1هَلّلِویاه، سپاس به خداوند، چه نیکوست که برای خدای خود سرود بسرائیم و چقدر دلپذیر که او را ستایش کنیم!
1
خداوند را سپاس باد!
چه نیکوست که خداوند را با سراییدن سرود ستایش کنیم،
ستایش خداوند بسیار مناسب و لذّت بخش است.
2خداوند اورشلیم را بنا می کند و پراگنده شدگان اسرائیل را جمع می نماید.
2
خداوند اورشلیم را دوباره آباد میکند
و پراکندگان اسرائیل را جمع میسازد.
3شکسته دلان را شفا می دهد و زخم های ایشان را می بندد.
3
او دلشكستگان را تسلّی میدهد
و بر زخمهای ایشان مرهم میگذارد.
4خداوند شماره و تعداد ستارگان را می داند و هر کدام آن ها را به نام می شناسد.
4
او تعداد ستارگان را میداند
و هر کدام از آنها را به نام میشناسد.
5خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظیم و حکمت وی بی نهایت.
5
خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است،
دانش و حکمت او بیکران است.
6خداوند مسکینان را بر می افرازد و شریران را به زمین می اندازد.
6
خداوند، مسکینان را برمیافرازد،
و شریران را سرنگون میکند.
7خداوند را با سرود سپاسگزاری بپرستید، و با نوای رباب برای خدای ما نغمه بنوازید.
7
برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانید
و با نوای بربط برای خدای ما بسرایید.
8او آسمان ها را با ابر ها می پوشاند، باران را برای زمین مهیا می نماید و گیاه را بر کوهها می رویاند.
8
او آسمانها را با ابر میپوشاند
و برای زمین باران فراهم میسازد
و سبزهها را بر تپّهها میرویاند.
9او حیوانات را آذوقه می دهد و زاغچه ها را وقتی روزی می خواهند، تغذیه می کند.
9
به حیوانات خوراک میدهد
و جوجه کلاغها را غذا میدهد.
10در قوّت اسپ رغبت ندارد و از نیروی پای انسان راضی نمی باشد.
10
به قدرت اسبها علاقهای ندارد
و نیروی انسانها او را خشنود نمیسازد،
11رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.
11
بلکه رضامندی او از کسانی است که او را گرامی میدارند
و به محبّت پایدار او توکّل میکنند.
12ای اورشلیم، خداوند را شکر کن. ای سهیون، خدای خود را ستایش کن.
12
خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم!
خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!
13زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده و ساکنین ترا برکت می دهد.
13
او دروازههایت را بر روی دشمن محکم میبندد
و ساکنان تو را برکت میدهد.
14به سرحدات تو صلح می آورد و تو را از بهترین گندم سیر می کند.
14
او صلح را به مرزهای تو میآورد
و انبارهایت را از غلّه پُر میسازد.
15فرمان خود را به زمین می فرستد و کلام او با سرعت پخش می گردد.
15
او به زمین فرمان میدهد
و فرمایشات او فوراً انجام میشود.
16زمین را با لحاف برف می پوشاند و باران یخ را مانند گَرد می پاشد.
16
زمین را با لحاف برف میپوشاند
و شبنم را مانند گرد میپاشد.
17ژاله را مثل سنگریزه می فرستد و کیست که طاقت سرمای آن را داشته باشد؟
17
تگرگ را همچون سنگریزه میفرستد
و کسی تاب تحمّل سرمای آن را ندارد.
18کلام خود را می فرستند و به امر او یخها آب می شوند، باد می وزد و آب به جریان می آید.
18
به فرمان او یخها آب میشوند، باد میوزد
و آب جاری میگردد.
19کلام خود را به یعقوب بیان کرده و احکام و داوری های خود را به اسرائیل.با هیچ قوم دیگری چنین نکرده است و داوری های او را نمی دانند.
هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!
19
کلام خود را به یعقوب بیان میکند
و احکام و دستورات خود را به بنیاسرائیل میدهد.
با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمیکند،
زیرا آنها احکام او را نمیدانند.
خداوند را سپاس باد!
20با هیچ قوم دیگری چنین نکرده است و داوری های او را نمی دانند.
هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!
20
با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمیکند،
زیرا آنها احکام او را نمیدانند.
خداوند را سپاس باد!