1نه ما را، ای خداوند! نه ما را، بلکه نام خود را جلال ده! به سبب رحمت و راستی خویش.
1
خداوندا، به نام تو،
تنها به نام تو جلال باد، نه به نام ما،
زیرا تو سرشار از محبّت پایدار و وفا هستی.
2چرا ملتهای جهان بگویند: «خدای ایشان کجاست؟»
2
چرا ملّتهای جهان از ما بپرسند:
«خدای شما کجاست؟»
3خدای ما در آسمان است و آنچه را که اراده فرماید بعمل می آورد.
3
خدای ما در آسمانهاست
و آنچه را که اراده فرماید به عمل می‌آورد.
4بتهای ایشان از نقره و طلاست و صنعت دستهای انسان.
4
خدایان آنها از نقره و طلا
و ساختهٔ دست بشر هستند.
5آن ها دهان دارند، اما قادر به حرف زدن نیستند؛ دارای چشم هستند، ولی دیده نمی توانند.
5
آنها دهان دارند، امّا حرف نمی‌زنند،
چشم دارند، ولی نمی‌بینند.
6گوش دارند، اما نمی شنوند. آن ها را بینی است، لیکن نمی بویند.
6
گوش دارند، امّا نمی‌شنوند.
بینی دارند، لیکن نمی‌بویند.
7دارای دست هستند، ولی لمس کرده نمی توانند. پای دارند، اما راه نمی روند و صدائی از گلوی شان بر نمی آید.
7
دست دارند، امّا لمس نمی‌کنند.
پا دارند، امّا راه نمی‌روند
و صدایی از گلویشان بیرون نمی‌آید.
8کسانی که این بتها را می سازند و همچنان اشخاصی که به آن ها توکل می کنند، مثل بتهای شان بی شعور هستند.
8
کسانی‌که آنها را ساخته‌اند و همچنین اشخاصی که به آنها اطمینان دارند،
مانند بُتهایی می‌شوند که ساخته‌اند.
9ای اسرائیل، به خداوند توکل نما. «او معاون و سپر ایشان است.»
9
ای بنی‌اسرائیل، بر خداوند توکّل کنید،
زیرا او نگهبان و یاور شماست.
10ای خاندانِ هارون بر خداوند توکل نمائید. «او معاون و سپر ایشان است.»
10
ای کاهنان خدا، بر خداوند توکّل کنید،
زیرا او نگهبان و یاور شماست.
11ای کسانی که از او می ترسید، بر او توکل نمائید. «او معاون و سپر ایشان است.»
11
ای خداترسان، بر خداوند توکّل کنید،
زیرا او نگهبان و یاور شماست.
12خداوند ما را به یاد آورده و برکت می دهد. خاندان اسرائیل را برکت می دهد و خاندان هارون را برکت می دهد.
12
خداوند به ما توجّه دارد و ما را برکت می‌دهد.
او بنی‌اسرائیل و تمام کاهنان خدا را
برکت خواهد داد.
13خداوند ترسندگان خود را برکت می دهد، چه خورد و چه بزرگ.
13
او همهٔ خداترسان،
کوچک و بزرگ را، یکسان برکت خواهد داد.
14خداوند تعداد شما را بیفزاید، شما و فرزندان شما را.
14
خداوند نسل شما
و فرزندانتان را برکت دهد!
15شما برکت یافتۀ خداوند که آسمان و زمین را آفرید، هستید.
15
خداوندی که آسمانها و زمین را آفریده است،
شما را برکت دهد!
16آسمان ها، آسمان های خداوند است و اما زمین را به بنی آدم بخشیده است.
16
آسمانها از آن خداوند هستند،
امّا زمین را به انسان بخشیده است.
17مُردگان نیستند که خداوند را ستایش می کنند و نه آنانی که روندۀ دیار خاموشی هستند.لیکن ما خداوند را متبارک می خوانیم، از حال تا به ابد.
هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!
17
مردگان و کسانی‌که به دیار خاموشی می‌روند
خداوند را ستایش نمی‌کنند.
امّا ما که زنده هستیم، خداوند را ستایش می‌کنیم
از اکنون تا به ابد.
خداوند را سپاس باد!
18لیکن ما خداوند را متبارک می خوانیم، از حال تا به ابد.
هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!
18
امّا ما که زنده هستیم، خداوند را ستایش می‌کنیم
از اکنون تا به ابد.
خداوند را سپاس باد!