¹هَلّلِویاه، سپاس به خداوند! ای بندگان خداوند، سپاس بگوئید و نام خداوند را ستایش کنید.

¹ خداوند را سپاس باد! ای بندگان خداوند نام خداوند را ستایش کنید!

²نام خداوند متبارک باد، از حال تا به ابد.

² نام او، از حال تا به ابد متبارک باد!

³از طلوع آفتاب تا غروب آن، نام خداوند ستایش شود.

³ از طلوع تا غروب آفتاب نام خداوند را ستایش کنید.

⁴خداوند متعال است، مافوق همۀ ملتها و جلال او به آسمان ها می رسد.

⁴ خداوند بر همهٔ ملّتها فرمانروایی می‌کند، شکوه و عظمت او برتر از آسمانهاست.

⁵کیست مانند خداوند، خدای ما که در جایگاه آسمانی خود نشسته است

⁵ خداوند، خدای ما که بر بلندترین جایگاه عالم بالا نشسته است، مانند و همتایی ندارد.

⁶و متواضع می شود تا نظر نماید بر آسمان ها و بر زمین؟

⁶ او خم شده از آسمان، زمین را نگاه می‌کند.

⁷او مسکین را از خاک بر می دارد و فقیر را از خاکروبه بلند می کند.

⁷ مسکینان را از خاک برمی‌دارد و نیازمندان را از ذلّت می‌رهاند

⁸تا آن ها را با بزرگان همنشین سازد یعنی با بزرگان قوم شان.زن بی اولاد را خانه دار می سازد و مادر خوشبخت فرزندان. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁸ و آنها را همنشین شاهزادگان، شاهزادگان قوم خویش می‌گرداند. به زنان نازا، خانواده می‌بخشد و آنها را شادمان می‌سازد. خداوند را سپاس باد!

⁹زن بی اولاد را خانه دار می سازد و مادر خوشبخت فرزندان. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁹ به زنان نازا، خانواده می‌بخشد و آنها را شادمان می‌سازد. خداوند را سپاس باد!