شان بیچاره و بینوا گردید.

⁵ گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لبشان رسیده بود.

⁶آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

⁶ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند، و او آنها را از پریشانی نجات داد.

⁷آن ها را به راه مستقیم رهبری نمود تا به شهری مسکون درآمدند.

⁷ سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد که بتوانند در آن ساکن گردند.

⁸پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

⁸ آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

⁹زیرا که جان تشنه را سیراب نموده و جان گرسنه را با چیزهای نیکو سیر کرد.

⁹ او تشنگان را سیراب می‌کند و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.

¹⁰بعضی شان در تاریکی و سایۀ موت نشسته بودند و در زندان و زنجیر رنج می بردند،

¹⁰ برخی در تاریکی و ظلمت، در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.

¹¹زیرا که آن ها از کلام خدا سرپیچی کرده و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاورده بودند.

¹¹ زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.

¹²به همین جهت آن ها را در زیر بار زحمت و مشقت چنان ذلیل ساخت که از پا افتادند و مدد کنندۀ نبود.

¹² زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند و کسی به کمكشان نرسید.

¹³آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

¹³ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

¹⁴آن ها را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد و از بند و زنجیر آزاد کرد.

¹⁴ آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.

¹⁵پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

¹⁵ آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

¹⁶زیرا که دروازه های برنجی را شکسته و پشت بندهای آهنی آنرا قطع می کند.

¹⁶ زیرا او دروازه‌های برنزی و میله‏های آهنین را درهم شکسته است.

¹⁷افراد نادان به خاطر روش شریرانۀ خود و به سبب گناهان خویش، در عذاب بودند.

¹⁷ بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.

¹⁸جان شان از هر نوع خوراک بیزار بود و پای شان به لب گور رسیده بود.

¹⁸ اشتهای خود را از دست داده و پایشان به لب گور رسیده بود.

¹⁹آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

¹⁹ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

²⁰کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و از مرگ و عذاب نجات داد.

²⁰ او با کلامش آنها را شفا داده از مرگ رهانید.

²¹پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

²¹ پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.

²²قربانی های شکرانگی بگذرانند و با شادمانی کارهای را که او کرده است، اعلام نمایند.

²² برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!

²³بعضی از آن ها با کشتی به بحر رفتند و در آب های عمیق مشغول کار شدند.

²³ بعضی با کشتی به دریا رفته، به تجارت مشغول شدند.

²⁴آن ها کارهای خداوند و شاهکارهای دست او را در اعماق بحر دیدند.

²⁴ آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او را در عمق دریاها مشاهده کردند.

²⁵به فرمان او باد و طوفان برخاست و امواج بحر به طغیان آمد.

²⁵ به فرمان او بادی شدید برخاست و امواج دریا را متلاطم ساخت.

²⁶کشتی ها گاهی به هوا بلند می شدند و گاهی به اعماق بحر فرو می رفتند. جان شان در این تلاطم از حال رفت.

²⁶ کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند و گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتند و سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.

²⁷مانند مستان اُفتان و خیزان شدند و نمی دانستند که چه کار کنند.

²⁷ مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند و عقل خود را از دست داده بودند.

²⁸آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

²⁸ در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

²⁹طوفان را آرام کرد و امواج بحر از تلاطم باز ایستادند.

²⁹ توفان را آرام کرد و امواج دریا ساکت شد.

³⁰وقتی آرامش حکمفرما گردید، همه خوشحال شدند و خداوند آن ها را به بندر مقصود رسانید.

³⁰ آنها از آرامی خوشحال شدند و خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.

³¹پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

³¹ آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.

³²عظمت و جلال او را به جماعت قوم اعلام کنند و نزد بزرگان قوم او را ستایش کنند.

³² عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنند و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.

³³او دریاها را به بیابان و چشمه های آب را به زمین خشک و بی آب تبدیل کرد.

³³ خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.

³⁴زمین حاصلخیز را به خاطر شرارت ساکنان آن به شوره زار مبدل ساخت.

³⁴ زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آن به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.

³⁵بیابان را به دریاچۀ آب و زمین خشک را به چشمه های آب تبدیل کرد.

³⁵ بیابانها را به برکه‌های آب، و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.

³⁶گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت خود آباد کنند.

³⁶ مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد تا برای خود شهری بسازند.

³⁷در زمین آنجا به زراعت پرداختند، تاکستانها غرس نمودند و حاصل بسیار به دست آوردند.

³⁷ در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنند و حاصل آن را برمی‌چینند.

³⁸خداوند آن ها را برکت داد که بی حد زیاد شدند و نگذاشت که رمه و گلۀ شان کم گردد.

³⁸ قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساخت و نگذاشت که گلّه‏ها و رمه‏های ایشان کم شوند.

³⁹باز کم گشتند و تحقیر شدند و در زیر ظلم و ستم رنج کشیدند.

³⁹ چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنان شکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،

⁴⁰خداوند رهبران ظالم را خوار و در ویرانه ها آواره می سازد،

⁴⁰ خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل و در ویرانه‏ها آواره ساخت.

⁴¹اما مسکین را از رنج و سختی رهایی می دهد و قبیله ها را مثل گله ها زیاد می سازد.

⁴¹ امّا نیازمندان را از رنج رهانید و تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّه‏ها زیاد کرد.

⁴²صالحان این را می بینند و خوشی می کنند، اما دهان شرارت بسته می گردد.کیست خردمند تا بدین چیزها تفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند را خواهند فهمید.

⁴² مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند، امّا شریران خاموش می‌گردند. خردمندان به اینها دقّت کنند و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.

⁴³کیست خردمند تا بدین چیزها تفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند را خواهند فهمید.

⁴³ خردمندان به اینها دقّت کنند و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.