1ای خدای من، مرا از دشمنانم نجات بده و مرا از مخالفانم در پناه خود نگاه دار.
1
خدای من، مرا از دشمنانم برهان
و از آنانی که به من حمله میکنند، محافظت فرما.
2مرا از شریران خلاصی ده و از مردمان خونریز رهایی بخش.
2
مرا از دست شریران رهایی ده
و از چنگال مردمان خونریز برهان.
3زیرا آن ها برای کشتن من کمین کرده اند و زورآوران علیه من همدست شده اند. ای خداوند، بدون آنکه خطایی و یا گناهی را مرتکب شده باشم.
3
ببین چگونه برای کشتن من کمین کردهاند
و بدون اینکه گناهی از من سر زده باشد
علیه من همدست شدهاند.
4بدون تقصیر من آن ها می شتابند و خود را برای حمله آماده می کنند. پس برای کمک به من برخیز و حال مرا ببین.
4
خداوندا، درحالیکه من هیچ ضرری به آنها نرساندهام
و گناهی ندارم، برای قتل من نقشه کشیدهاند. پس حال مرا ببین و به کمکم بشتاب.
5ای خداوند، خدای قادر مطلق و ای خدای اسرائیل، برخیز و همۀ خداناشناسان را به جزای اعمال شان برسان و بر هیچیک از غدارانِ شریر شفقت مکن.
5
ای خداوند متعال و ای خدای اسرائیل،
ای خدای اسرائیل بیا و خودت ببین،
بیا و این کافران را به سزای كارهایشان برسان
و به هیچیک از آنان رحم نکن.
6آن ها هر شب بر می گردند، مثل سگ قوله می کشند و در شهر گشت و گذار می کنند.
6
آنها هر شب برمیگردند
و مانند سگ زوزه میکشند و در شهر میگردند.
7فریاد می زنند و تهدید و توهین می کنند. زبان شان مثل شمشیرِ بُران است و فکر می کنند: «کیست که بشنود؟»
7
فریاد میزنند و تهدید و توهین میکنند.
زبانشان مانند شمشیر بُرنده است
و فکر میکنند کسی صدای آنها را نمیشنوند.
8اما تو ای خداوند، به آن ها می خندی و آن بت پرستان را مسخره می کنی.
8
امّا تو ای خداوند، به آنها میخندی
و همهٔ کافران را مسخره میکنی.
9ای خدا، ای قوّت من، چشم امید من بسوی تو است، زیرا تو پناهگاه من می باشی.
9
ای خدا، من به قدرت تو اطمینان دارم،
زیرا تو پناهگاه من هستی.
10خدای من با رحمت خویش پیشاپیش من می رود. خدا شکست دشمنانم را به من نشان می دهد.
10
خدای من با محبّت پایدار خود پیشاپیش من خواهد رفت
و مرا شاهد بر شکست دشمنانم خواهد گردانید.
11ایشان را به قتل مرسان، مبادا قوم من این را فراموش کنند. ایشان را به قوّت خود پراگنده ساخته، به زیر انداز، ای خداوند که سپر ما هستی!
11
ای خداوند که سپر ما هستی، آنها را یکباره از بین نبر،
مبادا قوم من این درس عبرت را بزودی فراموش کنند،
بلکه با قدرت خویش آنها را پراکنده و پریشان ساز.
12به سبب گناهِ زبان و سخنان لبهای خود، در تکبر خویش گرفتار شوند. به خاطر لعنت و دروغی که می گویند،
12
کلمات آنها پُر از شرارت است و گناه از لبهای آنها جاری است.
آنها را در غرور خودشان گرفتار کن،
چون هرچه میگویند دروغ و دشنام است.
13آن ها را نابود کن، در غضب خود نابود کن تا نیست گردند و بدانند که خدا در یعقوب و تا دورترین نقاط دنیا سلطنت می کند.
13
آنها را در خشم خود
کاملاً نابود کن،
تا همه بدانند که خدای بنیاسرائیل
فرمانروای سراسر جهان است.
14آن ها هر شب بر می گردند، مثل سگ قوله می کشند و در شهر گشت و گذار می کنند.
14
آنها هر شب برمیگردند
و مانند سگ زوزه میکشند و در شهر میگردند.
15برای خوراک به هر طرف پراگنده می شوند و سیر نشده، شب را بسر می برند.
15
برای سیر کردن شکم خود در هر جا پرسه میزنند
و اگر چیزی به دست نیاورند، خُرناس میکشند.
16اما من قوّت تو را می ستایم و هر صبح رحمت تو را با خوشی تمجید می کنم، زیرا تو قلعۀ بلند من هستی و در هنگام سختی پناهگاه من می باشی.ای خدا، ای قوّت من، برای تو سرود ستایش می خوانم، زیرا تو قلعۀ بلند من هستی و خدای رحمت من.
16
امّا من قدرت تو را خواهم سرایید،
و بامدادان با صدای بلند، محبّت پایدار تو را خواهم سرایید.
زیرا سرپناه من
و در هنگام سختیها، پناهگاه من بودهای.
ای قدرت من، من برای تو سرود شکرگزاری خواهم خواند.
زیرا تو ای خدا، سنگر من هستی
و خدایی که محبّت پایدارت را به من نشان دادهای.
17ای خدا، ای قوّت من، برای تو سرود ستایش می خوانم، زیرا تو قلعۀ بلند من هستی و خدای رحمت من.
17
ای قدرت من، من برای تو سرود شکرگزاری خواهم خواند.
زیرا تو ای خدا، سنگر من هستی
و خدایی که محبّت پایدارت را به من نشان دادهای.